Tempest // ChangLix

5

"Yani sen şimdi bana diyorsun ki Felix için 4 kişiden dayak yedin bir de üstüne onun için Chan'a diklendin?"

"Evet"

"Hiç inanasım gelmiyor ama sen devam et"

Gözlerini devirdi Changbin. Kollarını bacaklarına sarıp derin bir iç çekti

"Hastaneden çıkana kadar her gün beni ziyarete geldi"

"Zahmet olmuş" suratına yediği yastık ile kesti sesini Hyunjin. Felix'in düşüncesiz ve gıcık birisi olmasına alışmıştı. Onu sevmiyordu ve şimdi böyle şirin hareketler duymak midesini bulandırıyordu

"Hastaneden çıktıktan sonra mesajlașmaya başladık"

Hyunjin kaşlarını kaldırarak ona baktığında "Basit konuşmalardı" diye ekledi

"Abim seni çağırıyor, gel fifa oynayalım veya kolun iyi mi gibi basit sohbetlerdi işte. İnsancıl bir şekilde konuşmaya başladığımız ilk zamanlardı"

"Peki nasıldı?"

Changbin anlamayınca devam etti "Sana sürekli laf atan Felix ile normal konuşan Felix arasında çok fark var mıydı?"

"Hem de nasıl" aklına gelenlerle gülmeye başladı "Bir anda şirin birisine dönüşmüştü"

Hyunjin kusuyormuș gibi yapınca koluna vurdu. Changbin'in yüzündeki manasız sırıtış bile Hyunjin'in sinirlerini bozuyordu

Telefonunu çıkarıp mesajlara girdi Changbin. Onları bulmak biraz zor olmuştu ama mesajları defalarca kez okuduğu için ezbere biliyordu sıralarını

Telefonu Hyunjin'e uzattı