သူႏိုးထလာျခင္းမွာပဲ
"အားက်န္႔ .....အားက်န္႔ "
ဒါေသခ်ာေပါက္စိုးရိမ္ေနတဲ့သူ႔အစ္မ ပဲ
"အင္း ... "
"အားက်န္႔ရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ
ကိုယ္အေျခအေန
ကိုသိရင္လည္း ဝင္မပါ ပါနဲ႔လား "
" အဲ့မွာကြၽန္ေတာ္ပဲရွိတာေလ "
"ေအးပါ ငါ့ေမာင္ရယ္
ဒဏ္ရာကေရာသက္သာလား
ဝမ္ရင္ေျပာလို႔သိၿပီးပီ "
"အင္း အဆင္ေျပတယ္ က်ဲ "
အပ်ိဳႀကီးပီပီသူ႔အစ္မ ကေတာ့ ပြစိပြစိ ေျပာလို႔ေကာင္းတုန္း။
"က်ဲ မျပန္ေသးဘူးလား?
ဝမ္ရင္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္အုန္းေနာ္ "
"အာ ရတယ္ ဝမ္ရင္ ကိုဒီမွာေစာင့္ခိုင္းလိုက္
က်ဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ျပန္မယ္ "
သူ႔အစ္မျဖစ္သူျပန္သြားျခင္းမွာပဲ ။
ဝမ္ရင္မွသီခံျခင္းကုန္ဆုံးသြားသလို
သူ႔ကိုဆူလာပါသည္။
"မင္း ဒဏ္ရာအေျခအေနကမေကာင္းေသးဘူးေလ
ငါအေစာႀကီးထဲကေျပာတယ္
မင္းကို"
"ရိေပၚေကာ "
"ေနပါအုံး ငါေျပာလို႔မပီးေသးဘူး
မင္းအခ်ိန္တာ မမွီရင္ သႆြားႏိုင္တယ္ "
ဟုတ္ပါတယ္။ ဝမ္ရင္ေျပာတာလဲမမွားဘူး ။ သူ႔ က်င့္ႀကံေန တုန္း သူ႔ရဲ႕ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ ေဖာက္ျပန္လာတာ ။
သူ ဒီက်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ကိုေအာင္ႏိုင္မွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ သူ႔အသက္ဆုံးရႈံးႏိုင္တယ္ ။ ဒါေကာင္းကင္က ခ်မွတ္ထားတဲ့စည္းမ်ဥ္းပဲ ။
"ငါအခုသက္သာလာပီပဲ
မင္း မဆိုးရိမ္နဲ႔ေတာ့ "
"အဆိပ္က ေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္
ဟိုေကာင္ေလးက ဘာမွမျဖစ္ဘူး
မင္းက ဒဏ္ရာလည္း ရထားေတာ့ ပိုဆိုးသြားတာ "
"အင္း အခုအဆင္ေျပေနပီ "
ဝမ္ရင္ျပန္သြားၿပီးမွာပဲ ။
သူ႔အိပ္ေဆာင္ေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့အရိပ္ေလးကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
"ဝင္လာခဲ့ "
သူ႔အေရွ႕ေရာက္ျခင္းမွာပဲဒူးေထာက္ခ်လိုက္တဲ့ရိေပၚ ။
