Well I think every writer starts with short stories right?
Please read at your own risk, these stories were written at different times so you can see that I've been learning as time pass by.
Marga's POV Hi I'm Marga from a very weird family. My father only values my sister. She is always the best. Meanwhile, I was the useless one.
I never felt affection from my father. Never niya pinaramdam na mahal niya ako. But even though ganoon siya ay mahal na mahal ko siya. Mataas ang respeto ko sa kanya. Bakit?
Hindi kami mayaman. He is a security guard and he also looks after our store meanwhile, my mom is a public school teacher. He will always wake up at 4:00. Siya kasi yung naghahatid samin. My mom goes to work at 6:00 so walang magbabantay sa tindahan namin. He will look after our store until makauwi ang kapatid ko. Siya yung magbabantay sa tindahan bale shifting sila. I go home at 6:00 marami kaseng research paper works tapos SSG pa ako. He will be the one to do the laundry. Tapos siya rin yung taga luto, then siya pa yung maglilinis nang bahay, magpaplansya nang uniform tapos doon na siya pwedeng maligo. Uuwi si mama nang mga 6:00 bale may tutorial kasi siya para doble sahod. Tapos 7:00 yung duty ni Papa so pagdating ni mama siya naman yung papasok sa trabaho. Uuwi siyang mga 3:00 sa umaga. He is a man who deserves respect. Naiintindihan ko na minsan nagagalit siya kapag may pratice or matagal kaming umuwi dahil sa research, siya kasi yung sumusundo saakin. Madalas niya akong napapagalitan. Baka nga dala yun sa stress at pagod. Kaya tinitiis ko. Pero nagkasagutan kami isang araw at hindi ko na natiis.
"Ano ka ba naman pati sabado practice? Ganoon rin naman iyon bagsak ka parin. Hindi ka nga yata seryoso sa pagaaral ehh. Gayahin mo yung kapatid mo 1st honor" sabi ni Papa na ikinainis ko. I hate being compared to my sister it always makes me jealous and I always envy her.
"Ano bang sinasabi mo pa? I never failed my grades dahil lang sa biro biro. Pa, I am a very grade concious person at halos di na ako matulog para sa thesis namin. And why the hell do you always compare me to Mary (my sister). We are talented and smart on our own different ways. At isa pa-" pinutol ako ni Papa.
"Anong different ways. Sabihin mo matalino siya ikaw bobo!" Sabi ni Papa.
"Pa ayaw ko na pagod na pagod na ako. You put too much pressure to me. Na para bang I have to compete for attention from you. Di niyo nga manlang makuha yung card ko kasi sabi niyo di parin ako top 1. Ano bang mali sa pagiging top2 pa?! Ano bang wala saakin na meron kay Mary?!" Sigaw ni Papa.
"Lahat. Magaling siya sa lahat ikaw bobo. Mana siya saakin at ikaw naman hindi. Alam mo ba bakit? Kasi hindi naman kita anak. Anak ka sa labas at never in my life tatanggapin kita as my own. Kasi hindi naman talaga kita kadugo" nanlumo ako sa nalaman. Mas lalo akong napahagolhol.
"So all this time hindi mo pala ako anak? Lahat nang sakripisyo ko para sa inyo. All the efforts I put in para mahalin at makita niyo man lang ako ay di naman pala importante sa inyo? I never, never in my life answered you! Hindi ako nagreklamo na maspaborito niyo si Mary. Na parang di niyo naman ako mahal. Na growing up I was all alone. You are a Demon. You are useless. Sana mamatay ka na lang. You are a DEMON INCARNATE!" sabi ko at pumasok sa kwarto para kunin ang aking mga gamit. Lalayas na ako sa pamamahay na ito. All this time fuck this.
____________________________________________
Marga's POV 3 days ago noong lumayas ako saamin. The worst 3 days in my life. Kasi puno iyon nang worry. Wala na kayang magmamasahe kay Papa? Wala na kayang makakatulong sa kanya at mauutosan niya? Wala na siguro. Wala ako ehh.
Lutang na lutang ako nang marinig ko ang pagring nang cp ko. At nagulat ako nang makitang si Mama yun. Sinagot ko kaagad.
"Anak umuwi ka na. Wala na ang papa mo patay na siya" umiiyak na sabi ni mama at bigla na lang tumulo ang luha ko. Is this a prank? Totoo ba to? Magsosorry pa ako kay Papa ehh. Magpapasalamat pa ako. Sasabihin ko pa sana kung gaano ko siya kamahal kahit di man niya ako totoong anak.
Naputol ang tahimik kong pagiyak nang magsalita muli si mama sa kabilanglinya.
"Anak alam kong nasaktan ka nang papa mo but I hope you go back. Kahit man lang sa burol niya. Please go back nak" pakiusap ni mama at pinatay na ang linya.
Kaagad akong pumunta sa burol ni papa na sa bahay lang namin.
"Anak" salubong ni mama. "Salamat at nandito ka" sabi niya. "Namatay ang papa mo sa car accident. Na bungo siya nang truck. Anak may iniwan siya sulat para sa iyo. Nak sana mapatawad mo siya" nagulat ako sa sinabi ni mama at kinuha ang iniabot niya saaking papel.
Dear; Anak Anak Marga. Alam kong galit ka saakin. Alam kong kinamumuhian mo ako. Alam kong pakiramdam mo ay hindi kita minahal. Pero anak mahal na mahal kita. At gusto kong malaman mo. Na kahit para sayo ay mas mahalaga saakin si Mary ay importante at mahal na mahal rin kita. Hindi mo man makita. Ipinagmamalaki kita sa mga kaibigan ko. Hindi mo man maramdaman ay ipinagsisigawan ko. Na ang anak kong panganay ay Top 2 at Stem. Nak alam ko lahat nang sakripisyo mo at lahat nang paghihirap mo.Patawarin mo ako dahil dumadagdag pa ako sa iniisip mo. Patawarin mo ako sa pagkatnagkulang ako bilang ama mo. Pero ito lang ang sasabihin ko sayo.MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA PANGANAY KONG ANAK, MARGA. AT LAGI MONG ISIPIN NA PROUD AKO SA IYO, ANAK. HINDI MAN DUGO KO ANG DUMADALOY SAYO PERO MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA MARGA. SORRY SA LAHAT. SORRY SA PAGKUKULANGKO BILANG AMA. SORRY ANAK. I LOVE YOU SO MUCH. Nagmamahal, Ang iyong papa, Jose
Naiyak ako lalo na nang sabihin saakin ni mama ang rason kung bakit siya na aksidente.
"Na lasing ang papa mo kaya nabungo siya nang nagmamaneho siya. Sa tatlong araw na wala ka lasing siya palagi. Ikaw lang iniisip niya. Kung nasaan ka at kung kumain ka na. Sabi pa niya napakagago niya para saktan ang anak niyang panganay. Ganoon ka niya ka mahal Marga. Sana mapatawad mo na siya" sabi ni mama at pumunta sa kabaong ni papa.
Just then I realize, father's may not express their feelings and affection to you but they truly loves you. Kahit man ang dugo na dumadaloy sayo ay hinding hindi sagabal sa pagmamahal nang isang ama. Show them how much you care and love them. Huwag niyo silang sumbatan. Kase lahat nang ginagawa nila ay para sa ikabubuti mo. Love them as much as you can for we don't know kung kailan sila kukunin na diyos.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
