Ik Wil Je Dood!

~ 1. Het Ziekenhuis

"Hey kijk! Ze komt bij." Robine opende haar ogen en keek om zich heen. "Waar de fuck ben ik? Wat doe ik in een ziekenhuis bed? En waarom lig ik hier?" Robine keek nogmaals om zich heen en zag haar moeder. "Mam? Wat doe ik hier? Waarom lig ik hier?" De moeder van Robine probeerde haar te kalmeren en zei "Rustig meisje, je bent aangereden." Robine keek op. "Waar is die klootzak?" De moeder van Robine haalde haar schouders op en zei "Die is doorgereden. Robine schudde haar hoofd "als ik die klootzak ooit terug zie. Zorg ik er hoogstpersoonlijk zelf voor dat ik de laatste ben die hij ziet. Mark my fucking words." De moeder van Robine keek bezorgd. Ze wist wel dat Robine altijd zo was. De moeder van Robine was bang dat Robine diegene wat aan zal doen. "Beloof je me dat je hem of haar niks aan zult doen?" Robin lachte en zei "Nee, diegene gaat van mij zijn. Als ik hem of haar vind. Dan krijgt diegene een pijnlijke dood." "Is ze al bij?" Klonk er een mannenstem. Robine keek en zag een man in een witte jas. "Wie is deze aap?" Lachte ze. De moeder van Robine gaf Robine een klap op der schouder "Nou Robine, dat is je dokter." "Dus deze vent noemt zichzelf een dokter? Haha! Dan kan ik morgen mijn sollicitatie voor koningin ook indienen." De dokter lachte "hoe voel je je?" Robine keek om zich heen "nou, meneer dokter. Ik lig in een ziekenhuis wat verwacht je zelf." De moeder van Robine gaf Robine weer een stoot op haar schouder "kijk je effe uit wat je zegt?" Robine lachte "kijk jij maar uit, of ik geef jou aan voor kindermishandeling." De dokter begon te lachen. "Vind je dat grappig? Dat mijn dochter zulke dingen zegt." Zei de moeder van Robine met een boze toon tegen de dokter. "Nou ja, ik maak hier niet altijd zulke mensen mee. Meestal krijg ik van die saaie ouwe vrouwen." Robine lachte "Ik snap dat ze jou bij oude graftakken plaatsen, alleen hun kun jij laten lachen. Is hun dag nog ergens goed aan gedaan." De dokter keek Robine aan "Je gaat nu wel een beetje te ver meid." Robine lachte weer "oké, leuk voor je. Mag ik dan nu naar huis? Ik verveel me een beetje hier. Is er geen tv?" De dokter lachte "je bent vier uur geleden aangereden door een auto. We observeren je hier." Robine lachte en stopte een vinger in haar keel "kijk geen kokhalzende geluiden. Ik ben gezond doei!" Robine stond op maar werd weer terug geduwd door haar moeder. "Ik weet dat je het niet leuk vind om stil te liggen, maar je hebt nu echt geen keuze." Robine lachte "volgens mij weet je nog steeds niet wie ik ben? Jij bent toch die persoon die mij tweeëntwintig jaar geleden op deze aardbodem afschoot met dat kut gat van je? Ik mag hopen dat je dan nu wel weet wie ik ben." Het broertje van Robine kwam de kamer binnen. "Oh het is weer wakker, ik hoorde je vanaf de ingang al." Robine lachte "Fijn, zeg. Kijk naar mijn hoofd, zie je me boeien. Trouwens? Wat doe je hier Roy? Heb je geen school ofz?" Roy lachte "jawel, maar ik wilde hier zijn. Geldige reden om weg te blijven van school. Robine schoot in een lachbui "Dus met die halve hersencel skip je school? Jij bent echt slim weet je dat!" Roy lachte "meen je dat?" Robine keek Roy sarcastisch aan "wat denk je zelf eikel? Iedereen weet dat ik de slimste van ons tweeën ben. Toen we in mama's buik zaten heb ik jou hersencellen opgegeten. Hoe denk je anders dat ik zo slim ben geworden en jij zo dom?" Roy pakte zijn jas en sloeg de deur dicht. De moeder van Robine keek Robine aan "kunnen jullie niet voor een keer normaal doen?" Robine lachte "Ik heb normaal hem gedaan, toen ik in jou zat heb ik niks tegen hem gezegd." De dokter moest weer lachen. "Het bezoekersuur is trouwens voorbij, ik moet u verzoeken om weg te gaan mevrouw." De moeder van Robine pakte haar jas en Robine stond op "Ik ga ook mee, ik voel me kei goed." De dokter schudde haar hoofd "Morgen mag je naar huis, vandaag nog niet." Robine ging met haar armen over elkaar zitten en keek verwijtend naar de dokter "als ik maar wel goed eten krijg, en niet dat slappe kut spul wat jullie mij vorig jaar geven. Want mark my words, ik smijt het naar je hoofd." De moeder van Robine liep gauw weg en deed de deur dicht.

"Wie denkt dat wijf wel te zijn? Ze heeft me op de wereld gezet. Ik geen keuze hebben. Moet je opletten." Dacht ze in zichzelf. De andere arts kwam binnen "Kijk eens mevrouw Heidelberg, uw eten." Robine keek naar het eten en pakte het op. "Denk je dat ik dit hondenvoer ga eten? Volgens mij was ik net heel duidelijk geweest tegen die apen collega van je. Geef mij beter voer!" De arts schrok en raapte het dienblad op van de grond. "Zorg ervoor dat die troep van de muur gaat, het stinkt." De arts knikte en verliet de kamer. "Je moet blij zijn dat je eten krijgt meisje, kindjes in Afrika moeten er voor vechten." Robine keek wie de opmerking maakte en zag een oudere vrouw liggen "Ja, en? Wij in Nederland hebben genoeg keuze wat wij willen eten." De oudere vrouw gaf Robine gelijk en hield zich gedeisd  "mevrouw Heidelberg? Is dit wel goed?" Robine keek naar de arts die met spareribs naar binnen kwam. "Ah! Kijk, dat ziet er veel beter uit dan die kabouterkots van jullie. Zet het maar hier neer" Robine wees de plek aan en de arts zette het dienblad voor Robine neer. "Anders nog iets? Mevrouw Heidelberg?" Robine lachte en zei "Nou? Eigenlijk wel. Die eikel die mij hierin heeft gereden. Dood of levend? Maakt me niet uit." De arts lachte  "Dat kunnen we niet doen mevrouw." Robine keek de arts verwijtend aan "vraag dan ook niet of ik wat anders wil." De arts knikte en verliet de kamer. "Misschien moet je niet zo'n toon aanzetten tegen mensen die je helpen?" Zei de oude vrouw stotterend. Robine keek de vrouw boos aan "en misschien moet jij gewoon je mond houden oude graftak, en je met je eigen problemen bemoeien. Ik heb de mijne en jij de jouwe." De vrouw keek geschrokken en draaide zich om. Robin lachte "dat bedoel ik, stil zijn." Robine keek op de klok en zag dat het pas zeven uur was. "Ik ga dit varkensvoer wel weer opeten. Ik mis het eten dat pap maakte." Dacht ze in zichzelf. "Maar ja. Die homo ging er vandoor met een vent. Jaren lang bij die moeder mij op de wereld pompen in dat kut gat van mijn moeder en twaalf jaar later het met een vent gaan doen."