GECE MAVİSİ

7. Bölüm

* Tuhaflık bizde biliyorum

Artık herşey güzel olacak mutlu  olacağıma dayir kendime söz vereli 3 gün oldu ve ben hala bir boşluğun içindeyim eskisi gibi değilim belki ama yinede kötü hissediyorum kendimi.

Şuanda sahilde hızlı hızlı yürüyorum 3 gündür her gün buraya gelip önce denizi izliyorum daha sonra yürüyüş yapıyorum .

İnsanları seyrediyor yaşadıkları hayatı sorguluyordum . İçlerinde sakladıkları ne dertleri vardı acaba böyle üzgünlerdi bazılarının ise  mutlulukları, öyle güzel gülüyorlardı ki insanın içini mutluluk sarıyordu .
Birkaç gündür yaptığım en güzel şeylerden biriydi bu .
Bazıları çok güzel saklıyordu içindeki buruklukları , üzüntüleri  bazıları ise gözlerinden anlaşılıyordu yaşam sevinçleri .

Nasıl bir adalet bu birisi üzülürken bir başkası kahkahalar atacak kadar güzel şeyler yaşıyor olması .
Halil SEZAİ ' nin şarkısında söylediği gibi

" Nerden bulur insanlar ben mutsuzken gülünecek şeyleri "

Gerçekten adaletmiydi bu birisi üzülürken diğerinin gulebiliyor olması mı ?
Tuhaflık bizde biliyorum :)

*"Aaaa  mavi selam  canım"
Duyduğum sesle etrafına bakındım Cansu tam arkamda bana sesleniyordu . Uzun zamandır görmemiştim onu lise bitince tüm bağlarımız kopmuştu onunlada diğerleri gibi sedef ve Yasemin hariç tabi

"Selam canım " yüzümde sahte bir gülümseme. Onu gördüğüme sevinmiştim ama gördüğüm manzarayla biraz sevincim yok olmuştu . O liseden sonra hemen evlenmişti ve gördüğüm kadarıyla bir çocuğu bile olmuştu. Onun adına sevinmiştim ama içimi bı üzüntü kaplamıştı.

"sen buradamıydın ben seni üniversite okuduğun şehirde ise girdiğini orada yaşamaya başladığını duymuştum."
Eveeeet  çok güzel bir yere parmak bastı .

" Evet canım öyleydi ama bir kaç sorun çıktı bende geri döndüm ve bir iş bulup burada çalışmaya karar verdim."

"Kötü birşey yok değil mi "

"Yok canım ailemi çok özledim döndüm diyelim " ona herşeyi anlatacak değildim.

" Ee sen neler yaptın en son evlendiğini duymuştum "

" Evet canım şimdide bir kızım var iki yaşında rutin ev hanımlığı işte "

"Ay hayırlı olsun canım cok tatlı maşallah "

" Teşekkür ederim canım neyse mavicim ben gideyim artık huzursuzlanmaya başladı uyku saati yaklaşıyor da."

" Tamam canım görüşürüz"

"Görüşelim bak niye kayıplara karışma "

"Tamam canım " sahte bir gülümseme daha . Bu konuşma beni fazlasıyla germişti. Direk evin yolunu tuttum.

Eve girdim ve montumu çıkarırken o gece bulduğum not geldi aklıma numarasını telefonuma kaydetmiştim ama mesaj atıp atmama konusunda kararsızdım.

Atsam bile ne diyecektim ona evet bı teşekkür borçluyum o gün bana çok yardımcı olmuştu sebebini bilmediğim bi şekilde benimle fazlasıyla ilgilenmişti . Ben ise birşey demeden otobüsten inip gitmiştim .

Acaba mesaj atmalımıyım diye düşünürken telefonumun titrediğini duydum .

Arayan kişiyi gördüğümde çok şaşırdım.

Evet arkadaşlar güzel bir bölümün daha sonuna geldik .
Sizce maviyi arayan kim tahminlerinizi alalım .
Kusura bakmayın kısa kısa yazıyorum ama geçerli sebeplerim var tabi küçük bı oğlum var ve arta kalan zamanlarimda yazabiliyorum anlayışınız için teşekkürler
Sizleri seviyorum