18.Τύψεις

592 72 11
                                    

«Άλκη την αδερφή σου την αγαπάω ! Έκανα λάθη , την πλήγωσα όμως μετάνιωσα ! Μετάνιωσα και είμαι εδώ και για εκείνη και για το παιδί μας !»έλεγε μια φωνή απελπισίας που έκανε την Άννα να θέλει να αδειάσει τα σωθικά της πάνω στο τραπέζι . Ποσό υποκριτής και γελοίος ήταν !

«Λέξη δεν πιστεύω αλλά αν το θέλει η αδερφή μου ...» ξεφυσηξε πετώντας την χαρτοπετσέτα με νεύρο πάνω στο τραπέζι . «Η απόφαση θα είναι δίκη της !»ολοκλήρωσε και η Μελινα χαμογέλασε .

«Άλκη ... μάθε να δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους !»αναφώνησε η Μελινα αγκαλιάζοντας τον Λαμπρό από το μπράτσο του .

«Οι δεύτερες ευκαιρίες κερδίζονται !»ψέλλισε η Άννα λίγο πιο δυνατά από όσο περίμενε . Ο Λάμπρος την κοίταξε απειλητικά ενώ ο Άλκης με την Μελινα έκπληκτοι καθώς τόση ώρα δεν είχε μιλήσει .

«Τι θες να πεις ;»αναρωτηθηκε η Μελινα . Η Άννα πήρε μια βαθιά ανάσα , έριξε μια κόφτη μάτια στον Λαμπρό και έπειτα στράφηκε ξανά στην δεύτερη γυναίκα της παρέας .

«Δεν γνωρίζω την περίπτωση σας και δεν μπορώ να βγάλω συμπεράσματα ! Έχω ζήσει αναλογη κατάσταση και μπορώ να σου πω με απόλυτη σιγουριά πως δεν θα έδινα καμία δεύτερη ευκαιρία σε εκείνον τον άντρα !»πέταξε την μπηχτή της . «Γνωρίζοντας τον αδερφο σου κατάλαβα πως εκείνος ήταν ένα τίποτα που εγώ του έδωσα αξία !»συνέχισε με μίσος . Ο Άλκης την κοίταξε περίεργα και της χάιδεψε το χέρι κάτω από το τραπέζι .

«Είσαι καλά μωρό μου ;»την ρώτησε ξανά .

«Όχι !»ψέλλισε κλείνοντας τα μάτια της . «Μπορούμε να πηγαίνουμε σιγά σιγά ;»τον ρώτησε . Ο Άλκης δεν το σκέφτηκε καν . Σηκώθηκε απότομα από την καρέκλα του και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει .

«Τι πάθατε ;»αναρωτηθηκε η Μελινα .

«Φεύγουμε !»της είπε απλά . «Ο λογαριασμός δικός μου !»ανακοίνωσε πετώντας τα χρήματα πάνω στο τραπέζι . Έπιασε την Άννα από το χέρι και μαζί περπάτησαν προς την έξοδο . Ξεκλείδωσε το αυτοκίνητο και επιβιβάστηκαν ταυτόχρονα . Η Άννα έπιασε το κεφάλι της τρίβοντας του κροτάφους της . Νόμιζε ότι θα εκραγεί .

«Άννα μωρό μου ...» πριν καν ξεκινήσει την έπιασε απαλά από το πρόσωπο κοιτώντας τα μελαγχολικά της μάτια . «Γιατί είσαι έτσι καρδια μου ;»την ρώτησε κάνοντας την δίκη της καρδια να φτερουγισει .

«Καλά είμαι ! Τα ίδια παθαίνω κάθε φορά που περιμένω περίοδο !»χαμογέλασε άχνα και προσποιητά .

Μια στιγμή αρκεί ... Where stories live. Discover now