သူနိုးထလာခြင်းမှာပဲ
"အားကျန့် .....အားကျန့် "
ဒါသေချာပေါက်စိုးရိမ်နေတဲ့သူ့အစ်မ ပဲ
"အင်း ... "
"အားကျန့်ရယ် ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ
ကိုယ်အခြေအနေ
ကိုသိရင်လည်း ဝင်မပါ ပါနဲ့လား "
" အဲ့မှာကျွန်တော်ပဲရှိတာလေ "
"အေးပါ ငါ့မောင်ရယ်
ဒဏ်ရာကရောသက်သာလား
ဝမ်ရင်ပြောလို့သိပြီးပီ "
"အင်း အဆင်ပြေတယ် ကျဲ "
အပျိုကြီးပီပီသူ့အစ်မ ကတော့ ပွစိပွစိ ပြောလို့ကောင်းတုန်း။
"ကျဲ မပြန်သေးဘူးလား?
ဝမ်ရင်ပြန်ပို့ပေးလိုက်အုန်းနော် "
"အာ ရတယ် ဝမ်ရင် ကိုဒီမှာစောင့်ခိုင်းလိုက်
ကျဲ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ပြန်မယ် "
သူ့အစ်မဖြစ်သူပြန်သွားခြင်းမှာပဲ ။
ဝမ်ရင်မှသီခံခြင်းကုန်ဆုံးသွားသလို
သူ့ကိုဆူလာပါသည်။
"မင်း ဒဏ်ရာအခြေအနေကမကောင်းသေးဘူးလေ
ငါအစောကြီးထဲကပြောတယ်
မင်းကို"
"ရိပေါ်ကော "
"နေပါအုံး ငါပြောလို့မပီးသေးဘူး
မင်းအချိန်တာ မမှီရင် သေသွားနိုင်တယ် "
ဟုတ်ပါတယ်။ ဝမ်ရင်ပြောတာလဲမမှားဘူး ။ သူ့ ကျင့်ကြံနေ တုန်း သူ့ရဲ့ချီစွမ်းအင်တွေ ဖောက်ပြန်လာတာ ။
သူ ဒီကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကိုအောင်နိုင်မှဖြစ်မယ်။ မဟုတ်ရင် သူ့အသက်ဆုံးရှုံးနိုင်တယ် ။ ဒါကောင်းကင်က ချမှတ်ထားတဲ့စည်းမျဥ်းပဲ ။
"ငါအခုသက်သာလာပီပဲ
မင်း မဆိုးရိမ်နဲ့တော့ "
"အဆိပ်က တော်တော်ပြင်းတယ်
ဟိုကောင်လေးက ဘာမှမဖြစ်ဘူး
မင်းက ဒဏ်ရာလည်း ရထားတော့ ပိုဆိုးသွားတာ "
"အင်း အခုအဆင်ပြေနေပီ "
ဝမ်ရင်ပြန်သွားပြီးမှာပဲ ။
သူ့အိပ်ဆောင်ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့အရိပ်လေးကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
"ဝင်လာခဲ့ "
သူ့အရှေ့ရောက်ခြင်းမှာပဲဒူးထောက်ချလိုက်တဲ့ရိပေါ် ။
