Her seyin basladigi yere geldiik ghtgt Buraya kadar okuduysaniz tesekkurler,artik hikayenin sekillenmeye baslamasinda ilk adimin oldugu kisma geldik.iyi okumalar jfkfkfk
"Iste basliyoruz" dedi Bailey,koltuga dogru ilerlerken.Koltugunda oturan Liv'e bakti.Yuzundeki ifadeden dünkü konusmanin etkisinin sùrdügü belliydi-onlara üstün olma planini anlatmisti.-Liv'in bakislarini susturarak "Sacmalama." dedi.Liv,ikna olmus görünüyordu.Konuyu tekrar açmadi.
Ebeveynler ve cocuklar ayri siralarda oturuyorlardi.Liv,Ryan,Bailey ve Jamie yan yanaydi.Hiç biri uzun zamandir bugun hakkinda konusmamisti,Bailey hafizasini zorlayarak eskiden konustuklarini hatirlamaya calisti.
~~~Izci kampinda odun topluyorlardi.Jamie koyu kumral saclarini yüzünden çekmekten yorulmustu."Neden sadece ellerinden çikan atesi kullanmiyorlar!Atesin yanmasi için bunlari toplamakla mi ugrasacagiz!" kimse tepki vermeden odunlari toplamaya devam ettiginde o da sözüne devam etti "Atesim olsaydi..kullanmaktan çekinmezdim!" ~~
Bailey bunu hatirladiginda Jamie'nin ates yetenegini istedigi fikrine kapildi.Liv hakkinda hic bir fikri yoktu.Ruh haline göre davranabilirdi.
Bir diger aniysa Ryanla ilgiliydi.
~~~Ryanla birlikte otobüsteydiler,büyükanne melek Jothsonn'a gidiyorlardi.Fakat otobüs ani bir çarpmayla sarsildiginda ve feci bir kaza gerceklestiginde Bailey,Ryan'in davranislarini gormustu.Ön koltukta basini çarpmis olan adama yardim için bagiriyordu.Sonra Bailey'e döndü."Bir sey yapmak zorundayiz!Ölmesine izin veremeyiz!" Ryan disari cikip yardim icin kosmustu.Yakinlarda bir hastane vardi ve oraya ulastiginda bazilari icin hala vakit vardi,o adam kurtulamadi fakat Ryan çogu kisinin kurtulmasini saglamisti. "Böyle bir olay tekrar olursa.." dedi.Bailey onu durdurarak "onlari iyilestirirsin." dedi ve gülümsedi.~~~
"Gerald Hestlinch!".Ilk çikan oydu ve kürsüde eline aldigi mikrofona sakin bir tonda "Görünmezlik." demeden önce espri mi yaptigindan emin olamadigim bir açiklama yapti."16 yildir,herkesin gözüne battim.17.yilimda artik degismem gerek bu yuzden.." dudaginin kenari yukari kivrildi."Gorunmezlik." Alkislar.Sonrakiler sirayla ates,hava ve klonlamayi secti.
Sonra sira Liv'e gelene kadar takip etmeyi birakti.Sarisin ilerleyerek kürsüye vardi,digerlerinin aksine soguk kanli davranamiyordu ama bu Liv'i Liv yapan seydi.Heyecanli adimlarla sag sola kipirdandi."Ben.." gözünü kapatip dislerini gosteren bi gulumsemeyle "gorunmezlik!" dedi.Sonra geri oturdu.
"Bailey Benson!" Adini duyunca Bailey ayaklanip kürsüye dogru ilerledi.Bunu zaten düsünmüstu,geçici bir seçim olacakti.Ilerleyip kürsüdeki melekle göz göze geldi."Bütün yetenekleri istiyorum" deseydi ne olurdu?Muhtemelen,onu hapse tikarlardi ya da su bilinen akik ve ruh sagligi hastanesi Soultruths'a.Iki seçenek de hayatinin geri kalaninda hayal ettigi bir sey degildi bu yüzden kürsüye vardiginda sakince "gucumu gizlemek istiyorum." diye fisildadi.Yerine geri oturdugunda Liv'in elini tuttu.Jamie ona ellerindeki hayali atesi gostererek saldirir gibi yapti.Cok yakinda gercekten var olacak olan atesi..
Sira Ryan'a geldiginde Bailey zaten biliyordu,iyilestirme yetenegini seçti.
Ve Jamie hep istedigi yakiciliga sahip oldu.
Tören sonunda hepsi siraya dizilip asilanmayi beklediler.Bailey etrafina baktiginda artik arkadaslari yoktu.Hepsi baska yetenekleri seçmisti.Belki de öyle olmasi gerekiyordu ve oldu.
Igne koluna battiginda Bailey aciyla birlikte gücü de hissetti.Garip sivi vücudunda yeni bir seyi atesliyordu.Artik kanatlari olmadan durabilirdi.
***
"Sanirim elveda dedigim andayiz."
"Hoscakal Anne" dedi Bailey.Sarildi.Üzgün müydü?Bilmiyordu.Dönüp babasina ve erkek kardesine bakti.Sonra kapiyi kapatti ve artik tek basinaydi.
Disarda siralanmis bir karavanin onunde bekleyen melekleri gördü.Gidip en arkaya gecti.Ryan,Liv,Jamie.Hic biri artik onunla degildi.
Karavan onlari uçurum denen yere getirdi.Melek diyarindaki bi delik.Asagisi masmavi bir bosluktu,Bailey icine cekildigini hissetti.Neyseki yukseklik korkusu yoktu.
"Sirayla!" dedi gorevli oldugu belli olan melek ve alel acele bir sira olustu,en öndeki kendini delikten asagida,masmavi boslukta düserken buldu.Bailey irkildi,bi an kendini düserken hayal etti.Sonra düsüncesini farkli yöne çevirdi,insanlarla yasamak,siradan ve normal olmak.
Önündeki kisi sayisi gittikce azalirken düsuncelerinden siyrildi.Son kez etrafina bakiniyordu.Sonra düdügü duydugunda atlamasi gerektigini anladi.Izci kampinda gecirdigi gunu dusundu.Liv yoktu ama Jamie ve Ryan oradaydi,ve Ryan kuyuya dustugunde o da atlamisti.Ikisi birlikte saatlerce kuyu da kalmislardi,Jamie narin ayaklariyla kampa varana dek asirlar gecmis gibiydi.Bailey sarki soykemisti, kuyuda yankilanan sesi onu kahkahalara bogmustu.Sonra Ryan da Jamie'ye bir sarki soyledi.Belki de asik olmalari gereken bi gündü ama bu hiç olmadi.
Bailey o zaman yeterince cesurdu ve simdi de öyle olmaliydi.Delige dogru atladi ve mavi gokyuzunun vucudunu sarmasini izledi,rüzgar suratini delercesine esiyordu.tipki uçmak gibiydi ama o zaten hep ucuyordu,farkli hissettiren tek sey her an midesinin agzina gelecek gibi hissetmesiydi-ki bunu uzun süre daha hissedecekti-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üstün
Science-FictionGokyuzunun ötesindeki diyarlarda yasayan 7 irk.17 yasinda her irktan kisiler yetenegini secer.Tek bir yetenek. Ama Bailey fazlasini istedi. O,ÜSTÜN olmak istedi. Ama ya üstün olmak ölümcülse?
