wild and woolly | dramione

4

Çay Dükkanı'nda yaşanan o garip olaydan sonra Draco Malfoy, Hermione'ye karşı bir adım atmamıştı. Çoğunlukla yaptığı gibi görmezden gelmişti. Hatta fazlasıyla görmezden geliyordu. Hermione kendisinden hoşlandığını düşünmemişti ama bir amacı olduğunun farkındaydı. Ona boşuna 'Çağının En Zeki Cadısı' demiyorlardı.

Hermione'nin, Draco Malfoy'dan daha önemli işleri vardı. Amacını öğrenmeye çalışmadı veya bu konu üzerine düşünmedi. Bir konu üzerine düşünmesi gerekiyorsa bu Voldemort'du. Karanlık büyücünün en büyük hayallerinden biri onu ve en yakın iki arkadaşını öldürmek olunca Malfoy, kafaya takılması gereken en son kişi oluyordu. Öyle de oldu.

Harry, Hermione ve Ron Gryffindor ortak salonunda oturmuş Karanlık Lord'un geri dönüşü hakkında konuşuyorlardı. Harry'nin söylemek istediği bir şey vardı ama bir türlü söyleyemiyordu. "Bir şey mi gizliyorsun Harry?" diyerek söze atladı. Harry bu soruyu bekliyormuş gibiydi. Biraz tereddütle eğildi, kısık sesle anlatmaya başladı.

"Malfoy'un son zamanlarda ki hareketlerini gördünüz mü? Siyah takımla dolaşması, hiçbirimizle alay etmemesi. Ayrıca çok durgun."

Ron kaşlarını çattı. İlgisini çekmişti ama kafasını karıştıran bir konu vardı. "İyi de Harry, onun karanlık prens gibi dolaşıp kendini ağırdan satması senin neden bu kadar ilgini çekti ki?" Aklına çok parlak bir fikir gelmiş gibi gözleri parladı. "Hem geçen hafta Çay Dükkanı'na gittiğimizde keyfi gayet yerinde gözüküyordu."

"Arkadaşlarıyla Hogwarts dışında olduğunda gayet keyifli gözüküyor zaten. Okula geldiğinde bir gariplik olduğunu hissediyorum. İçimde kötü bir his var. Bence Draco Malfoy, babasına yardım ediyor."

Ron anlamaz bir şekilde Harry'ye baktı. "Harry, ben de Malfoy'dan her türlü kötülüğü bekliyorum ama bu biraz yersiz bir suçlama değil mi? Bunu bilemeyiz. Bence gözetlemeliyiz."

"Belki de sadece kişisel bir problemi vardır. Gözetleme fikri iyi gibi gözüküyor ama özel hayatı ihlal etmiş olmuyor muyuz?" dedi Hermione. Çay Dükkanı ve Malfoy'un aynı cümle içinde geçmesi ve Harry'nin bir planı olduğundan şüphe etmesi Hermione'yi ürkütmüştü. Draco Malfoy her ne yapıyorsa amacına ortak olmak istemiyordu. Başında yeterince sorun vardı zaten.

"Babası bir ölüm yiyen. Draco'da bir şeylerin peşinde olabilir. Lucius Malfoy, Voldemort'un en güvendiği ölüm yiyenlerden biri. Draco'da Voldemort'un Hogwarts'da ki gözü kulağı olabilir. Okulda, Voldemort'a yapılan herhangi bir plandan veya önlemden haberi olursa babasına söyleyebilir. Her şey bozulabilir Hermione. Hem de bize bu kadar yakınken, burnumuzun dibindeyken."

Harry haklıydı. Hermione bunu gayet iyi biliyordu. Korktuğu tek şey Voldemort'a bu kadar odaklanmışken hiç beklemedikleri bir yerden darbe yemekti. Hermione onun yüzünden masum insanların zarar görmesinden korkuyordu. Bir şeylerin sorumlusu olmak hayatı boyunca taşıyacağı bir yürek sızısı olurdu onun için. Harry'nin söylediklerinden sonra üçü arasında oluşan bu sessizlikte Hermione bir karar verdi. Bu korkularıyla başa çıkması gerekiyordu. Bugüne kadar üçü, hep cesaretleri sayesinde bazı şeylerin üstesinden gelebilmişlerdi. Kaçarak, olacakların sorumlusu olmaktan endişe ederek hiçbir şeyi engelleyemezdi. "Planın ne?" diye sordu.

"Draco Malfoy'u izleyeceğiz."

∆∆∆

Üç gün içinde Draco Malfoy'u pek görememişlerdi. Ancak üç günün sonunda ortak bir dersleri vardı. İksir Dersi.

Profesör Slughorn derse girdi. Herkes hazır bir şekilde bekliyordu. Hermione'nin ilgisi tamamen dersteydi. İksir konusunda kendini başarısız hissediyordu. Kendini geliştirebilmesi için Slughorn ona büyük bir fırsat gibi gözüktü. Tüm bu düşünceleri çocuk gibi didişen Harry ve Ron'la dağıldı. Bir kitabı çekiştiriyorlardı. 'Büyümüyorlar' diye geçirdi içinden. Harry kaş göz işaretiyle Draco'yu işaret etti. Bu görevi üstleneceğinden haberi yoktu. Harry gözlemler diye düşünüyordu. Derin bir iç çekti. Neden ben?, diye geçirdi içinden. Neden ben?