Üstün

2~ Insanlar burada!

Multimedia'da Zeke.

Zeke gözünü acti. Yer cimendi.Vucudunun her yerinde agri hissediyordu ve aci da.Guclukle basini oynatti.Etrafta yerde yatan kan icinde kisiler vardi.Zihnini zorladi, hatirladigi son sey ucaginda cikolatali kekini yerken birden butun ortami mahveden bir sarsintiydi. Belliki ucak dusmustu. Tanrim, yasadigim icin sansliyim diye dusundu. Ama o da acikca gorebiliyordu ki iyi durumda degildi

.Her yeri kan icindeydi. ayaga kalkabilecegini dusunmuyordu.Beyaz ayakkabilar gordu. Kafasini kaldirip biraz daha yukari bakti ve saskinlikla irkildi.Kanatlari olan insanlar etrafta dolaniyordu.Tiptan hic anlamazdi ama suan icin bu gorduklerinin halisulasyondan baska aciklamasi olabilecegini dusunmedi. Surunerek cimenlerin ustunde ilerledi.Kendince burdan uzaklasmaya calisiyordu.Kanatli olanlardan birinin yolculardan birinin yanina gidip ona dokundugunu gordu.Durup izledi.Kanatli olan,yolcuya bir sure dokundu ve sonra kanlar icinde olan yolcu ayaklandi.Bu sok edici bir seydi.Gercekten de butun bunlar bir halisulasyon muydu?Biraz daha uzaga gitti.Bir agacin govdesine yaslandi.Burdan butun kanatlilari gorebiliyordu.Onlarin arkasinda kaldigi icin kimse onu goremezdi.Ve bu sure icinde o da izleyerek, kanatli seyler hakkinda yeterli kaniya varabilirdi.

***

Bailey hala anne ve babasindan haber alamamisti.Onlar icin endiseleniyordu.Aklina sabah gordugu ruya geldi.Annesi oluyordu. Endisesi daha da artti. Disarida yakalansalar ne olurdu?Melek hapishanesine yillardir kimsenin girmedigini biliyordu.Burasi huzurlu bir diyardi.Belki de sevdigi tek sey buydu,huzur.Dunyaninsa nasil oldugunu bilmiyordu bile.Ama gitmek istedigini biliyordu.Gezilere katilirsa kararini daha iyi verecegine inaniyordu.Her seyi belirleyense onun dogum gunuydu.Bu onu daha da gerginlestiriyordu.Dogum gununu mutlu geciremeyecekti.Hep endiseli ve kararsiz olacakti.

Liv ve Jamie izledikleri dizinin -nihayet-bitmesiyle.Dikkatlarini televizyondan cektiler.Baileynin umutsuzca pencereden baktigini gorduklerinde kalkip perdeyi orttuler."Disarida insanlar var ve bizi 'gormemeliler'den ne anliyorsun Bailey? " dedi Jamie.Cok bilgili ve karsidakini kucumserken yaptigi surati takindi.Bailey gozlerini devirdi."Annem ve babam" dedi."Alisverise gitmislerdi ve siz dizinizle o kadar mesguldunuz ki hic bir seyi fark etmediniz." onlara kiziyor gibiydi ama kizmamaliydi. Onlarin ne sucu vardiki,kizmasi sacmaydi.Bailey sadece endiselenmisti ve etrafa bunu yayiyordu.

"Tamam Bailey.Merak etme geri gelirler." dedi Liv. "Ama beklemekten baska yapacak bir seyimiz de yok,bizden bir sey bekler gibi bakma Bailey. " diye ekledi Jamie."Aslinda sizden bekledigim sey.. "

"Ne? " dedi Liv.

"Eglenceli bir seyler yapmak.Unutturun bana su olanlari"

Ama Bailey'nin istedigi unutmak falan degildi.Acikca disari cikmak istiyordu.Nasil soyleyecegini bilmesede bir yolunu bulacakti.

Liv mutfaga dogru yurudu ve dolabi acti. "Anlasilan henuz noel kurabiyesi yapmamissiniz.Kurabiye yapmak eglenceli olur muydu Bailey? "

"Tabii ki olur" diye atladi Jamie.Aslinda yemek yapmak hic de ona gore bir sey degildi ama Bailey gozlerine baktiginda korkunc bir fikir onermek uzere oldugunu sezmisti, kurabiye yapmayi yeglerdi. Kapi caldi.Hatta calmak degil yumruklanmisti.Liv'in elleri coktan kurabiye hamuruyla dolmustu.Bailey kapiya bakmamak icin kosarak elini una buladi."Zekice" dedi Liv, ikiside siritti.Jamie gidip kapiyi acti.Kapiyi yumruklayan Ryan'di."Ryan!Bu saatte kapimizi yumruklaman icin gecerli bir sebebin olsa iyi olur."

Ryan soguktan etkilenmis ellerini ovusturdu."Tabiiki var Jammy. " dedi siritarak. "Bana Jammy deme. "

"Tamam Jammy. "

Jamie tisladi. Eliyle ona iceri gecmesini soyledi. "Ben bir vampir degilim Jam, iceri davet etmeseydin de girerdim.Tipki Noel baba gibi. "

Jamie gozlerini devirdi. "Bana Jam deme."

Ryan iceri daldi ve kurabiye yaptiklarini gorunce ellerini ovusturdu."Harika!Gorunuse gore butun geceyi birlikte gecirecegiz en azindan ac kalmayiz." dedi."Kurabiyelerimizi paylasacagimizi da kim soyledi, onlar bizim. " dedi Bailey. "Neden geldin Ryan? " dedi gulumseyerek Liv. "Cunku evim cok uzaktaydi ve en yakin sizi buldum.Biliyorsunuz diyarda insanlar var."

