"Hey, Todoroki-kun! İyi misin?"
Todoroki, aceleyle gözlerini silerken ona doğru yaklaşan sesi aramaya başladı. Kalbi ağzına kadar atmaya başlarken Midoriya'yı görmesiyle yüzünü somurtması bir oldu. Midoriya, endişeli bir şekilde Todoroki'nin karşısında çömelip tutmaya çekindiği ellere baktı.
"Seni öyle üzgün bir şekilde sınıftan çıkarken görünce endişe-"
Todoroki, sonunu bildiği cümleyi ona tamamlatmadan sözünü kesip soğuk bir ses tonuyla konuştu. Birkaç dakika önce ağlıyor olmasına rağmen duygularını ustalıkla gizliyordu.
"Sevgilin ve Bakugou nerede?"
Midoriya, bakışlarını Todoroki'nin elinden çekip yüzüne sabitledi. Her ne kadar belli etmemeye çalışsa da gözleri ve burnu kızarmıştı. Yüzünün bir kısmını kaplayan yarası daha da belirginleşmişti. Midoriya, arkadaşının şu anki halinin çok sevimli ve masum durduğunu düşündü.
"Ochako senden çekindiği için gelmedi. Bakugou ise bir işi olduğunu söyleyip gitti, çok sinirli gözüküyordu."
Bakugou ve onun sinirini umursamadığını belli eden bir şekilde omuzlarını silkti, Todoroki. Oluşan sessizlikle öylece dururlarken diğerlerini işittiklerinde Midoriya ayağa kalkıp elini uzattı.
"Haydi Todoroki-kun, gidelim."
Todoroki, burnunu çekip hızlı bir şekilde kendilerine yaklaşan arkadaş grubuna, daha sonra ise Midoriya'nın eline baktı. Midoriya, rahatlatıcı gülümsemesini arkadaşına sunarken Todoroki, garip sapığının nerede olduğunu ve son dediği şeyle neyi kastettiğini düşünüyordu.
