The Birth Mark: (FC Series #1)[COMPLETED]✔️ Unedited

MARK 08: Lost Daughter

A/N: Hi guys! Gusto ko lang sahihin itong chapter na to ay makikilala natin ang Felipe Family. So basically hindi po ito PoV ni Camille o ni Prince, bibigyan ko lang ng exposure ang nag-luwal sa ating bida(char! Nagluwal talaga? Hahaha). Support-support to each other parin po tayo!
-------------------------------------------------------------

MARK 08

Lost Daughter

[Carmel]

I'm Carmel Serrano Felipe, 36 years old. CEO of the famous mall in asia and owner some of business related in Hotels and Restaurants. Pero aanhin ko naman ang mga yun kung hindi namin kapiling ang nag-iisang anak namin Angelo.

My husband Kervin Angelo Hernandez Felipe or Angelo. CEO and President of our Commercial Agency, Ang Therrany Commercial Agency and firm. Pinangalan niya ang Commercial building na yun sa nawawalang anak namin. Si Therrany Camille Serrano Felipe.

It's been a long time, My dear daughter. Malapit na ang birthday mo pero ang palaging hinihiling na makita ka namin ay parang hindi na yata magkaka-totoo. Naka-upo akong umiinom ng tubig at iniisip kung anong itsura niya ngayon, kung nasaan siya but the worst to think kung wala bang nag-aalaga sa kanya.

I'm the worst mother of all!
Lumandas ang luha mula sa mga mata ko dahil nasasaktan parin ako sa pagka-wala niya.

Pinunasan ko ng isang kamay ang luhang lumandas sa pisngi ko.

"Gising ka pa pala? It's time to bed, you don't want to come with me?" sabi ni Angelo na biglang nagsalita sa likuran ko.

Tumayo ako at bumaling ako sa kanya. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"I missed our daughter so much, Angelo. Kailan kaya natin siya makikita?" sabi ko habang yakap ko parin siya, hinilig ko ang ulo ko sa balikat niya.

"Don't worry, we have gone searching for her. Alam mo naman na maraming beses na tayong humingi ng tulong sa mga police diba? We only need the files at the hospital kung saan pinanganak ang anak natin. I also hired a private investigation, Hon. So please don't think na hindi natin siya makikita...para ano pa ang yaman at pangalan natin kung hindi natin ipapa-mana sa kanya lahat? Let's stay positive okay?" may puntong sabi ni Angelo.

Bumitaw ako agad sa yakap ko sa kanya at tiningnan siya.

He wiped my tears away using the back of his hands.

"Wag ka ng umiyak, Honey. Makikita rin natin siya sa lalong madaling panahon. Trust me, Okay?" Angelo said to assured me that we find our daughter already.

"Okay, Honey. Matulog na tayo." sabi ko at ngumiti lang ako sa kanya and i hide my sadness that i carried for a very long time.

Pumunta na kami sa kwarto namin, and we go to sleep.

~<>~

Maaga akong nagising at tiningnan ko muna si Angelo sa tabi ko, ngumiti ako because every year nadadagdagan yung edad niya pero ang gwapo niya parin! Lalo akong na-iinlove sa kanya. I kissed him on the lips bago ako tumayo at sinuot yung robe ko dahil pupunta ako ng kusina.

Every day bago ako pumasok sa trabaho, nagluluto ako ng breakfast para samin ni Angelo ng sumulpot bigla si Manang Dina, mayordoma namin dito sa bahay.

"Good morning Manang Dina, ako na po muna ang magluluto ng breakfast namin ni Angelo, ilang araw niya din hindi natikman ang luto kong agahan eh." sabi ko at nagsimula ng mag-luto.

"Good morning din hija, meron kang pasok ngayon? Akala ko, wala kang appoinment kahit saan ah?" sabi ni Manang.

"Eh kasi Manang, tumawag po yung classmate ko noong high school. Gusto lang po niya akong papuntahin doon sa naging school ko dati, kasi doon narin po kasi siya nagtuturo." paliwanag ko kay Manang.