YR 2005
"You jerk! Wag mong hahawakan ang kapatid ko!" pagmamatigas kong wika kahit na alam kong wala akong kalaban laban sa kaniya. Nag liliyab sa galit at poot ang boung sistema ko. Namamanhid na rin ang boung katawan ko lalo na ang kamay at paa ko dahil sa mahigpit na pag kakatali dito. Isang araw na rin simula nang ikulong nila ako dito at pahirapan na parang di ako tao. Ang dati kong sout na white dress ay napahidan nang sarili kong dugo dahil sa hiwa ko sa aking braso at dibdib. Hindi maatim nang konsensya ko na pati si Ate Stephanie ay kanilang pinapahirap sa mismong harapan ko. Napa ungol ako nang maramdaman ko ang pag kirot nang boung katawan ko dahil sa patuloy na pag pupumiglas sa masasakit na lubid na naka palibot sa boung katawan ko.
"Kung pumirma ka na lang sana sa kontrata ay paniguradong malaya na kayo." nakangising wika nito at ipinatayo si Ate Stephanie at hinawakan nang mahigpit ang kanyang buhok. Ramdam na ramdam ko ang pag guhit nang lungkot at sakit sa kaniyang kaibuturan at alam kong ganoon din ang akin. Kahit walang magawa ang pag pupumiglas ko ay patuloy ko pa ding ginagawa dahil hindi na makakaya nang konsensya ko ang pag lalapastamgan nila sa aming dalawa ni Ate. Mabilis namang umiling iling si Ate nang banggitin iyon ni Tito Sebastian kaya kitang kita ko ang pag lapat nang dagger sa kaniyang leeg. Halos mawalan ako nang hininga kasabay nang pag tigil nang mundo ko nang diinan niya ito, sumilay ang mga likido sa aking mga mata na kanina ko pa pinipigilan. "Stop! Give me more time to think. Please?" I desperately beg. Wala akong pakialam kahit mag mukha akong ka awa-awa sa kaniyang paningin. Ang mahalaga sa akin ay makaligtas si Ate Stephanie, kahit ako nalang.
Marahas nitong binitawan si Ate Stephanie na ngayon ay nanginginig sa sakit na nararamdaman niya. Patuloy ang pag sirit nang dugo sa kaniyang leeg at gustong gusto ko siyang lapitan at yakapin kong hindi lang ako nakatali sa upuan na ito. "Please give her medicine. By tommorow, I will sign the contract." mahinahon kong wika. Tumawa naman ito nang mala demonyo na mas lalong nag paramdam sa akin nang kilabot at kaba. Ngunit hindi ako nag patinag, tumingin ako sa kaniya na walang emosyon na mas lalo niyang ikinangisi. Tuluyan na siyang umalis kasama ang mga alipores niya. Hindi ako makapag isip nang maayos lalo na't nasa bingit nang kamatay si Ate. Baliw na ata ang lalaki iyon, pareho sila nang kapatid niya.
Kahit nahihirapan at mawalan na ako nang enerhiya ay sinusubukan ko pa ding iangat ang upuan ko upang makalapit kay Ate Stephanie. Mayroon itong tali sa kaniyang kamay at naka kadena ang kaniyang mga paa samantalang ako ay nakatali nang mahigpit sa upuan. "Ate! Please. Wake up." I criedly beg. Dibale nang ako ang mabulok at mamatay dito wag lamang siya. "Please Ate. I can't lose you." I choke while staring at her hepless body. Puñetang buhay! "Shhh! I'm okay baby bunso. Ayoko lang gumalaw dahil mas lalong sumasakit ang mga sugat ko." She whispered and slightly smiling at me. Nabuhay naman ako nang dugo nang makita ang mga ngiti nito. "Ate, kapag nakahanap ako nang paraan upang makaalis ka dito. Please take the chance? Gusto kong hanapin mo si Rafael Johnson Lincoin." mahinanon kong sambit habang sinasara ang aking mga mata. I need to do this. Kahit na ikabababa nang pride ko ay wala akong pakialam.
Simula nang malaman ko na may kapatid kami sa Ina ay nag simula akong humanap nang impormasyon sa pangalang Rafael. Makapangyarihan at mayaman itong tao sa Manila. Kahit isang porsyento lamang ang chance na mahahanap niya ito ay kailangan niya pa ring subukan. Siya ang makakatulong sa amin upang pabagsakin si Tito Benjamin. Kaagad namang bumalot nang katahimikan ang silid at napansin ko ang pagkunot noo ni Ate Stephanie. "Please Ate? Do that for me." I softly whispered to her na ikinatango niya naman. Alam kong nag tataka ito ngunit wala na akong panahon upang ipaliwanag sa kaniya ito. Inilibot ko ang paningin sa silid kong nasaan kami. Iisang bintana lamang ang nandito at nasa pinakataas pa ito. Napansin ko rin ang mga upuan na nag kalat at mga lubid. Marahil ito ang bodega nang mansyon nang demonyong iyon. Hindi ko alam kong kayang gawin ni Ate ang ipapagawa ko dahil sa sitwasyon niya ngayon ngunit kailangan naming subukan.
