Between Those Little Spaces

Chapter 5

"Thank you for coming. I hope you enjoyed the tour," Sebastian said with a smile on his face.

"Pwede bang iuwi na kita?"

My forehead creased when someone told him that. Napatingin ako roon sa baklang nagsabi nito. Iirapan ko sana siya pero umalis na siya kasama ang mga kaibigan niya.

"Laureen, hindi ka pa ba uuwi?" tanong ng babae kong kaklase kasama ang iba ko pang kaklase. I shook my head off and smiled at them. Nagpaalam na sila sa akin kaya tinanguan ko na lang sila.

"Aren't you going home yet?"

Napatingin ako kay Sebastian. "Bakit, pinapauwi mo na ba ako?"

"No."

I couldn't help but smile. "So gusto mong nandito pa ako?"

He rolled his eyes. "No."

Sinundot ko ang tagiliran niya. "Pakipot ka pa eh."

"Hey." He caught my hand and looked straight into my eyes. "Stop it."

I felt that familiar pump pounding against my chest. Pinagpapawisan siya kaso ang gwapo niya parin. He was only wearing his uniform but he still looks appealing.

Binitiwan niya ang kamay ko at iniwas ang kanyang tingin sa akin. "Let's go."

Napataas ang dalawa kong kilay sa sinabi niya. Hindi ko man alam kung saan niya ako dadalhin ay sinundan ko parin siya. Nang makapasok kami sa elevator ay walang nagsasalita sa amin. Wala palang serman dito hindi tulad ng sa amin kaya dadalawa lang kami rito sa loob ng elevator.

"Where are we going?" I asked to break the silence. Nasa tabi ko lang siya kaya hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Kinakabahan ako na natatae.

"Canteen," he simply replied.

"Where's Allistair?" I asked.

I heard him hissed. "Why don't you ask him yourself?"

I furrowed my eyebrows. "Ba't ang sungit mo?"

"Ba't ang daldal mo?"

Pagbabalik niya na naman ng tanong sa akin. Napa-face palm na lang ako. "Ba't hindi na lang tayo mag-sex?" Nanlaki ang mga mata niya kaya alam ko na kaagad ang inisip niya. "Sisig Express kasi."

"Could you stop calling it—" he trailed off. "That word."

Our eyes met. "What? Sex?"

He stiffened. Napatawa ako. "You look so innocent."

"I am innocent," he said, every word deepened. His goddamn voice sounded so good. "Just please. You can call it if you're with me. Other people might think the other way around," he said as he stepped outside the elevator.

I followed him. "So now you care about me? Ikaw ha. Baka nagugustuhan mo na ako," I teased.

"Asa."

I looked around. Nasa mataas na floor ang canteen nila at ang mga tables ay nasa gilid ng salamin kaya kitang-kita ang skyview. Namangha ako. Ang ganda. Hindi kasi niya kami tinour dito kanina.

I heard a little chuckle from Sebastian. Doon ko namalayan na literal na nakanganga pala ako. Tiningnan ko siya at nag-peace sign.

"Umupo ka na muna. I'll order our food."

Tumango ako at naghanap ng mauupuan. Walang masyadong tao kaya marami pa ang bakante. Pinili ko na lang iyong nasa pinakadulong upuan. I got my phone from my backpack and took a shot of the beautiful view. Inistory ko ito sa facebook at instagram at nilagyan ng caption. A beautiful day it is.