Düşünme

0.2

Karşımda Kerimi o şekilde görmeyi hiç beklemiyordum,ne olduğunu fazlasıyla merak ediyorum ama sorduğum zaman terslemesinden korkuyorum ya korkuma yenilecektim ya da cesaretimi toplayıp soracaktım,

''Kerim, bu halin ne? Ne oldu?'' diye sordum telaşlı bir şekilde yüzümde oluşan korku ve endişe her halimden belli oluyordu gözlerinin içinde, yeşil harelerinin yerini simsiyah göz bebekleri almıştı,

''Motor kazası önemli bir şey-'' 

''Bunlar mı motor kazası tek tek darbe darbe mi vurdun, motor kullanırken fazla sanatsal kullanmışsın herhalde kullanırken, karşında küçük çocuk yok kandırmana da gerek yok adam akıllı ne olduğunu anla-''

''Eflin. Boşuna. Uğraşma. Şaka kaldıracak halde de değilim çık hadi şimdi banyodan.'' olduğum yerde kaskastı kesilmiştim sadece ne olduğunu sormuştum sadece onu merak etmiştim, ben durdukça Kerim eli ile dışarıya doğru itekledi beni ve hemen kapıyı hızlı bir şekilde kapattıp kitledi ben ise olayın şokundaydım hala yaptığı şeylere anlam dahi veremiyordum belki de yalnız kalması gerekiyordu bilemiyorum...

Kerim beni kapı dışarı edince bende hemen evden çıktım, içeridekilere bir açıklama yapmadan yaptığım belki de doğru bir şey değildi ama düzgünce düşünemiyorum ne hissettiğimi de bilmiyorum ne yapmam gerektiğini de...                                                                                                           

Yavaş yavaş havuzun kenarına yürüdüm, yansımamı görmek için hafif suya doğru eğiliyordum ki ayağımın kayması ile suya düşmem bir oldu o an her yer kapkaranlık oldu ve gittikçe dibe batıyordum belki de çıkmak istemediğimden dolayı...