Karış bana çocuk, karış!
Karış karış gezdiğin bedenimi alt üst ederken, damarlarıma; kanıma, saçlarıma karış.
Gizlemeden, saklamadan, yormadan yorulmadan karış.
Pusulan olmadan, durmadan düşünmeden karış.
Karmançorman gezin bedenimde.
Gözümün baktığı yere karış; gözlerime karış.
Artık sen de tutuluyorsun.
Sen de hissettiremiyorsun...
Artık bence de karış.
Seni de İstanbullaştırmışlar çocuk.
Bana değil; insanlara karış.
İstanbul'a karış.
25 Haziran 2017
