Evet, Ömer gideli 3 ay olmuştu. Bir türlü boşanamamışlardı. Darbeden dolayı mahkemeler doluydu. Defne hâlâ 'Iplikci'ydi. Ömer Roma sokaklarında biçareydi hâlâ. İllaki boşanacaklardı. Açtığı davanın sonucunu bekliyordu içi yanarak. Bu sırada Defne...Defne! 3 ay boyunca ikide bir bayılıyor, ne yediyse çıkarıyordu. Eve geldiğinde anneannesi hariç herkes biliyordu neler olup bittiğini. Anneannesine Ömerin ciddi bir iş için yurt dışına çıktığı söylenmişti. Defne'nin zaten konuşmaya mecali yoktu, diğerlerinin söylediği yalana razı oldu. Belki de böylesi daha iyi olacaktı, anneannesi gerçegi bilseydi neler yapacaktı, neler hissedecekti. Zaten kalp hastasıydı, bu sefer ne olacaktı. İp inceldigi yerden kopacaktı ama ip incelene kadar bekleyecekti Defne. Bu sırada Türkan Hanım Defne'nin bir şey yememesinden, Omer'in bir türlü gelememesinden, İplikçilerin çıt çıkarmamasından çok şüpheleniyordu, bide bunların üstüne Defne'nin ölü gibi davranması kadını iyice meraklandırıyordu. Nihanla Serdar anneannelerini Defne'nin hasta olduğunu söylemekle yetiniyorlardi. Nihan'in karnı burnundaydi bir aya kadar doğuracaktı. Bir yandan da Defneyle uğraşıyordu, onu kendine getirmeye uğraşıyordu. Serdarla Iso'nun da hali farklı değildi. Bu sırada Sinanla Yasemin yeni evlilerdi. Sinan Passionisi ayakta tutmaya çalışıyordu. Yasemin Cherry'e geri geçmişti. Koray utana sıkıla Sinan'a destek oluyordu. Neriman yerin dibindeydi, yaptıklarından ilk kez bu kadar pişmandı. Necmi öylece yaşıyordu, bu ayrılık bu yarım kalmışliktan kendini o kadar suçluyordu ki, Passionise bile gidemiyordu. Sude henüz yurt dışına gitmemişti, ailesi biraz daha düzelsin öyle gidecekti. Hulusi İplikçi ise o kadar kızgındı ki...Hiç birinin Defne'ye bakacak yüzü yoktu.
Bir kaç gün sonra Defne yatağında yatıyordu. Nihan da Defneye bakmak için odasına gitmişti. Girdiğinde gördüğü şey yüzünden bağırmamak için kendini zor tutmuştu. Defne'nin bacaklarının arasından irin gibi kan akıyordu. Nihan ne olup bittiğini hemen anlamıştı. Hemen Defneyi zorlukla kaldırdı, bacaklarını sildi, çarşaflari topladı. Defneye "Kızım kendine gel Defne" diyip zorla bir sandviçi yedirdi. Hemen İsoya haber verdi. Allahtan Türkan anneanne evde yoktu, komşuya gitmişti. İso ne oldu diye sorsada hiç bir şey söylemedi Nihan. Defne ise baygın baygın kafasını koymuştu Nihanin omzuna. Sonunda hasteneye geldiler. Defneyi apar topar muhayene odasına aldılar, Nihanla İso dışarıda kaldı. Defne kaç gündür doğru düzgün yemek yemediği için hemen serum bağladılar. Uyutucu iğne yaptılar, tahliller yaptılar. Defne dört saat uyuyacaktı. Nihan her seyin farkındaydı ama İso korku ve meraktan dört köşeydi. Sonunda doktor geldi. Ikisi birden ayağa kalktılar. İso "Doktor bey ne oldu ne var" dedi. Nihan sadece bakıyordu içinden bundan sonra neler olacağını merak ediyordu. Doktor "Lafı fazla uzatmayacağım, arkadaşınız 3,5 aylık hamile. Ama bebek çok güçsüz, annemiz düzgün beslenmiyor heralde. Bundan sonra dikkat etsin. Yazdığım ilaçları da düzenli kullanmayı unutmasın. Aksi taktirde hem bebeğin hem de annenin canı tehlikeye girebilir" diyip reçeteyi Nihan'a verip gitti. İso iki eliyle ağzını kapatıyor, eyvah dercesine Nihan'a bakıyordu. Nihan "İso, olmuş artık bundan sonra bize Defneye destek olmak düşer. " dedi. İso "Hay ben böyle şansa!" . Ikisi birlikte sandalyelere oturup Defne'nin uyarmasını beklediler. Acaba Defne bunu duyunca ne yapacaktı? Türkan anneanneye ne diyeceklerdi? Bu çocuk nasıl dogacakti? İplikçilerden nasıl saklanacaktı? Nasıl olacaktı?!
