I woke up early in the morning.
I'm preparing for my morning jog. Suot ko na ang itim kong sports bra at ang pares nitong leggings. I tied my shoelace and grabbed my windbreaker.
Malamig dahil umulan nga kagabi, gladly it stopped. Kasi kung hindi ay baka nag-treadmill na lang ako.
I tied my hair while jogging down the stairs. Tahimik pa ang kusina, hindi pa gising si manang, maaga pa naman kasi, she usually wakes up by 5.
Pagbukas ko pa lang ng pinto ay nagulantang ako sa ingay na bumungad saakin.
"Commence... exercise!" a voice roared
"Squat thrust! Give me 50!" another voice
And then suddenly voices started counting, "Commence exercise! One, two, three, one, one, two, three, two,one, two, three, three..."
It was coming from the house across.
Dahan-dahan akong nagbukas ng gate at halos mahiya ako dahil naka-straight line sila at sabay sabay na nageexcise habang nagbibilang. Malapit sila sa pavement sa bahay na tinitirhan nila.
Hindi masyadong maliwanag dahil sa mga poste lang galing ang ilaw. Hindi ko masyadong maaninag ang mga mukha nila.
Patalon silang tumatayo at dadapa ulit, tapos tatayo ulit at dadapa. Humahalik din sa malamig na pavement ang suot nilang dog tog tuwing dadapa sila.
Hindi ko alam kung bakit ako nagtago lang sa may gate at nanood lang sakanila. Ang isa ay nakatayo lang at minamanmanan sila, lima lang ang nageexcercise. Baka s'ya ang leader nila.
Pinagmasdan ko sila, wala na silang sumbrero kaya kitang kita ko ang iba't iba nilang gupit. I thought military men are required to be bald, pero sila ay iba-iba ang buhok.
They are all wearing the same jersey shorts with fatigue prints on them and a green round neck shirt na may tatak na 'Air Force' sa dibdib, but their footwear is combat boots.
Yikes, that looks uncomfortable.
"Fifty!" sabay sabay nilang sigaw kaya napatalon ako sa gulat. Wow, these men are strong.
Umiling ako at tuluyan ng lumabas. My gate creaked kaya naagaw ko ang atensyon nila. Bigla akong binalot ng hiya. I can feel their stares.
I swallowed the lump on my throat and bravely faced them.
Oh my God, they are all so intimidating.
"Tune!" sigaw nung leader nila kaya nag-straight body silang lahat, but their eyes were on me. "Dismiss, mag-jogging kayo." dagdag pa n'ya
From their stiff posture, they all relaxed. Nagsimula silang mag-usap at magbiruan.
Shit, should I say hi?
The leader stood there at nagulat na lang ako ng humakbang s'ya papalapit saakin, natulos ako sa kinatatayuan ko. Hinintay ko s'yang makalapit saakin.
His built is intimidating, his hair is in a perfect clean cut na sobrang bumagay sakanya. Hapit ang suot n'yang t-shirt ang katawan n'ya, I can already tell he's hiding a hard rock abs in there. He's good looking, too. A jaw that could slice, perfect set of eyes ang pointed nose. Malakas ang pakiramdam ko na hindi s'ya full blooded pinoy.
"Magandang umaga, binibini," magalang n'yang bati at yumuko s'ya, pero kahit ganu ay nakatingala pa rin ako dahil matangkad s'ya. "Nakaka-istorbo ba ang ingay namin?" may naglalarong ngisi sa labi n'ya.
"Uh," umiling ako, sumulyap ako sa mga kasamahan n'ya na saamin na rin nakatingin, "Hindi naman, maaga rin naman ako nagigising kaya ayos lang."
Tumango s'ya at nilingon ang bahay ko, "Nice house you got there."
