Above the Skies [Completed 2020]

PROLOGUE

"Where are you Erina?!"

Singhal sakin ni Ara, napakunot ang noo ko sa pagsinghal niya sakin.

"I'm here at school, we have practice remember?" Sagot ko naman sa kanya.

"What?!" Singhal na naman niya.

Inilayo ko ang phone ko sa tenga ko dahil parang mawawarak na ang ear drums ko sa kanya.

"Why are you shouting at me? Bakit ka ba napatawag? What's your problem?" Tanong ko sa kanya.

Hindi ko siya maintindihan dahil ang weird niya. Hindi naman siya ganito ka weird before. Ngayon lang.

"I'm here at the hospital, and you need to come here. Right now Eri!! Right now!!" Sigaw na naman niya sakin.

Gusto ko na talaga siyang sapakin dahil napakalakas ng singhal niya sakin. Pasalamat ka wala ka ngayon sa harapan ko kung hindi inabot kana sakin.

"You don't need to shout at me Ara, text me that hospital and I will be there. And wait who's in the hospital?" Takhang tanong ko sa kanya.

"You won't believe me if I will tell you right here in this fucking phone! So you better be here right now!!" Sigaw niya ulit.

Nagpaalam muna ako sa leader namin, kinuha ko na ang mga gamit ko at dali daling umalis. Natanggap ko ang text ni Ara at doon ako dumiretso. Nang makarating ako ay tinawagan ko agad si Ara kung nasan siya.

"Where are you? I'm already here." Panimula ko sa kanya.

"Hintayin mo ko jan, wag kang aalis kung nasan ka man." Sagot niya at ibinaba na ang tawag.

It feels weird, I don't know why? Sobrang normal lang ng pakiramdam ko, yung tibok ng puso ko ay hindi mahina at hindi mabilis sobrang tama lang talaga. But for me it's weird, hindi ko naramdaman 'to sa tanang buhay ko ngayon palang. Dumating din si Ara at dali dali akong hinila, ni hindi ko na nagawang magtanong dahil sa pagkahila niya sakin na akala mo ingungod-ngod ako sa sahig.

"Why the hell are you acting like this Ara? Is there something wrong?" Tanong ko sa kanya ng huminto siya.

Humarap siya sakin at bigla na lang siyang umiyak, I panicked because I don't know why is she crying. I was just asking her, I didn't know that asking her made her cry. Hindi naman siya offended na tanong, so why is she crying?

"Why are you crying? What's wrong with my questions Ara? Just tel—"

"Eri"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla na lang may nagsalita sa likod ni Ara. Nilingon ko ito at laking gulat ko ay si Tita Lindsay iyon. Anong ginagawa niya dito? And why is she crying too? Ano bang nangyayari?

"Tita! What are you doing here?" Takhang tanong ko at lumapit sa kanya para makipagbeso.

"Eri, si Kade." Sambit niya at humagulgol na.

Bumilis ang tibok ng puso ko ng banggitin niya ang anak niya, anong nangyari kay Kade? Bakit umiiyak? Bakit hospital? Bakit wala akong alam? Bakit? Naguguluhan ako sa kanila.

"What happened to Kade, Tita?" Tanong ko sa kanya.

"S-Si K-Kade, na aksidente kanina and kritikal raw ang lagay niya sabi ng mga doktor. I don't know what to do Eri, I don't know what to do if I lose my only child." Sambit niya at halos gumuho ang mundo ko.

Parang ayaw magprocess sakin no'ng sinabi ni Tita. Parang ayokong tanggapin. Bakit siya na aksidente? Maayos siya magpatakbo ng kahit na anong sasakyan. You can trust your life with him, but why? Ano 'tong nangyayari?