eve girdiğimde ne şok yaşayacağımı bilemezdim...
Salona girdiğimde herkes oradaydı,ilk anneme baktım... Bembeyazdı, ağlayan gözlerle bana baktı: kızım gel otur
Kötü bir şey oldu, hissedebiliyordum...
: anne söyle... ne oldu?
Anne: kızım otur gel yanıma
Teyzem: söyleyin kıza söyleyin zaten öğrenecek
- teyzemde ağlıyordu, bir şey oldu ama ben bilmiyordum ve bu daha çok üzüyordu beni...
Ama bir anda gerçekler soğuk su gibi yüzüme çarptı -
Anne: babaannen... kalp krizi geçirdi, malesef buna dayanamadı
- ben babaanneme çok bağlıydım, bir anda ellerim titremeye başladı, hersey çok soğuktu, hastanede uyandım ve hatırladığım tek şey bu olaydı. Annem yanımdaydı.-
Anne: ah kızım benim
: BABANNEM NEREDE?! Rüyaydı değil mi?!
Anne: ...
: BİR ŞEY SÖYLESENE
Anne: kızım hayat bu... herkes birgün ölecek...
: ya ölemez, ölmesin!
- ağlamaya başladım, deli gibiydim... hayatımda en değerli kişiyi kaybettim. Çok kötüydüm. Sevdiğim herkesi bir bir kaybediyorum... en yakın arkadaşım, sonra babaannem...Sıradaki kim?! Sevmekten korkuyorum artık... Ya kimseyi sevmezsem? Onlar iyi olacak mı... ama onları sevmezsem bunları düşünmezdim... çok zor... hepsi bir bir gidiyor.
Hastaneden çıktım, cenaze'den 3 ay geçti. O'nu hala göremedim, en son o arabada görüştük... özledim... sanırım onu seviyorum
" Bana sevmeyi öğreten kişi sevemiyor..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Büyük fark büyük aşk
Fantasía-"Farklısın anlamazlar" + "sen anla o yeter bana" - "çoktan anladıysam?"