AMANTHA
"Tawagin natin si Ms. Terry, Sharmaine!! Oh my gosh, ang dami niyang galos!"
"Easy kalang, gumalaw na siya baka magising na! Oy Jayson! Ikaw na ang tumawag, kayong dalawa ni Kali!"
"Tss..di naman natin kilala yan"
Napakunot ang noo ko sa mga boses ng babae na naririnig ko at mga yabag na papaalis sa pwesto ko.
Unti unting namulat ang mata ko at tumama agad ang sinag ng araw...
My head fucking hurts.
"Arggggh" I moaned in pain.
"Heyyy...are you okay??? Can you see us?"
Pilit kong tinuon ang mga mata ko sa dalawang babae sa harapan ko.
Napakurap pa ko ng ilang ulit para bumalik sa wisyo ang pag iisip ko.
Kinakaway niya ang kamay niya sa harapan ng mukha ko, para tignan kung nakikita ko sila.
"Y..yeahh" I uncomfortably say.
Nilibot ko pa ang paningin ko...
Shit hindi yun panaginip.
I remembered what happened.
I can't help but to realize what I lost..My father.
Agad na namuo ang luha ko at tumulo ng kusa. Napapikit ako ng mariin sa mga naaalala ko.
"Oh my gods! Are you okay?" She held my face to see it.
"Andami mong bruises nung nakita ka namin dito sa ilalim ng Golden Tree"
Golden tree?
I looked away.
Dito pala ako bumagsak sa punong ito. The not so ordinary tree because its so huge compare to others.
"They are coming" the other girl said.
Hindi ko alam ang pinaguusapan nila.
Umupo ako ng maayos at ramdam na ramdam ko ang sakit ng katawan ko.Napatingin kami sa side ng forest kung saan lumabas ang dalawang lalaki at isang babae na siguro ay nasa 30 na ang edad.
Dali dali siyang lumapit sa akin.
"Hey, what happened here?" She asked.
She is beautiful with her violet cloak. It complimented her white skin.
I wanted to speak but i feel that my throat is dry already.
"We saw her lying beneath this tree, miss. She got all the bruises and scars. And look at that part oh!" Sabi nung madaldal na babae.
Tinuro niya yung part ng kagubatan na sira sira at bitak bitak ang lupa.
Did I really do that?
Napatingin sakin yung dalawang lalaki pati yung tinawag nilang Miss.
She stared at me for a minute.
Parang pinag aaralan ang kabuuhan ko.
"We can't help her. She can't enter the academe" she said.
Academe..
Agad akong napalingon sa kanya...
"W ...wait" nanghiuina kong sabi.
I reached for the pocket of my jacket.
Yung papel kinuha ko. Sinandal ko ulit ng maayos ang katawan ko and I groaned in fustration.
I think all my bones are injured.
Pilit kong inabot yung papel doon sa babae. At kinuha naman ito.
Binuklat niya ang papel at nagulat siya sa nabasa niya.
Hindi ko rin alam ang nasa loob noon pero alam kong para sa academe yun na tinutukoy niya dahil nung binigay yun sakin, nakalagay na sa harap ang cursive letter ng Peculiar Academe.
"Ano yan Miss Terry?" Tanong nung isang kasama ng babaeng madaldal.
"Letter of confirmation...please guide her. We can bring her with us already"
She walked away after she said.
Medyo nagugulahan parin yung apat pero inalalayan narin ako patayo.
Fuck my body aches!
**
I almost stand up after a nightmare.
Iminulat ko ang paningin ko at inikot ng tingin ang paligid.
White room.
It looks like a vintage theme.Nakahiga ako sa isang kama na mayroong mga puting unan at bed sheet.
This place looks like a clinic.
I tried to remember everything.
From what happened in the forest.
To the people that saw me under the tree.
And after I realize that I passed out noong dinala nila ako sa kung saan.
Hindi ko tuloy nakita kung saan at paano kami nakarating sa kung nasaan ako ngayon.
May parang swero na nakakabit sa kamat ko pero color blue ang laman ng bag na nakadugtong dito.
Bakit blue?
Tumingin ako sa pintuan ng pumasok ang isang babae na sa tingin ko ay nurse dito.
Agad siyang lumapit sakin ng makita akong dilat na.
"Gising kana pala. I will just check your vital signs. May nararamdaman kapa bang masakit?" She asked.
Pinakiramdaman ko ang sarili ko.
I feel like my body is okay but I guess my body consume lots of energy.
"I'm fine"
"Can you rate that to me? From 1 to 10 gaano ka ka okay?"
"8"
After what I've said. She start to write something in her board, I think she's noting my situation.
"By the way, I am Nurse Jean. Its nice to meet you. I guess the ambroxia is working with your body quite well. That means you are really part of us and its good"
Sabi niya habang patango tango pa.
"Ambroxia?" I curiously asked.
"Yes. The one thats connected with your hand"
Ohhh the blue fluid one.
"You can discard already here after a 3 to 4 hours rest. Mr. President will visit you and discuss some matters to you"
Pakunot ng pakunot ang noo ko.
I asked before she leave.
"Wait...where am i?"
She stopped and face me.
Tumingin tingin pa siya sa paligid na parang ang dami naman naming kasama.
Then she smiled to me.
"Welcome to Peculiar Academe, Ms. Amantha. Everyone here is special, but I guess you are more unqiue."
Pagkatapos niyang sabihan yon. Iniwan niya na ako sa loob.
I am more unique? Why?
YOU ARE READING
PECULIAR ACADEME
FantasyAmantha Huntress Dahil sa isang pangako, kinakailangan ni Amantha pumasok sa paaralang ngayon niya lang narinig. Sa buong buhay niya, ngayon niya lang din alam na nag eexist ang paaralang ito malapit sa bayan nila. PECULIAR ACADEME. Matutupad ba...