Deniz Kızı

27.Ocak.2014

Şöyle başlayım. Ben hayatımdan az çok bahsettim. İlk bölümde çok şey yaşamış güçlü kalıp ayakta direnmeye çalışırken bi yerden sonra hiçbirşeyin olmucağını anlayıp tam  hayattan vazgeçerken çıkagelen bir kız ve hayatımın değişmesinden bahsetmiştim. Aslında ben bu kadar sevmemiştim hiç kimseyi. Nasıl oldu ne yaptı anlayamadım. Ama deli gibi sevmeye başlamıştım onu. Sanaldan tanışmıştık. Tabi herkese saçma gelebilir  ama aramız baya iyiydi ve ikimizde mutluyduk. Ben babası tarafından terk edilen bi çocuktum ve güvenmeyi bilmiyodum. Babam bile beni terk etmişken kime güvenebilirdim ki ? Ama içimdeki duygulara hakim olamadım. O başka şehirdeydi, ben başka şehirdeydim. Nasıl olcaktı ? Git gide çıkmaza giren bi sevgiyle bağlanıyordum ona. Tabi o da bana. Hiç olmamıştı böyle; sevmek, özlemek, dokunamamak, kokusunu bilmemek ama aşık olmak. Hemde delicesine. Belki kimse bilmez bu duyguyu ama o bana öğretti. Ve gel gelelim mesafe sorunları vardı. İrem istanbulda ben de İzmirdeydim.  Ama ne onun için nede benim için  sorundu aramızdaki mesafeler.  Çünkü bilinmeyen bi duygu, anlaşılamayan sevgi, görülmeyen bir aşk oluşmuştu aramızda. Hemde ucsuz bucaksızdı. Kıskanıyordum artık onu. Uzaktan ne kadar olurdu bilmiyorum ama oluyordu, hissediyordum onu. Kalbimin en derilerinde yer etmişti. Gündüzümde gecemde irem olmuştu. Onu düşünmeden vakit geçmiyordu. Çıkmaya başlamıştık. İlerliyordu herşey hemde en güzel şekilde. Nasıl bir içtenlik nasıl bir mutluluktu bu. Böylesini ne görmüştüm nede duymuştum. İnanamaz belki bazılarınız ama günden güne baya iyi olduk. Hele o güzel gözleri fotoğraflarda gördüğüm kadarıyla o kadar saf ve temizdi ki bakışları. Bundan olsa gerek o gözlerine bakmak için can atıyordum. Nefesini yanımda hissetmek, durmadan öpmek,  delicesine sarılmak ,bırakmamak istiyordum. Bilirmisiniz böyle bi sevgiyi aşkı ? Onca mesafe aşkımıza engel olmamıştı. Sevgi, güven, inanç , hepsi oturmuştu yerine .  İkimizde olmadığımız kadar mutluyduk ama o gün olan oldu iste....

Devamı gelicek