Tale Of The Hollow Earth

Chapter 5 (unedited part)

"Have a seat." Pasalampak akong umupo sa sofa na kaharap ng inuupuan ng matandang babae. "So you already decided to help me?" Tanong nito habang ngising-ngisi itong nakatingin sa mga kamay kong nakagapos.

"Untie me please." I pleaded sounded like a wounded wolf. I am wounded, indeed. I try hard para hindi maiyak sa tuwing naaalala ko ang sinabi niya. Pinatay niya si papa.

"What are you thinking?" She paused a bit. "I'm telling you now honey." She smiled sweetly. "You can't escape."

Tinignan ko siya direkta sa kanyang mga mata. "I know."

Tumayo siya, showing off elegance and authority. "Good." Lumapit siya sa'kin at binaklas ang tali sa mga kamay ko. Bahagya niyang tinapik ang pisngi ko.

"Follow me and I'll read you a story." I can hear her smirk. Alam ko kung saan nanggagaling ang galit na nararamdaman ko pero hindi pa ngayon ang araw para ilatag sa harap nila ang galit na 'to. Hindi pa. "You'll discover..." She paused for awhile then she continued. "..who you are." Napakunot-noo ako sa sinabi niya.

Sumusunod pa rin ako sa kung saan siya paroon. Wala na akong pakialam kung patibong ito o ano. Hindi ko na alam. Nawawala ako sa sarili ko. Bigla akong tumigil sa paglalakad at mahigpit na humawak sa railings ng hagdan. Gusto kong magwala. Nanginginig ako sa labis na galit. Nanginginig ang laman ko.

"Oh my gosh! Guards! Get her!" Dinig ko ang tili niya.

Nang may maramdaman akong palad sa kamay ko ay mabilis ko itong pinalis. Tumilapon ito. May ilan pang sumubok pero hindi ko sila hinayaang madakip ako. Nang magtama ang paningin naming dalawa ng babae ay mabilis ko itong nilapitan at nanggigigil na hinawakan sa leeg. I can see her choking to death, and I'm not giving a damn about it.

"L-let m-me go." Dinig ko ang hirap sa boses niya. Pero walang dadaig sa nararamdaman ko ngayon. Galit na galit ako. Bigla akong napalingon nang may maramdaman akong tumarak sa leeg ko. It's a needle. And the last thing I saw is fear.

"Did you really saw what happened to the stairs? You also saw my bodyguards Alejandro! You fucking saw it! You saw what she did and what she can do! And I can't just let her go knowing that she might kill me!" I heard shouts coming from the outside. Ang sakit ng ulo ko.

"Calm down."

"No! She almost killed me and you're expecting me to calm down?! Are you fucking me?!"

"Not yet, so calm down."

Natigil ako sa paggalaw nang maramdaman ko ang malamig na bagay na nakapalibot sa braso ko. Chains? Nakakadena ba ako? What happened?

Madilim ang buong lugar. Kinulong pala nila ulit ako. Pinilit kong alalahanin ang nangyari kanina bago ako panawan ng ulirat.

"Saan nanggaling ang lakas kong 'yon?"

Sinubukan kong gawin ulit pero wala. Sinubukan kong hilahin ang mga kamay ko pero napadaing nalang ako sa sakit na naramdaman sa ginawa ko.

"No. Kaya ko 'to. Kailangan kong makawala. Kailangan kong makatakas sa lugar na 'to.

"Señora Helena, we found her. She's your Tía Malena's hostage."

"Call the headquarters of SISMI. I know what she's up to. And we will not let her do what she wants." I will not let her use my daughter. Not this time. Not ever. I did everything to keep her safe. I did everything, and I won't let her be in danger. I can take all the pain being away from her just to keep her safe. Just to keep her in my world.

"Agent Hell, she escaped." I suddenly stopped my track at what I've heard from the other line.

"Where is she now?" I asked. I hate what I'm feeling right now. I feel scared knowing that I'm not aware of my daughter's well-being right now.

"We're trying to figure that out. We didn't install any tracking device on her." I hissed. No! I need to find her. "They caught her again." I heard him sigh out of frustration.

"What?!"

A/N: Sorry for the short update. Anyways, I just want to inform you guys that the story will start on the next chapter. Please keep on supporting me. Don't forget to vote and leave comments. Thank you! Lovelots! Mwuah! 😘