Kaybolmuştum. Ayrıca evim bile yoktu. Evet, garip gelebilir 18 yaşında bir delikanlının evinin olmaması...
Annem,ben daha 3 yaşındayken ölmüştü.
Babam denilecek o kahpe, şerefsiz, piç adam da annem ölünce hemen fırsatı değerlendirip başka bir kadınla kaçmıştı.
Beni de baştan sağma bir yetimhaneye vermişti.
Tek çocuktum, bu yüzden kardeş sevgisinden yoksun bi hayat geçirmiştim bu yaşıma dek.
İyi bi şey mi bilmiyorum dert edebilecegin kandaşlarının olmaması.
Yetimhaneden 18 yaşına gelince ayrılmak zorunda kaldım.
Ben gururlu biriydim ve bu yaşımda küçük çocuklar gibi bana bakılmasını istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Henüz 18 Yaşında
Teen FictionSoğuk havada yavaşça yürürken kendimi bi anlık da olsa sıcak bir evde şömine başında olarak hayal etmiştim. Ne kadar boş hayal olsa da, hayaldi işte. Düşüncesi yetiyordu. ''Bu gece rüzgar bana nisbet yapıyor gibi.'' diye mırıldandıktan son...
