Sabırsız

Yok artık

Kendime geldiğimde şirin bir beta hemşire serum takıyordu. Neler olduğunu hatırlamaya çalıştığımda yine duygularımı kontrol edemeyip şuursuzca davrandığımı hatırladım.

Ah bir de ev sahibim beni görmüştü. Kendimi serumun uzantısıyla boğmak istiyorum hem de hemen.

Doktorla beraber Taehyung gelmişti. Gözlerimi doktora odakladım onun yüzüne bakmaya cesaret edemiyorum. Rezil oldum hem de feci şekilde nasıl bakarım?

Doktor tansiyonumun düştüğünü , ağlarken yere düştüğümde oluşan ufak yaralara bakıldığını ve son olarak sakinleştirici verildiğini söyledi.

Doktor arkasını döndüğünde gitmemesi için yalvarmak istiyordum çok utanıyorum Taehyung'a bakmaya. "Seni bu duruma getiren nedir?" İlk defa para ve kibri dışında insani bir soru sormuştu. Bu durum tabiki beni şaşırttı.

Ellerimle oynarken " Özel bir mevzu." Ailemin aklıma gelmesiyle tekrar gözlerim dolmuştu. Başımı iki yana sallayıp göz yaşlarımı geri gönderdim.

"Dur tahmin edeyim alfan seni farklı bir yere geldiği için terk etti ve sen onu çok sevdiğin için böyle kendini hırpaladın." Ne,ne,ne? Bir insanın tek derdi sevgilisi mi olur?

Sinirle gözlerimi ona çevirdiğimde elinde telefonla oynuyordu."Sen de haklısın kafayı parayla bozduğun için kazandığın paralarla kaç omega gelip geçmiştir hayatından. Ama ben onlardan değilim. Bu durumda neden olduğumu da açıklamak zorunda değilim." Sırtımı ona dönüp cenin pozisyonunu aldım.

Benim döndüğüm tarafa doğru gelip çenemi tuttu. Ne nazik ne de canımı acıtacak kadar sıkı bir tutuşu vardı. " Senin nasıl biri olduğun ilgimi çekmiyor. Sana ait hiçbir şey ilgimi çekmiyor. " Bu ağır olmuştu. Kokumun güzel ve  görünüşümün muazzam olduğunu biliyordum.

"Bunu sen istedin." Feromonlarımı yoğun bir şekilde bırakmaya başladım etrafa. Bir süre sonra koşarak acilden çıktığını gördüm. Bunu o istemişti. Etrafıma baktığımda tüm dikkati üstüme çekmiştim. Hay aksi.

"Serumunuz bitti. Taburcusunuz. Geçmiş olsun." Serum çıkarıldıktan sonra acilden çıkışımı yaptım.

Taehyung çoktan gitmiştir diye düşünerekten ellerimi cebime koyup yürümeye başlamıştım ki. Acı bir fren sesi duymamak soluma döndüm. " Gidiyoruz." Pardon da nereye? Bakalım ben seninle gelmek istiyor muyum?

Tekrar önüme dönüp yürümeye başlamıştım ki arabayı durdurup yanımda bitti. Kollarımı sertçe tuttu. "Sen benim sınavım mısın? Önce feromonların şimdi inadın. Ne yapmaya çalışıyorsun?" Gerçekten ne yapmaya çalışıyorum ben?

Tek cevabı var aslında. İnat. Burnumuzdan kıl aldırmamızın sebebi bu aslında. O an pişmanlık duydum ve " Özür dilerim öyle davrandığım için . Sen olmasan hastaneye bile gelemezdim. Teşekkür ederim ilgilendiğin için." dedim.

Nereye kadar böyle devam edebilirdi? Birimizin zeytin dalı uzatması gerekiyordu. Şaşkındı ama bozuntuya vermedi. Bana kapımı açtı ve binene kadar bekledi. Demek o da uzasın istemiyordu. İtiraz etmeden bindim.

***
On dakikadır yoldaydık ve ev hastaneye o kadar uzak değildi. " Nereye gidiyoruz? Burası benim evime giden yol değil." Yandan bir sırıtış atarak " Zaten sana gidiyoruz dememiştim ki."

Hızlıca bir bölüm yazdım , sık bölüm atmaya özen gösteriyorum.

Tahmin edin bakalım Tae Jk'yi nereye götürüyor?