Jungkook ေကာ္ရစ္ဒါတစ္ေလ်ွာက္
သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနရင္း မလွမ္းမကမ္းက ထိုင္ေနတဲ့
Tae Hyung ကို စိတ္ပ်က္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္။
စေတြ႔တဲ့ေန႔ကတည္းက... သူ႔ဆီစကားတစ္ခြန္းေတာင္
လာမေျပာေပမယ့္ ေတာက္ေလ်ွာက္ သူဘာလုပ္လုပ္,
ဘယ္နားသြားေနေန Tae Hyung က အျမဲလိုလို
႐ွိေနတတ္သည္။ ပံုမွန္စိတ္နဲ႔ဆို သူေကာင္းေကာင္း
႐ိုက္လိုက္မွာျဖစ္ေပမယ့္ Tae Hyung က အာဏာ႐ွိတဲ့
လူျဖစ္တာမို႔ ေထာင္ပိုင္ေတြ,ေထာင္မႉးေတြကအစ
သူ႔လူေတြခ်ည္းမို႔ Jungkook ၿငိမ္ေနရသည္ ။
" Hey... ေကာင္ေလး "
ေခၚသံက ေနာက္ေက်ာကျဖစ္တာမို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဟိုတစ္ေလာက ရန္စထားတဲ့ လူေတြျဖစ္ေနသည္။
Jungkook လုပ္လက္စကို ရပ္ထားလိုက္ကာ ထိုလူေတြရဲ႕
မ်က္ႏွာကို ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
ထိုလူေတြအနားေရာက္လာတာနဲ႔ ပါးျပင္တစ္ဖက္ဟာ
ပူထူသြားကာ မထိန္းႏိုင္ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားေတာ့
ေကာ္လံေတြကို ဆြဲယူကာ သူ႔ကိုျပန္ထေစသည္။
" မင္းကို အခြင့္အေရး ႏွစ္ခုေပးမယ္ ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕
လက္ေအာက္မွာေနမလား ဒီအထဲမွာပဲ ေသမလား
ႀကိဳက္တာေရြး "
" ႏွစ္ခုလုံး မေရြးဘူး ဆိုရင္ေရာ "
Jungkook မ်က္ခံုးပင့္ကာေမးမိေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ဆီ
ပစ္ဝင္လာတဲ့ လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြပင္
ျပာတက္သြားရသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အားေပ်ာ့စြာ လွဲေနရရင္း
Tae Hyung ႐ွိေန႔တဲ့ေနရာကို အကူအညီ
ရလိုရျငား ၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူမွ ႐ွိမေနေတာ့တဲ့
ေနရာလြတ္ဟာ ေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးလုပ္မယ့္အစား
ေသလိုက္တာက ပိုေကာင္းမယ္ထင္သည္ ။
ဒါေပမယ့္ မ်က္လံုးထဲ ဝင္လာတဲ့ သူမရဲ႕ပံုရိပ္။
သူျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေမ်ွာ္ေနမယ့္ မ်က္ႏွာေလးကို
ျမင္ေယာင္ေနရံုနဲ႔တင္ ႏွလုံးသားဟာ နာက်င္လာရသည္။
Jungkook အားယူၿပီး ထကာ ျပန္တိုက္ဖို႔ လက္ရြယ္ရံုတင္
႐ွိေသးသည္။ အဆက္မျပတ္က်ေရာက္လာတဲ့
႐ိုက္ခ်က္ေတြ။ နာက်င္လြန္း၍ အျမင္အာရံုပင္သဲသဲကြဲကြဲ
မျမင္ရေတာ့ေပ။ ေထာင္မႉးေတြ ေရာက္လာဖို႔ အားကိုးတႀကီး
ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္... ဟာသတစ္ပုဒ္လို သူ႔အျဖစ္ဟာ
ျပန္မကိုက္ႏိုင္တဲ့ေခြးေလးတစ္ေကာင္အလား ေျမျပင္ေပၚ
ဝပ္တြားေနရသည္။
YOU ARE READING
Purple Hyacinths
Fanfiction" I made a mistake , now I'm living with the consequences . I regret it. I really do. And I'm sorry.... " Paring: ' Taekook ' Warning: May contain many adult sences!