"Bilmezmiyiz.. " dedi Bailey.Ryan'in sozleri ona yeniden insanlari gorme planini hatirlatmisti.Una bulanmis ellerini yikamak icin lavaboya dogru gitti. Yere atilmis bi pet siseye ayagi takildi.Tam da aradigi sey ayagina gelmisti.Ellerini yikadiktan sonra geri donup siseyi aldi.

***

Zeke teker teker yolcularin kanatlilar tarafindan dokunarak iyilestirilmelerini izledi.Iyilesen yolcular ayaklaniyordu.Ve nerde olduklarini, kanatlilarin kim olduklarini daha dogrusu ne olduklari anlamaya calisiyordu.Artik halisulasyon olmadigini dusunuyordu.Bu seyler gercekti.Bir adam kosmaya basladi.Ardindan biri daha, ve baska biri daha. Kosuyorlardi,tipki Zeke'in yapmayi dusundugu gibi.Kanatlilara bakti.Yukselerek kacanlari havadan takip etmeye basladilar.Kacanlar kanatlilari oyalamayi basarmislardi.Tum kanatlilar gitmisti,onu farketmemislerdi.Ama simdi de kan icinde ve yaraliydi.Onu gorselerdi iyilestirebilirlerdi.Ne yapmasi gerektigini bilemedi.Suan gorebildigi tek sey iyilesmis ama kacmamis olan yolculardi.Iki kisi ona dogru yaklasiyordu."Hey, sen yarali misin?" dedi adam.Koyu kahverengi saclari ve yesil gozleri vardi.Zeke guclukle "evet" diyebildi.

"O seyler her neyse uzaklasmislarken burdan gitneliyiz" dedi kiz.Yuzune bakinca Zeke onun ne kadar korkmus oldugunu fark etti."Gitmek mi? " dedi adam. "Daha nerde oldugumuzu bile bilmiyoruz,nasil geri donebiliriz?" diye ekledi.

"Ayrica ucak da enkaza dondu" dedi arkadan biri. Belliki onlari dinlemisti.Zeke aci cekiyordu.Kacip kacmamak onemli degildi sadece iyilesmek istiyordu.

Iyilestirici melekler hata yapmisti.Insanlarin olmemesi icin onlari iyilestirmislerdi ama diyarlarinin ortasinda bir kovalamacaya sebep olacaklarini dusunmemislerdi.Bir melegin dokunusu bir insani oldurebilirdi.Ama onlarin burda gordukleri de eger geri donerlerse melekler icin cok tehlikeliydi.Varliklarindan insanlarin haberi hic olmamisti ve olmamaliydi da.Ama insanlari oldurmek istemiyorlardi.Zihinlerini silip onlari geri yollamalilardi.Tabii once korkuyla kacismalarini durdurmak zorundalardi.

***

Liv kurabiyeleri firina koydugu zaman,Bailey elindeki siseyi gosterip salladi. "Dogruluk mu.. " teker teker hepsinin suratina bakip devam etti "cesaret mi? "

Liv siseyi Baileynin elinden kapip "ilk ben ceviririm" dedi.Bagdas kurup dairesek sekilde oturdular.Ilk Liv cevirdi.Jamie ve Ben. "Pekala, soruyorum Liv.." yutkundu. "iste geliyor.Bize ilk ne zaman yalan soyledin? " Liv cevap vermek icin hazirlandi.Sonra birden durdu. " Heey, dogruluk demedim ki. "

"Pekala, pekala.. Dogruluk mu yoksa cesaret mi? "

"mm.. Sey, dogruluk. "

Jamie onun suratina donukca bakti.Sonra patladi "Dalga mi geciyorsun Liv? Cunku komik degildi. "

Ryan araya atlayip "Kabul et Jammy bu kez komikti,suratinin halini gormeliydin." dedi ve kahkaha atti.

"Bana.. Jammy.. Deme." "Anladim Jam,kisaltmalari sevmiyorsun."

"Ah, beni delirticek" diye tisladi Jamie.

"Tamam Liv'in yerine gonullu oluyorum" dedi Bailey.Siseyi tekrar cevirdi."Ben soruyorum"

"Tamam sor. " dedi Jamie.Hemen ardindan "cesaret" dedi. Her sey Bailey'nin istedigi dogrultuda gidiyordu."Disari cikacagiz ve annemlere bakacagiz"

"Ne! " diye bagirdi Jamie. Bu duydugu en aptalca sey gibi gelmisti.

"Disarda insanlar var Bailey! Disari falan cikmiyoruz!"

"Oyun kurallarina uymalisin" dedi Ryan.Bailey kapiya dogru yurudu.Askiliktan montunu alip giydi."Gelin ya da gelmeyin, ben gidiyorum." diyip disari cikti.Disarida yagan karin sogugu eve yayilmisti. "Tam bir aptal!Aklini kacirmis! " dedi Jamie.

"Yani onu yalniz mi birakacaksiniz?" diye tepki gosterdi Ryan.Suan disarisi tehlikeliydi,onu yalniz birakmamalilardi

"Istersen sen git Ryan!? " dedi Jamie.Ryan kapiya dogru giderken Liv'e bakti."Gelmiyor musun?Onu yalniz birakamayiz."

"Bu onun secimiydi Ryan.Disarisu tehlikeli"

"Size inanamiyorum"dedi ve kapiyi cekip cikti.