Η προσωπική σχολική εφημερίδα

Η Δευτέρα στο σχολείο

- Ρε Ρέαααα ΞΎΠΝΑ ΓΑΜΩΤΟ θα αργήσεις στο σχολείο και εγώ στην δουλειά ! είπε με μία φωνή ουρλιάζοντας και παίρνοντας τα αφτιά μου η κυρ Λένα.
   Είναι Δευτέρα! Είναι ΠΆΛΙ ΔΕΥΤΈΡΑ! Γιατί να είναι Δευτέρα! Γιατί να μην είναι Κυριακή να κοιμάμαι μέχρι το μεσημέρι. Δεν θέλω να πάω σχολείο . ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΊΟ! ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΣΤΗΝ ΚΌΛΑΣΗ! Κι όμως ετοιμάστηκα μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα σχολείο. Χωρίς να πω κουβέντα. Χωρίς να πω ΠΆΛΙ κουβέντα,και κυριότερα χωρίς να θέλει να με ακούσει κανείς . Με πόσα χωρίς μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος; Γιατί στη ζωή μας θα πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τις στερήσεις; Γιατί να μην έχω κάποιον να μπορώ να μιλήσω; Τι έχω κάνει ; Γιατί τιμωρουμαι έτσι ;
   Και μπήκα στην τάξη , και έκατσα μόνη μου . Ε φυσικά ,ποιος να θέλει να κάτσει μαζί με μια ξινοπαρθενα. Γιατί μου γάμησες έτσι την ζωή Χρήστο; Γιατί ;
- Καλημέρα παιδιά, ανοίξτε τα βιβλία σας σελίδα 58
Ε όχι ρε γαμωτο ! Δεν μου φθάνουν όλα αυτά , πρέπει να ανεκτω και τον χοντρό με την φαλάκρα που το παίζει και τζοβενο.
Πέρασε η πρώτη ώρα και ήρθε το διάλειμμα, πάλι καλά ο καθηγητής ξέχασε να κλειδώσει και έμεινα μέσα . Το ίδιο έγινε και την δεύτερη ώρα , όμως αυτή η καθηγήτρια δεν ήταν τόσο αφελής και κλείδωσε την πόρτα . Βγήκα έξω . Αναγκάστηκα. Έτσι αποφάσισα να πάω να πάρω κάτι να φάω από το κυλικείο.
Καθώς περνούσα από τον διάδρομο είδα την παρέα της Λίζας. Αχ σε παρακαλώ θεέ μου αν υπάρχεις κάνε την να μην με δει . Περπάτα Ρέα! Μπορείς ! Κάνε πως δεν είναι εδώ !
- Καλημέρα Ρέα! είπε η Λίλα χαμογελαστή. Γιατί θεέ μου να με πετυχαίνει εδώ ; Γιατί τώρα;
Τι κάνεις ; Σε έψαχνα και το προηγούμενο διάλειμμα αλλά δεν σε βρήκα .
- Καλημέρα, είπα χαμηλόφωνα. Καλά εσύ ; Πώς εισ... , και τότε με διέκοψε αυτή .
- Μπα μπα μπα τι γίνεται εδώ ; είπε ειρωνικά η Λίζα. Η μιξοπαρθενα δεν άντεξε άλλο και ζήτησε οδηγίες χρήσης ενός δονητη από την αρχιτσουλαρα; Μωρέ μπράβο και δεν σε είχα για τόσο απελπισμένη. Αλλά έτσι είσαι εσύ , μια ΞΙΝΟΜΟΥΝΑ ! Τι άλλο να περιμένει κανείς από εσένα άραγε ;
  Δεν άντεξα. Τα χασα . Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά . Έτρεξα ! Έτρεξα και πήγα στις τουαλέτες. Βουρκωσα. Ένιωσα τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπο μου. Ξαφνικά δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Θυμήθηκα τι έγινε σε αυτό το δωμάτιο πριν λίγους μήνες. Σταμάτησα να ακούω την καρδιά μου να χτυπάει.
- Ρέα ! Ρέα! , άκουγα κάποιον να φωνάζει ενώ ένιωθα την ψυχή μου να σπάει τα κόκαλα μου και να θέλει να βγει από το σώμα μου. Δεν μπορώ άλλο . Δεν αντέχω άλλο .
       Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν...
- Ρέα ξύπνα είσαι καλά ; , ήταν η Λίλα ! Ήταν στα αλήθεια η Λίλα . Τι έκανε εδώ ; Που είμαι; Τι γίνεται; Ας μου απαντήσει κάποιος! Τι είναι εδώ;
Αχ είμαι στις τουαλέτες πάλι . Αλλά για πρώτη φορά δεν είμαι μόνη . Για πρώτη φορά έχω κάποιον μαζί μου. Πρώτη φορά κάποιος με νοιάστηκε. Έβαλα τα κλάματα.
- Ρέα όλο αυτό πρέπει να σταματήσει! Δεν είναι δίκαιο να το περνάς όλο αυτό . Πραγματικά φοβήθηκα . Πες μου απλά ένα ότι είσαι καλά . Κάντο σε παρακαλά.
- Καλά είμαι . Τι θες εσύ εδώ ;
- Άκου, όπως φαντάζομαι θυμάσαι ήμουν μαζί τότε που έγινε το περιστατικό με την Λίζα . Σε ακολούθησα στις τουαλέτες και σε είδα στο πάτωμα . Κάτι είχες πάθει. Ανησύχησα. Δεν ήξερα τι να κάνω . (Ωχ θεέ μου αν το μάθει αυτό η Λίζα δεν θα με αφήσει ποτέ ήσυχη .)
- Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς. Άσε με ήσυχη! Ήταν απλά μια ξαφνική ζαλάδα. Αυτό είναι όλο . Τέλος συζήτησης.
- Μα αυτά τα κορίτσια...
- Συγγνώμη αλλά νομίζω δεν μπορώ να παρακολουθήσω την συζήτηση. Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να βοηθήσω . Αντίο έχω μάθημα !
Και έτρεξα αμέσως στην τάξη μου . Χτύπησα διακριτικά την πόρτα και μπήκα μέσα .
- Που ήσουν ; , ρώτησε η καθηγήτρια
- Πόνεσε το κεφάλι μου και περίμενα μέχρι να ξεπονεσει , είπα
- Την άλλη φορά να με ρωτάς . Τώρα θα πάρεις απουσία , είπε .
- Εντάξει, είπα και έκατσα σκυφτή στο θρανίο μου .
Το επταωρο τελείωσε και επιτέλους πήγα σπίτι μου . Κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου γρήγορα. Έβγαλα αυτό το ψεύτικο γελοίο χαμόγελο από το πρόσωπο μου και έβαλα τα κλάματα. Έκλαιγα. Έπρεπε να ξεσπάσω και ξέσπασα .
    Την επόμενη μέρα πήγα κανονικά σχολείο σαν να μην συνέβη τίποτα.Μα όντως δεν συνέβη τίποτα . Έτσι και αλλιώς κι εγώ ένα τίποτα είμαι.
Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα απέφευγα την Λίλα . Δεν ήθελα να την δω . Δεν μπορούσα . Δεν άντεχα!