Over You (On Going)

Chapter1

Chapter1

“Syd”-I saw Avery running towards me, an gaga ata nito sa school

“Oh?”- tanong ko sa kaniya, ginamit ko na rin ang damit na binili niya sa akin, siya pa ang nag utos sa akin na ito ang damit na susoutin ko ngayon araw.

“Hi Syd, how long has it been simula ng huli nating pag kikita?”- napalingon ako sa nag salita, mula sa likod

“Let’s go Av”- yaya ko kay Avery,at inangkla ang kamay ko sa braso niya

“Hey, it’s too long ago. Just let it go”- sabi niya sa akin

“You’re not that close to her anymore, why are you keep on messing with her”- puna ni Avery

“I understand why Sydney is acting cold towards me but you? I didn’t do anything wrong to you”- saad niya kay Avery

“I hate the people or person that made Syd cry, even though it’s too long ago”- sagot ni Avery sa kaniya at nag lakad kaming dalawa palayo doon

I can’t believe her, she’s still the same bitch as before three years ago. Nakakinis siya at nakakbanas talaga ng buto yang ugali niya, kahit kailan talaga yung babae na iyon ang nakakubos ng pasinsiya ko. I can’t keep my cool when she’s around.

“Huwag mo na siyang isipin, mag kikita man kayo sa campus o classroom hindi mo naman siya kailangang pansinin o kausapin. “-tapik sa akin ni Avery

“Salamat para kanina”- saad ko sa kaniya ng nakangiti

“Huwag kang mag-alala, natatakot lang akong madean ka first day na first day, baka masapak mo yun”- saad niya sa akin habang tumatawa pa

Roe Breatice Rivera’s Pov

I can’t belive she has the same temper three years ago. Nung mag kailala kaming dalawa dati pinag tanggol niya ako sa mga bully sa akin. Kaya naging close kami, but you know, every friendship has its own misunderstanding, gusto kng bumawi sa kaniya pero sirado na ang pintuan ng puso niya nung tinalikuran niya ako tatlong Taon na ang nakalipas.

“Hey, when are you going here?”- agad na bungad ko sa tawag niya

“Honey, don’t miss me too much, I’m going to see you soon”- sabi niya sa akin kaya napangiti naman ako sa kaniya

“I miss you too, see you”- sagot ko sa kaniya at binaba ang tawag

Dumeretso na ako sa classroom ko, and it’s so unfortunate na mag kakalsi parin kami ni Sydney. I know I did her wrong, pero I think I deserve for her to listen to me. Kasi hindi niya naman talaga alam ang nangyari, she just ignore me and abandoned me coldly when I only have her at that time.

Sydney’s Pov

Nakapasok na ako sa classroom, katabi ko si Avery. Lahat ng mga pumapasok sa room ay tinitignan ko, hindi ko lang talaga akalain na mag tatami ang mga mata namin ni Roe nung pumasok siya sa classroom. I must admit, I do miss her presence in my life, dati nung kami pa mag kasama ni Roe hindi kami masiyadong close ni Avery.

Avery and I used to be just an acquaintance, but he is the one who was there for me when I needed someone to lean on.

Three years ago

I was crying in the stairs when I can’t hold my tears anymore. Nakita ko silang dalawa, I know I should confront them both and get insane, but I can’t. I don’t have the courage to do so. Agad akong tumingala nung may nag lahad sa akin ng isang bote ng tequila, agad akong umiling habang umiiyak.

“I don’t want to drink”- saad ko s akaniya habang umiiyak ako

“I didn’t say that you should drink this. What I’m saying is that, bumalik ka sa kanila at ihampas mo tung bote nang alak sa mga pag mumukha nila”- sabi niya sa akin, kaya lalo akong napaiyak kasi bumalik lang sa akin ang mga nangyari

Present Day

Nang dahil sa nangyaring iyon, mas naging malapit kaming dalawa ni Avery. Kung hindi nga kami naging close hindi ko pa malalaman na nasa tapat lang pala ng bahay ko ang bahay niya. Her parents welcome me anytime, ako kasi wala naman sa tabi ko ang parents ko kaya welcome talaga siya sa bahay ko.

To the point pa my sarili na siyang susi ng bahay ko. Hindi nag tagal ay nag simula na ang klasi namin. Okay lang naman kasi kilala na namin lahat ang isa’t-isa maliban sa bagong lipat na si Del Fuego. Hindi naman masiyadong nag tagal ang oras ngayon at laking pasalamat ko kasi uwian na.

“Av, punta ka sa bahay maya?”- tanong ko s akaniya nung nag lalakad kami papuntang parking lot

“Bakit, ano bang meron sa inyo?”- nakataas kilay niyang tanong sa akin

“Wala. Tinatamad akong mag luto, dalhan mo ako ng pagkain galing kay Mama mo, dun tayo kain sa bahay”- yaya ko sa kaniya, wala kasi talaga akong alam sa mga luto. Hindi ako magaling mag luto pero willing naman akong matuto kung may mag tuturo sa akin.

“Hindi ka tamad mag luto, hindi ka lang talaga marunong”- puna niya sa sinabi ko dahilan para mapasimangot ako sa kaniya

“Nga pala, napansin mo, yung bagong lipat panay ang tingin sa’yo”- saad niya sa akin nung makarating na kami sa parking lot, sasabay kasi tung ugok na toh sa akin kasi nga ginamit ng Dad niya ang kotse niya

“Wala akong napapansin, yang mata mo lang ang may problema. Halika na”- sabi ko sa kaniya at pumasok sa loob ng kotse ko. Nag simula na akong mag drive palabas ng school.

“Syd, si Roe ohh”- turo niya sa dulo ng kanto ng school, mukhang may hinihintay

“Sino kayang hinihintay niya diyan?”- tanong niya nanaman

“Aba, anong malay ko sa kaniya”- simpleng sagot ko sa kaniya

“Wait, tignan mo na natin”- pigil niya sa akin, nung mag sisimula nanaman akong mag drive papalampas sa kay Roe sa kanto

“Ang chismoso mo, tara na kasi. Uwing uwi na ako”- sabi ko sa kaniya

“Wala ka namang gagawin sa bahay mo, sige na”- sabi niya sa akin na katutok talaga sa dereksiyon ni Roe

My biglang tumigil na kotse sa harap ni Roe, nakita ko rin ang guhit ng ngiti sa kaniyang mukha nung lumabas ang sakay nun. Isang lalaking my katangkaran, hindi ko kilala at wala akong planong makilala. Agad niyang hinalikan si Roe sa pisngi at pinasakay sa kotse niya, in short boyfriend niya ang hinihintay niya.