Casanova's Wife 2 : King's Obsession [COMPLETED]

Chapter 2

Chapter 2

Steffy's POV

"Napakain ko na din po siya bago ko pinatulog" paliwanag ni Lida sa akin.

Kararating ko lang galing trabaho at nadatnan ang anak kong natutulog na.

"Salamat Lida, kung wala ka ng gagawin ay maaari ka ng umuwi, ako na ang bahala kay Knight" ani ko habang inaayos ang kumot ng anak ko . Si Lida ang katulong ko sa pagbabantay kay Knight. 20 years old siya pero maaga siyang namulat sa pagtatrabaho.

9 am to 7 pm ang duty niya sa bahay, minsan ay napapaaga din naman ang uwi ko at hinahayaan ko na siyang umuwi. Ganoon din si King, weekend nalang ang oras namin para sa anak namin.

"Maraming salamat po ate, aalis na po ako" pagpapaalam nito.Tumango ako at nginitian siya bago siya tuluyang lumabas ng kwarto.

Tintigan kong mabuti ang itsura ng anak ko, he had grown up.

He inherited his father's facial features, which seems unfair after carrying him for nine months. This little King was recognizable by his nose, brown eyes, lips, and unique style.

Little King nga ang bansag ng kanyang mga ninong sa kanya.

I kissed him on his forehead before leaving his room.

Bumababa na ako para ihanda ng dinner namin ni King. Hihintayin ko nalang siya para sabay na kaming kumain gaya ng bilin niya sa akin.

Nagbabasa ako ng libro habang nakahiga sa sofa upang antayin siya ng biglang may dumagan sa akin ng hindi ko namamalayan.

"I'm home baby".

"K-King? " napagtanto kong siya iyon dahil na rin sa nakasanayan ko na rin ang ginagawa niya.

I didn't even notice him come in or knock on the door. Maybe the noise of the TV being turned on.

Before I could get up, he jumped in front of me and hugged me. Clingy.

"I'm sorry, baby," he said.

"I wasn't able to pick you up again

"Aish, it's okay, I understand"tinapik ko ang balikat niya.

"Is that brat still bothering you?" he asked feebly.

Si Phen ang ibig niyang sabihin. I rolled my eyes.

"Ba't mo ba laging napag-iinitan lagi si Phen?"tanong ko at ibinaba ang librong hawak ko.Nakatitig lang ako sa ulo niyang nakasuksok sa akin.

Amoy na amoy ko pa ang shampoong ginagamit ko sa buhok niya.

"Muntik ka na niyang agawin sa akin noon and I'm not letting him do that again"he mumbled.He's still the childish man I have met.

"Gusto ko akin ka lang, sakin kalang misis" dagdag pa niya at mas lalo pang hinigpitan ang yakap nito sa akin. My heart still throbbed the way he called me MISIS.

Mula noon, hanggang ngayon, King was always the same. He never failed to make me feel special, like the happiest woman alive.

I once drowned in my deepest sadness, thinking I'd never live happily again, but King never gave up. He pulled me out of the mud and taught me to live.

Upon reflecting on his kindness and efforts, I realized that even the darkest of places has its own light, and it is up to us to find it.

King was the light that led me to his world, and I will never regret it.

.....

"Waaahh I miss you talaga Steffy, akala ko ay wala ka ng oras para magkita tayo" nasa people's park kami ngayon. Matapos naming bisitahin si Maxine sa restaurant na kanyang naipatayo, 2 years ago ay napagdesisyunan naming mag picnic para naman mailabas si Knight.