စည်ပင်လှသော မြို့တော်ယွင်းရှန်းတွင်
ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် မှာအေးဆေးစွာပင်လမ်းလျောက်လာကြသည်။
ရှောင်းကျန့် ၏ အနောက်မှဝမ်ရိပေါ်သည် သူ့ရှစ်စွမ်းဖြစ်သူကိုသာငေးမော၍လိုက်လာသည်။
ငါ့ရှစ်စွမ်းမှဟုတ်ရဲ့လား? ပုံမှန်ဆို မြို့ထဲသွားရင် ဘယ့်သူ့မှခေါ်သွားလေ့မရှိတဲ့ရှစ်စွမ်းက ငါနဲ့အတူသွားနေတယ်ဆိုတော့
"ရိပေါ် လမ်းသေချာလျှောက်လေ "
ရှောင်းကျန့်မှာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ယပ်တောင်လေးခပ် လျက်ခေါင်းလေးစောင်းပီး တပည့်ဖြစ်သူအားပြောနေသည်။
ဒါပေမဲ့သူ့တပည့်ဖြစ်သူ၏မျက်လုံးအရောင်တောက်တောက်များဖြင့် ငေးနေသည်ကိုသာတွေ့ရသည်။ ရှောင်းကျန့်မှာ မနိုင်သောရိပေါ်အား ယပ်တောင်နှင့် ခေါင်းကိုခေါက်၍ စကားဆက်လေသည်။
"မင်း တွေ့ရမဲ့လူရှိတယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
နှစ်ဦးသားအနည်းငယ်ဆက်လျှောက် လာရာတွင် နာမည်းကြီးစားသောက်ဆိုင်အရှေ့ အရောက် ရှောင်းကျန့် မှာ ရိပေါ်ကိုဝင်သွားရန်ပြောလေသည်။
"ဟင် ..ရှစ်စွမ်းကောမလိုက်ဘူးလား?
"အင်း ဝင်သွားလိုက် "
ရိပေါ်မှာ ဆိုင်ထဲသို့ရောက်သောအခါ
အကိုဖြစ်သူကိုတွေ့ရ၍ ပျော်မြူးသွားရလေသည်။
"ကျွန်တော်ကြားတာ ခရီးသွားနေတာဆို "
"ဟုတ်တယ် ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းမင်းဆီလာတာ
ရော့.."
ဝမ်ဟောက်ရွမ်း မှာ ညီဖြစ်သူအားတိုင်းတစ်ပါးမှ ဝယ်ယူခဲ့သောလက်ဆောင်ကိုပေးလေသည်။
"ဟင်.. ဒါ.."
"ဒီနေ့ ၁၆နှစ်ပြည့်မွေးနေ့အတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ် ရိပေါ် ..
မင်းမကြာခင်အိမ်ပြန်လာရတော့မယ်နော် "
"လက်ဆောင်အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
"မင်းကိုရှောင်းဂိုဏ်ချုပ်လိုက်ပို့တာလား "
