Annemiz, babamız da olsa olumsuz düşünen ve erteleyen, karşımızdakine değer vermeyen insanlardan uzak olmak ve onları düşünmemek bizim mutlu olmamızı sağlayan nesneler olur.
Bazen onları düşündükçe insan sinir olur ama onları düşünmenin anlamı da yok. Başkasını suçlayan mahiyette konuşan ve küçümseyen eda ile konuşan insanlara değer vermemek bizim de insanlık görevimiz olmalı ve bu başkalarını da küçümseme tutumlarına az da olsa engel koyan tutum olur.
Yani demem o ki, bizi küçümseyene de başkalarını küçümseyene de tavrımızı net koymalıyız. Yoksa bizim hayatımızı bir kene güve gibi yiyerek bitirirler.
Dünyada kimse kimseden daha değerli değil. Değerli olan insan olmasının bilincinde olarak ailevi, işle alakalı görevleri kimsenin hakkını yemeden adilce ve ertelemeden yapabilmekte yatar.
Bu yüzden doğru bildiklerimizi kişilerin kim olduğuna bakmadan en doğru şekilde yazmaya ertelemeden anlatmaya devam edelim. Başkaları ne derse desin ama biz doğru ve inandıklarımızı diyelim. Doğruyu ve doğru insanları ertelemeden sevelim . Bunu da tavırlarımızla gösterelim.
Her gün ödevini yapan öğrenciyi öğretmeni sever.
Projeleri zamanında yapan insanı amiri sever.
Kendine değer verdiğini bilen eşini kadın sever.
Bu yüzden de kendisine söz veren ve bu sözü tutanı sever insan.
Erteleyeni de sevmez.
Sorumluluk sahibi insanlar belki paraca zengin olmazlar ama inan ki, sevenleri çoğalır.
Çok sevenin olması sayıca değil gerçek manada sevmesi ile alakalı.
En büyük sevenin de seni yaradan Rabbin ile ailen olsun. İyi bir aile her zaman insana değer katar çünkü.
İy Geceler 🌸
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonunu Bilmediğim Yol
Short Story*O nasıl? Diye soruyorlar. Öldü galiba diyorum İzin ver geleyim sana... En çok da sana ihtiyacım varken yoksun.
