Çapulcular ve Zaman Döndürücü

11

Yazmaya 4 mayısta başladım hangi tarihte yayımlayacağımı bilmiyorum SELAM GELECEKTEKİ İNSANLAR

Hermione, Ginny odadan çıktığında kapıyı kapatıp pat diye yatağa oturdu ve o günü düşünmeye başladı.

Flashback
Hermione yaklaşan biçim değiştirme sınavına hazırlanmak için geç saate kadar kütüphanede kalmıştı. Alabileceği en iyi notu almak istiyordu.
Bir kitap daha bitirince kalkıp onu rafa geri koydu ve en üst rafa baktı. Okuması gereken son kitap oradaydı. Asasını sınıfta bıraktığı için kendine kızdı ve merdivenleri çıkmaya başladı. Tekerlekli merdeven sallanırken nefesini tutup daha sıkı turundu, sonra düşündü, düşme olasılığı neydi ki?

En üst rafa ulaşınca elini uzatıp kitabı kavradı. Bu sırada diğer elini gevşettiğini fark ettiğinde ise çok geçti. Merdiven yana doğru savrulurken Hermione dengesini kaybetti ve elleri merdiveni bıraktı.

O anda Hermione asasız büyü yapabilmeyi o kadar çok isterdi ki....  İçinden tekrarladı: Aresto Momentum, Aresto Momentum...

Bir anda havada asılı kaldığını hissettiğinde ferahladı. Büyüyü asasız başarmış mıydı? Yok, bu olamazdı. Gözlerini kırpıştırarak etrafına baktığında birinin onu havada tuttuğubu gördü.

"Neler oluyor, Granger?" diye sordu Malfoy, onu yavaşça yere bırakırken.
"Melekler uçabilir sanıyordum."

Hermione ona hiç beklemediği bir taraftan gelen bu cümleyi hazmetmeye çalıştı. Neden durduk yere demişti ki bunu şimdi? Bu ne anlama geliyordu?

"Tuttuğun için teşekkür ederim, Malfoy." dedi sakince. "Ama senin Bulanık'ları kurtarmaktan daha önemli işlerin yok mu?

Draco bir saniye duraksadı, sonra gülümsedi.
"Yok. Ama bir dahakine daha dikkatli ol, her zaman seni tutmak için burada olmayacağım."

Sonra yavaşça arkasını dönüp gitti. Hermione onun arkasından bakarken içinde beliren hissi bastırmaya çalıştı.
Flashback sonu

Ron odaya girdiğinde Hermione toparlandı. Fred ve George burunlarının dibine cisimlendiğinde ikisi de sıçradı ve Ron homurdanmaya başladı.

Alt katta ise Sirius, Sirius'la bakışıyordu. "Ne kadar yakışıklısın." dedi geçmişten gelen Sirius, yetişkşn haline. Büyük Sirius sırıttı ve "Teşekkür ederim, kendim." dedi. Herkes şaşkınca ona baktı, nereden anlamıştı?

"Benden saklanamazsınız, girdiğinizden beri siz ikiniz mürekkep balıkları ile ilgili tartışıyordunuz ve sen bana iltifat edip duruyorsun."
"Açık vermeyen tek benim yani." diye mırıldandı Remus.

James nefesini tuttu. "Pati, gelecekte kafanı bir yere mi vuruyorsun, niye zekisin sen be?!"

Büyük Sirius onu takmadı ve gözlerini Remus'a dikti. "Neler oldu, anlatın bakalım."

Remus olanları anlatırken Lily Siriua'u süzüyordu. Sirius ise James'e bakıyordu. Eski dostuna sarılmamak için kendini zor tutuyordu. Bunu sonra yapması gerekti. Bunca yıldan sonra James'i görmek onu çok duygulandırmıştı.

Geçmiştem gelen Sirius da büyük haline bakıyordu, ama onun düşündüğü 'bu yakışıklıyı kimse götürmediyse kızlar kördür'dü.

James ise her zamanki gibi en iyi arkadaşının duygularını anlamıştı, o da Sirius'a sarılmak istiyordu. Yine ölümünü düşünmeye başladı. Ne zaman ölecekti? Kaç yaşında ölecekti? Ölümünü kimler görecekti? Ölmesi Lily'e en azından birkaç saniye daha kazandırmış mıydı? Sirius ne zaman öğrenmişti?

Böylr cevaplayamadığı bir sürü soeu uzanıp giderken Remus onun omzuna dokundu. "Düşünme." dedi kulağına "Bunu şu anda düşümme."

James zaten bunları aklından kovmaya çalışıyordu, ama o kadar kolay değildi. Kapıdan grlen gümbürtüyle herkes o tarafa döndü ve Büyük Sirius asasını kaldırdı.

"İlk tartışmamız ne ile ilgiliydi?"
Kapıdaki adam kaşlarını çattı.
"Çikolatalarım. Onları yiyecektim, sen ne-"
"Tamam, tamam." Sirius güldü. "Hoş geldin Remus. Bizim de sana küçük bir sürprizimiz vardı."

Biliyorum, biliyorum, kısa oldu

VURMAYIN

Zaten bunu da fen dersinde yazdım zaman yok aq

Hayatimda ilk kez küçüh de olsa dramione yazdım o da kıçım gibi old :q

Biraz da beklemeyin diye acele ettüm

İnş beğenirsinizz💜

6 Mayıs Güncelleme: BÖLÜMÜ YAYIMLAMAYI UNUTMUŞUM LAN DPDKEŞDMZİZZİSKSÜDÖSİSPJDŞSLSĞ komik değil di mi