(Zawgyi)
မိုးရာသီကတစ္ဖန္ျပန္လာေလၿပီ
အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္တာျမန္ခဲ့သည္
သို႔ေသာ္ ယခင္မိုးရာသီလိုက်ေတာ့္ဘ၀သည္
အထီးက်န္မေနေတာ့ပါ
က်ေတာ့္ေဘးတြင္ သုခဆိုေသာ က်ေတာ့္အေနွာင့္အယွက္ႀကီးရိွေနေလၿပီ....
ခုဆို က်ေတာ္တို႔ေတာင္ေက်ာင္းၿပီးၿပီေလ
သုခနဲ႔က်ေတာ္က တစ္အိမ္မွာသက္သက္ေနၾကသည္...ဟို၂တြဲလဲ အိမ္ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့
ဟို၂တြဲဆိုမွ သူတို႔မေတြ့ျဖစ္တာေတာင္ ၁ပတ္ေလာက္ရိွၿပီ...
သုခနဲ႔အၿမဲတမ္း Roေနရေတာ့ သူတို႔ကိုေမ့ေနတာ
ခုလဲroလိုက္ပါၪီးမယ္....
"သုခ ငါတို႔တြဲတာ ဘာလိုလိုနဲ႔ ၄ႏွစ္ေတာင္ရိွၿပီေနာ္"
(ျမန္တယ္လို႔ထင္လား
ျမန္ရင္ျမန္တယ္လို႔မွတ္ပါ😌)
"ဟုတ္တယ္ေလ ကေလးရဲ့
ဘာလို႔လဲ"
"ဒီ၄ႏွစ္အတြင္း ငါ့ကိုစိတ္မပ်က္ဘူးလား"
"တစ္ခါမွေတာင္မေတြးဖူးပါဘူး ကေလးရယ္
ဘယ္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုၿငီးေငြ့သြားမလဲပဲ စိုးရိမ္ေနရတာ"
"ငါကမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွၿငီးေငြ့မွာမဟုတ္ပါဘူး ကိုကိုရာ"
ကိုကိုတဲ့
ကေလး စိတ္ၾကည္ေနရင္ေခၚတဲ့နာမ္စားေလး
အၿမဲတမ္းေခၚရင္ က်ေတာ္ၿငီးေငြ့သြားမွာစိုးလို႔တဲ့ေလ က်ေတာ္ကေလးကအဲ့လိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလို မဟုတ္ဘူး😊
(ဟိုကၾကားရင္ ေကာ္ရီးစိစိညက္ညက္ေၾကေနမွာေတာ့ျမင္ေယာင္ေသး 🙂)
"ကေလး
ကိုကို႔ကို အၿမဲတမ္း ကိုကိုလိုေခၚလို႔မရဘူးလား
အခ်စ္"
"မရပါဘူး ေတာ္ၾကာ မင္းကၿငီးေငြ့သြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"မၿငီးေငြ့ရက္ပါဘူး ေပါက္စရယ္
ေနာ္ ေခၚပါ ကိုကိုလို႔
ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား :"( "
"ၿပီးေရာ ကိုကိုရာ
ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔မႏြဲ႔ပါနဲ႔ ေတာ္ၾကာငါအိပ္မက္ဆိုးမက္ရင္ မင္းမလြယ္ဘူး ကိုကိုဆိုတဲ့အေကာင္"
"အရမ္းRoတာပဲ ခ်စ္ဆံုးေလးရယ္
ဒီကကိုကိုက ကေလးအိပ္မက္ဆိုးမမက္ေအာင္
ဖက္အိပ္ေပးမယ္ အဲ့တာမွမရရင္ ကေလးအေပၚကေန အနစ္နာခံၿပီးအိပ္ပါ့မယ္"
