Atgg | pt.8

442 22 2
                                    

"Boo hores. The queen is here"

"ΔΑΝΑΗΗΗΗΗ" Φωναξα και έπεσα πανω της αγκαλιαζοντας την.

"Μου ελειψες" είπα και την εσφυξα.

"Εχεις ακουστά το οξυγόνο; θα μπορουσα να έχω λίγο;" είπε και την αφησα. Ενα χαζό χαμόγελο είχε κολλήσει στο προσωπο μου και την κοιτουσα σαν χαμένη.

"Ει και εγώ θέλω" ακούστηκε μια φωνή απο πίσω και ολες μείναμε κάγκελο.

"ΣΤΑΥΡΟ?!?!"

Meanwhile...

Αρης POV

"Θα σταματησεις ποτε να κοιτάς το ταβάνι και να γελάς σαν τον μαλακα"

"Σε 2 περιπου μέρες θα την ξαναδω. Το προσωπο της, τα ματια της, τα μαλλια της, τα χείλη της. Δεν μπορω να το κρυψω" είπα στον Ανδρέα και συνεχισα να κοιταω το ταβάνι σαν χαμένο.

Την σκεφτόμουν. Φοβομαι για την αντίδραση της όταν με δει αλλά δεν μπορω να μην χαίρομαι.

*Ντριννν*

Ακουσαμε το κουδούνι.

"Θα ανοιξεις; Σπίτι σου είμαστε ξέρεις" είπε ο Ανδρέας αλλά δεν του εδωσα σημασία.

"Αα καλά εσύ παιδι μου εχεις χαζεψει" είπε και σηκώθηκε να ανοίξει την πόρτα.

"Χευ Μπρο" άκουσα τον Ανδρέα και γύρισα το βλέμμα μου προς την πόρτα.

"Τι γινεται;" είπε ο Στεφανος και μπήκε μέσα.

"Αου αου αου"

"Μαλακα μην μου πεις επαθες κραμπα στο προσωπο σου επειδή χαμογελας τόση ωρα" είπε ο Ανδρεας και ξάνα χαμογελασα

"Είσαι το κάτι άλλο"

"τι έπαθε αυτος;" ρώτησε ο Στεφανος.

Και βέβαια δεν του είπαμε τίποτα. Αμα πούμε λεξη θα παει να προειδοποιήσει τα κοριτσια.

"Ειναι μαλακας. Αυτο ειναι ολο" ειπε ο Ανδρεας και εκανα αυτο με τα ματια που μου ειχε μαθει η Αλεξα. Αυτό που τα γυρνας σαν ζόμπι.

"Παλι γελαει ο ηλιθιος" ειπε ο Ανδρεας και δαγκωσα το κατω χειλος μου.

"Τελος παντων. Παιδια εχω να σας πω κατι σοβαρο" ειπε και σηκωθηκα απο τον καναπε.

(...)

"ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ?!?!" Ειπαμε μαζι με τον Ανδρεα και καταλάθος δαγκωσα την γλώσσα μου.

Αυτο δεν είναι καθόλου καλό.

Αλεξας POV

"Τι κανεις εσύ εδώ;"

𝘈𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘛𝘩𝘦 𝘎𝘰𝘰𝘥 𝘎𝘪𝘳𝘭Where stories live. Discover now