Ertesi gün yeni evli çift Sinanla Yasemin kalkmışlar kahvaltı yapıyorlardı. Yasemin'in aklında bir kaç gündür Defne vardı ama Sinan'in canını sıkmak istemediği için bir şey demiyordu. Ama doğru zamandı ve söze girdi;
Y: Sinan ben bir kaç gündür Defneyi düşünüyorum.
S: Bende aşkım. Ortada bıraktık kızı beş parasız.
Y: Tam da o konuda bir şey düşünüyorum bende.
S: Öyle mi, ne?
Y: Sinan Cherry'nin doğru düzgün tasarımcıya ihtiyacı var. Defneyle bi konuşsam hem o da kendine gelir yavaştan. Sonuçta hayat bu, devam ediyor.
S: İyi düşünmüşsün aşkım da kabul eder mi bilmiyorum. Aylar sonra bizim yüzümüzü görmek isteyecek mi?
Y: Ben bi şansımı deneyeyim de...
S: Tamam sevgilim kabul eder inşallah.
Bu sırada Defnelerde kahvaltı yapıyordu. Türkan anneanne ve Esra hariç herkes bundan sonra ne yapacaklarını düşünmeden edemiyordu. En çok da Defne...Bir yandan bakıldığında dünyanın en güzel hissiydi bu, resmen karnında bir parçası vardı, minicik bir dünyası vardı ama öteki yandan adını bile anmak istemediği insanlar yüzünden bir yanı hep buruktu. Ömere çok kızgındı. Evet yalan söylemişti ama her şey o kadar gerçekti ki, Ömerin bunu anlayamaması ya da buna rağmen gitmesi...Defne'nin dalgınlığını anneannesi bozdu;
T: Defne kızım müjdeyi verdin mi Ömere, ha?
Sofradaki herkes Ömer adını duyunca irkildi. İlk kendini toplayan Defne oldu;
D: Anneanne verecektim ama işleri çok yoğunmuş diyemedim.
T: Yavrum ya dediysen bende şöyle Nerimanımla bi göbek atacaktım.
Bu seferki sessizlik daha derindi. Derken kapı çaldı ve İso!
İ: Vaay Topal Ailesi, afiyet olsun.
T: Gel de beraber olsun oğlum.
İ: Ettim de geldim Türkan teyzem sağolasın.
T: Hiç olmazsa bir bardak çayımızı iç.
Esra İsoya çayını verdi, İso bir sandalyeye oturup söze başladı;
İ: Aslında ben Defo için gelmiştim. Dün doğru düzgün baktıramadık bebeği. Bu gün bi baktıralım Defo, ha?
D: Ya İso ne iyi düşünmüşsün ya. Olur kahvaltıdan sonra gidelim.
İ: Düşünürüz biz Defocim
N: Defne geliyim istersen bende.
D: Yok Nihan yorulma sen şu halinle. Biz İsoyla hallederiz.
T: İyi akıl ettin İso oğlum. Defne ye kalsa Ömere haber vericek de, Ömer dönecek de, hastaneye gidecekler.
S: Anneanne tamam artık sıkma kızı.
D: İso bitti kahvaltım hazırlanayım çıkalım.
İ: Tamam Defo bekliyorum.
Defne hazırlanıp geldi. Arabaya bindiler.
İ: Defo bak canını sıkmak istemiyorum ama var mı aklında bir şey ne yapacaksın?
D: İso bu bebeği kimsenin bilmemesi lazım. Ben çocuğumu o insanların arasında büyütmek istemiyorum. Bunun için de İstanbuldan gitmem gerekiyor.
İ: Doğru diyorsun kızım ya. Hiç vicdan yapmayacaksın valla. Hele ki o. O kadar seni bırakıp gitmiş bide 'baba oluyorsun' mu diyecez. Git sen en iyisi de ama nereye?
