Be with You Again [ON-GOING]

Chapter VI

SAVANNA

"Inay Loleng, salamat po sa pagpapatira niyo sa akin dito. Babalik po ako, promise." I told her.

"Sure yan, hija? Inaasahan ko 'yan. Saka nga pala, baunin mo itong kakanin na inihhanda ko. Alam kong favorite mo iyan. Ingat ka sa byahe ha." paalala niya.

"Sige po. Ako po ay lilisan na. Ingat po kayo dito." I bid her goodbye.

"Oo naman. Darating din ang mga anak at apo ko rito. Sige, hija." sabi niya.

Then, I waved goodbye. I went to the terminal. Ang haba din ng pila.

A few moments later...

Finally, nandito na ako sa bus. I already paid my fare. My phone vibrated.

"Anak, nasaan ka na? Nakasakay ka na ba ng bus? Pasensya ka na at hindi ka namin masusundo ha." my mom said.

"Ma, it's okay. I can handle myself." I assure her.

"Nga pala, anak. Naghihintay rin sayo dito 'yung kaibigan mo kasama ang asawa niya pati si baby Marcus nila. Anak, kailan mo ba ako bibigyan ng apo?" she suddenly asked.

Muntikan na akong mabulunan sa sarili kong laway.

"Ano po bang klaseng tanong iyan. I am just 24, ma." I answered. Bente-kuwatro pa lang naman ako.

"Okay, sige. Ingat ka ha. Pero, sana magka-boyfriend ka na, 'nak. Si Percival pa din ba?" asar ni mom. "Hay naku, ma. Hindi na 'no!" I denied.

Well, si Percival pa din pero nabawasan noong dumating si....Nevermind. Tulog muna nga ako.

After several hours..

"Mga kababayan, andito na po tayo sa bayan ng Calle Mariveles! Mabuhay!" sabi noong konduktor.

Inihanda ko na kaagad ang mga gamit ko. Pumila na agad ako sa pila ng jeep.

Biglang may kumulbit sa akin. "Ate, ako 'to!" si Jeremiah pala.

"Akala ko kung sino ka. Dapat nagsalita ka" sabi ko rito. "Tara na. Nahihintay sila sa'yo" he told.

Habang nasa byahe kami, naikwento niya rin ang isang event na magaganap sa isang araw.

"Alam mo ba ate, halos lahat ng mga models sikat. I didn't even know why they chose our hotel. We're in the province." he was confused.

"Maybe because madaming magagandang tanawin and 'yung beach" told. "Sa bagay. Do you remember noong nasa beach tayo. Kasama pa natin si P-" napatigil siya.

"Andito na pala tayo" I said noong natanaw ko ang aming bahay. Bumaba na ako ng kotse. Sinalubong ako ni mom.

"Buti na lang at nandito ka na. I missed you, anak. Kamusta ka na, anak?" she asked.

"Ayos naman po ako. Miss you too, ma. Medyo napaaway lang ako kahapon pero, ayos naman po ako. Konti lang po ito." sabi ko.

"Ano? Napaaway ka? Kababae mong tao? Wala man lang tumulong sa'yo?" tanong niya. I stopped a bit.

Naalala ko na naman. I was thankful na nadoon siya. I smiled absent-mindedly. "Uy, anak! You spaced out!" she said. My reverie vanished.

"Aba'y nandito na pala nandito na pala ang nagi-isang babae ng mga Enriquez! Kamusta ka na, ineng?" biglang may nagtanong sa akin.

"Anak, siya si Mang Ernesto. "Yung anak niya ang laging nakakalaro mo. Si Andy." sabi ni mom.

"Kayo po pala. Nasaan po si Andy?" tanong ko. "Ineng, nandoon siya sa bukid." sagot niya.