Short Stories (Oneshots)

Sa Susunod na Habang Buhay

They say soulmates are bonded to each other. When they're far from each other they'll feel pain. One can never fulfill the void in his/her heart without his/her soulmate.

But like always, life isn't fair.

"Mom, what and how do you form the bond with your soulmate and how does it work?"

"Only if you see a red string in your dreams leading you to a big screen showing you the future."

"When two people bond they can't be seperated. Kunware sa isang pares ng soulmate naunang mamatay ang isa sa susunod na buhay ang namatay lamang ang makakaalala ng lahat ng nangyari. Maliban na lang kung magkakaroon ng milagro."

"Milagro?"

"Minsan lamang ito manyari ngunit may ibang nagsasabi na naalala nilang dalawa ang isa't isa sa susunod na buhay sapagakat napanaginipan rin ng soulmate nila ang mangyayari. Kung sakali mang manyari ang ganoon ay nasa sakanila kung gagambalahin nila ang plano mo, sa ganoon parehas kayong makakalimot. Bihira lamang ang hindi pinipili ito sapagakat mapagsamantala ang mga tao."

"Ahh, but how do you know you've met your soulmate?" I asked mom.

"Hmm pano nga ba? Ganto yon. Time freezes it's as if tumigil ang pagikot ng mundo. Wala kang nakikita kundi ang soulmate mo, wala kang ibang naririnig kundi ang puso mong mabilis at malakas ang kabog." Mom said while smiling.

"Ibig sabihin ba non kung makita ko ang malaking clock sa school namin at nakita kong 6:59 na at malalate na ako, at bumagal ang oras soulmate ko ang clock? Nakakatakot naman po yon." I said shivering.

"HAHAHA anak naman tao dapat yun at isa pa mararamdaman mo yun kapag dumating na ang tamang panahon." Mom said in between her laughs.

She's my mom, she's very precious to me. I don't know what I'm gonna do without her, no one can deal with me but her.

Late na akong pumasok dahil matagal akong nakatulog kagabi.

When, why, how will I meet my soulmate?

That question kept me awake the whole evening. Hanggang ngayon lutang akong naglalakad papunta sa room. Hanggang may nakabangga ako.

"Aray!"

"Ouch!"

Sabay kaming sumigaw dalawa. Masama ang tingin kong nilingon ang lalakeng nakabangga ko, bigla ko nalang naramdaman ang pagihinto ng oras, dinig na dinig ko rin ang tibok ng puso ko na para bang anytime soon ay kakawala ito saaking dibdib.

"I-i'm s-sorry"

"What the fuck?! Are you blind, huh?!" Sigaw ng lalakeng kanina ko pa pala tinititigan. Doon lamang ako bumalik sa katinuan.

So it's just me?

Napayuko ako, bakit parang ang sakit naman yatang ako lang ang nakaramdam ng ganoon? Ibig bang sabihin false soulmate ko siya?

Wait a freakin' moment si Francis ang nakabangga ko?!

Si Francis lang naman ang pinaka play boy sa school namin.

Siguro nagkamali lang ako, lutang lang talaga ako. Oo! Lutang lang ako.

"Miss alam ko gwapo ako pero abuso na iyang ginagawa mo ah?"

"What the—" naputol ang pagsagot ko sa kahanginan niya dahil may biglang pumutol saamin.

"Excuse me miss," boses ng isang babae, si Queen.

"Hi babe!" Tinig ng babae bago niya ako itinulak.

"I missed you so much!" Sabi ng babae at humalik kay Francis.