The Prince Who Caught My Tangled Heart (Prince Series 5)

Chapter 4

Chapter 4: Affair

If my eyes could burn something, Kairo Lei Tan De Mesa would be dead right now. Hindi na mawala ang panlilisik ng mga mata ko sa kanya hanggang sa maibalik niya ako roon sa pang-horror niyang mansyon.

"What the hell is wrong with you?!" singhal ko sa kanya matapos kong lumabas ng sasakyan niya.

Nagpatuloy lang siya sa paglalakad papasok ng kanyang mansyon habang pinaglalaro sa kanyang daliri iyong susi.

"I just saved you."

"Saved me? Makakalabas na 'ko! Dumating ka lang!"

Tumigil siya sa paglalakad, humarap siya sa akin at pinagtaasan niya ako ng kilay. "Hindi iyon ang naabutan ko, Emilia."

"Akala mo ay mananatili pa rin ako rito? You're a stranger! If you're bored, huwag ako ang pagdiskitahan mo! I am leaving!"

Tinalikuran ko na siya at malalaki ang hakbang ko pabalik sa gate nila. "The authorities will put you in jail. At hindi lang iyon ang mangyayari, hindi ba?"

My footsteps haltered and turned at him irritatingly. Nagsunud-sunod na iyong mga problema ko. Bakit naman kasi sa panahong ito pa nagkaroon ng Mpox case? Sa panahong nalaman ko na pera lang ang habol sa akin ng mga tao!

"This is all your fault!" sigaw ko sa kanya.

"I am just helping you. Bakit ako ang may kasalanan? Hindi ko rin naman kasalanan na nagkaroon ng case dito sa Enamel."

"Because you're a Chinese! Ikaw ang dahilan kung bakit maraming hindi makalabas ng bahay! You spread this fucking disease!"

"Huh? Baka Covid, maybe we suffered from it and we still have cases. Aminado ako na galing sa China. Pero sa amin din ba galing ang Mpox? I should probably watch some news. Outdated na ako."

Hindi ako sumagot sa halip ay mas tumalim ang titig ko sa kanya.

Saglit nanlaki iyong maliit niyang mata kasabay ng nakakainis niyang ngisi. "Niaaano ka naming mga intsik? Is this a personal attack? Hindi naman lahat ng Chinese bad. Ako hindi bad," his voice mellowed, na parang ako ang nang-aapi sa kanya.

"It is still your fault!"

He gently scratched his right cheek. "Pumasok ka na nga sa mansyon. Doon ka na magsisigaw, baka akyatin tayo ng mga barangay tanod sa boses mo."

Hindi na niya ako nilingon pa kahit sigaw ako nang sigaw sa kanya. I stomped my foot irritatingly.

I hated it. I hated him so much! I wanted to leave this place, but I didn't have any choice at all. Baka damputin ako ng mga barangay at ibigay kay Gothella. Mahirap man aminin, ang mansyon ng intsik na ito ang masasabi kong ligtas para sa akin sa ngayon.

Nasabunutan ko na ang sarili ko sa sobrang pagkainis. Malalaki na ang hakbang ko patungo roon sa mansyon, sa sobrang bagal pa maglakad ng intsik ay halos maabutan ko pa siya.

Itinulak ko siya. "Move! Ang bagal naman maglakad!"

"Ang laki ng daan, Emilia, papansin lang sa akin, eh?"

I rolled my eyes. "You're annoying..."

Nagmadali akong nagtungo roon sa kuwarto ko kanina. Mabilis ko iyong isinara at ikinandado ko. Pero hindi rin nagtagal ay nakarinig ako ng katok mula sa likuran.

"Do you want to eat?" tanong niya sa likuran ng pintuan.

My stomach growled. "Busog ako."

"Are you sure?"

"Leave me alone."

"I can't. This is my house. Ako ang masusunod. You should eat. Open this door. Eat with me. Bago ako tumawag sa tiyahin mo."