O sırada Serdar geldi yanlarına " Olum niye haber vermiyorsunuz Esradan duydum hasteneye gittiğinizi. Yine mi fenalaştı Defne?" Ikisi sadece baktı, bir şey diyemediler. Serdar "Ne sus pus oluyorsunuz bir şey desenize kötü bişey mi var?" diyince İso " Valla Serdar iyi mi desem, kötü mü desem..." derken Nihan dayanamadı
"Defne hamile!" diyerek patlattı bombayı. Serdar "Neee!" .
Saatler sonra doktor geldi yanlarına
" Hastaniz uyandı yanına gidebilirsiniz." dedi. Hepsi de ayaklarını zorlaya zorlaya Defne'nin yanına gittiler. Defne " Kızım noluyo Nihan ne diye getirdiniz beni buraya." Nihan "Defne doktor gelicek şimdi"
Defne çok halsiz olduğu için yüzlerinin kireç gibi olmasına bişey demeden beklemeye başladı doktoru. Doktor geldi " Nasıl oldunuz Defne Hanım iyimisiniz biraz daha" dedi. Defne " Daha iyiyim". Doktor " Güzel. Defne Hanım size bir kaç tane tahlil yaptık. Biraz kansızlığıniz var onun için ilaç yazdık. Bide...Tebrik ederim hamilesiniz." dedi. Defne "N-nee,
n-nasıl olur" Doktor "Ama bebek çok zayıf ve güçsüz. Bol bol sağlıklı besinler tüketin, ilaçlarınizi düzenli kullanın. Gerçi bu zamana kadar fark edememeniz tuhaf. Neredeyse bir kaç hafta sonra cinsiyetini öğrenebilirsiniz. Neyse tekrardan geçmiş olsun" diyerek gitti.
Defne "Olmaz, olmaz ya. Doğurmayacağım, aldırtacağim" diyor bir yandan da deli gibi ağlıyordu. Nihan "Kızım nasıl aldırcaksin ya 3,5 aylık olmuş. Mecbur doğuracaksın. Defne bak, belki bu bir şanstır senin için. Hadi bak kendini topla. Hadi kızım" diyerek teselli etmeye çalışıyordu. Serdar "Abim sen yanlız değilsin biz hep senin yanındayız." dedi. İso "Defo bak senin için her şeyi yaparım biliyorsun. Korkma kızım. Belli ki doğurmak zorundasın. Bakarız biz size" diyerek güven vermeye çalışıyorlardı. Defne, Defne sadece Nihan'a sarılıp ağlıyordu. Bir yandan da o kadar ofkeliydi ki... Hastaneden çıkıp arabaya bindiler. Nihan "Türkan teyzeye bişey dicekmiyiz?" Defne "Asla!" Iso "Nasıl saklicaz kızım var mi bir yolu? Seni yerin dibine mi gömücez. İlla ki duyucak" Defne "Demicek mi Omer'e haber verin diye, Neriman hanımlara söyler hemen. Olmaz." Serdar "Biz ilk başta bi söyleyelim de sonrasını düşünürüz." Nihan "Doğru valla Defo bunu saklayamayız." Defne" Iyi. Yine yalan soylicez yani."
Eve geldiler. Türkan" Kızım ne hastanesi bu niye gittiniz?" Nihan "Türkan teyze hadi yine iyisin bu sene iki defa anneanne olacaksın. Defne hamile" diyerek olayı pembeleştirmeye çalıştı. Türkan "Nee! Koşun, koşun babasına haber verin. İplikçilere haber verin. Allahımm" derken bir yandan göbek atıyor bir yandan Defneye sarılıyordu. Esra "Şu genç yaşımda aynı anda hem hala hem de teyze mi olucam yani" diyordu. Türkan "Durun şu Neriman hanıma bir telefon açıyım müjdeyi veriyim" derken Defne "Anneanne ben vericem haberi. Sen hiç bir şey yapmayacaksin." dedi. Nihan da " Türkan teyze Defne haklı onun ağzından duysunlar" diye arka çıktı. Bu sırada Defne odasına çıktı, İso da eve gitti. Şimdi ne olacaktı? Defne bütün gece ağladı. Ömerle ikisinin aşkının simgesi vardi karnında. Bebeğini Ömersiz büyütmek düşüncesi aklına geldikçe ağlıyordu. Ama kendi kendine bir söz verdi Ömerden ona kalan son şeyi, bebeğini nefes aldığı sürece koruyacakti. Ama o da biliyor du ki önünde zorlu bir sınav vardı...
ARKADAŞLAR EMEKLERİMİN KARŞILIĞINI LÜTFEN VERİN. 4. BÖLÜM ÇOK GÜZEL OLUCAK. 10 VOTE, 10 YORUMA YENİ BÖLÜM GELİCEK. BEN HAZIRIM, SİZİ BEKLİYORUM.
