Chapter IX

247 14 2
                                    

This chapter is dedicated to: all the readers of this story

Happy readingg!

SAVANNA

"I just want to ask you something. Bakit hindi agad kita nakilala noong pumasok ako noon? Kaya mo ba ako tinanggap kasi I am your best friend before?" I asked. 

Plenty of questions flooded in my mind. "I improved myself, Verine. I did myself to be better. Yes. I accepted you because you are my best friend." he admit.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" I asked softly. Tumingin agad ako sa kanya but, he averted my gaze.

"There are some things na hindi muna dapat sabihin or gawin. I am really sorry." he said truly.

Tumahimik na lamang ako. Mabuti na lamang ay mabagal ang lakad ng kabayo. 

Realization hits me. He took care of me while I am in pain. He helped me. He protected me.

That's why. "Thank you." I said, breaking the silence. "Thank you for protecting me. Thank you for helping me. I really appreciate it. Sorry if I acted immature. Medyo nagalit ako, I admit. Sorry." I told sincerely.

"It's okay. For now, let's just enjoy in what we have right now. Our friendship." he smiled.

I smiled back at him. I hope this moment will never end. "Just be safe. Don't believe easily for what people is saying, okay?" he reminded.

"I'll do that, Attorney." I laughed.

"Bakit 'Attorney' pa rin ang tawag mo sa akin?" he asked. 

"I am just kidding. Honestly, I just can't believe na ikaw pala 'yun." I said.

"Am I forgiven?" he asked. "No." I simply said. "Joke! Yes. You're forgiven." I told. 

"But, seriously. When you got back to Manila, come back here." I said.

"Damn! Gustong-gutso kong makasama ka but, I can't. I'm sorry." he told.

"I understand. I'll always will." I smiled. Then, I saw sunset. The horse stopped. "Ang ganda ng sunset." I told.

"Yeah. Beautiful as you, baby." he said. "Ano iyon?" tanong ko. Hindi ko narinig e. 

He shook his head. Magkasama naming pinanood ang paglubog ng araw.

When we are heading back, marami akong nalaman about him. 

Like, nag-aral pala siya ng law. Then, he pursued business. Actually, his father wants him to be a business man like him. 

Mabuti na lang at hindi natuyo ang utak niya kaka-aral. De joke lang.

He also wants to be an independent man so, he worked hard. He's also a model before, but hindi ko nabalitaan 'yon.

"Hoy, ate!" sigaw naman ni Jeremiah. "Ay tipaklong!" sigaw ko. "Ginulat mo naman ako e." I told.

"Iniisip mo na naman ba 'yung nangyari sa inyo ni Simon kanina?" asar niya sakin.

"Hindi, 'no!" tanggi ko. 

-

Kanina pa akong naglalaro sa cellphone ko. Minsan naglalakad ako.

 Ayaw ko namang lumabas ng mag-isa. 

Baka mapagkamalan akong baliw. Chos.

Sobrang nakaka-bored wala akong magawa ngayong araw. 

"Nakaka-boooored!" sigaw ko. Wala kasi si Jeremiah may lakad sila ng barkada niya.

Be with You Again [ON-GOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon