YR 2005
"I thought you wanted this. Don't worry, mas magaling ako kay Shaun." Her Tito Benjamin smirk in delight. He wanted too see her suffer. Ngayon niya lang napagtanto na hindi dapat siya paikutin nang batang nasa harapan niya. He's too old and she's too young-too naive and too fragile. Such a coward act for him na manginig at manghina dahil sa mga tingin at titig sa kaniya nang dalaga. He wanted to puch himself for being such a numb and senseless old man. Kitang kita niya ang panginginig nang kaniyang panga at ang mga liyab sa kaniyang mga mata that makes him smile. Bakit ngayon niya lamang na isip ito? Iba na talaga kapag pinapangunahan ka nang takot at tawag nang laman.
Tila pinag bagsakan naman nang langit si Gabrielle sa binanggit na pangalan nang kaniyang Tito. Akala niya okay na siya. Akala niya wala lang iyon. Pero kahit anong waksi niya sa pangyayare ay mas lalong nag su-sumiksik ito sa kaniyang utak. Nakatatak na ito at gustong gusto na niyang alisin ang memorya na yon sa kaniyang isip. Hinding hindi niya makakalimutan ang ngisi at ang mga titig sa kaniya nang taong yon. Hinding hindi niya makakalimutan kong paano siya nilapastangan na halos lumuhod siya dahil sa pag hirap at poot na kaniyang nararamdaman. Hinding hindi niya makakalimutan ang pangalan na iyon kahit na paulit ulit pa niyang sinusubukan kalimutan. Tumitindig ang kaniyang balahibo, nanginginig ang kaniyang pulang mga mata at tila pati ang kaniyang puso ay nakiki ayon sa kaniyang pag dadalamhati.
Gusto niyang umiyak. Gusto niyang mag wala. Gusto niyang manggulo. Nag sisimula na naman siyang mandiri sa kaniyang sarili. Nag sisimula na naman siyang kamuhian ang lahat nang tao sa kaniyang paligid. Pakiramdam niya, hindi na siya nararapat na mahalin at ingatan dahil sa nangyare. Boung akala niya ay malakas siya, sobrang lakas ngunit bakit pagdating doon ay nanghihina at nanginginig ang kaniyang boung sistema? Walang pasidlan ang sakit na nararamdaman niya. Patong patong-sa kaniyang Pamilya at sa kaniyang sarili. Saan siya lulugar? Mayroon pa bang mas sasakit sa pinag dadaanan nang anim na taong gulang na si Gabrielle? She feel so weak and powerless.
Bumabalik na naman siya sa dating Gabrielle. Ang Gabrielle na walang alam- na puro paglalaro at panonood lang ang kinaka-adikan. Ang Gabrielle na walang pakialam sa kaniyang paligid. Nanginginig ang kaniyang mga kamay na halos makalimutan na niyang hawak niya ang baril. Natutuwa at nakangisi lang ang kaniyang Tito Benjamin habang nahihirapan itong huminga dahil sa bigat nang kaniyang nararamdaman. Gusto niyang makitang lumuhod at mag kaawa sa kaniya si Gabrielle, not the other way around. Gagawin niya ang lahat upang mawasak ang itim na pwersa sa kaniyang pamangkin, yon lang ang tanging paraan upang maging sunod-sunoran sa kaniya ang dalaga. He need to break her walls. He need to make her cry in agony and grief. Kailangan niyang dumagdag sa trauma na nararamdaman niya. He's a Demon reincarnated.
"Papalitan ko nang mas maganda at mas masarap na alala ang sa inyo ni Shaun. Hinding hindi ka na mag sisisi." He grin habang papalapit ito sa dalaga. Nanginginig ang kamay ni Gabrielle at gustong gusto niya nang iputok ang bala na nasa baril na hawak niya ngunit patuloy na nag susumiksik ang imahe ni Shuan sa kaniyang isipan. Sa palagay niya si Shuan ang kaniyang kaharap at hindi ang kaniyang Tito Benjamin. Parehong pareho sila nang pag kakangisi, mga titig at iisa lang ang kanilang hangad.-ang gamitin siya at pahirapan. Pa atras lamang nang pa atras patalikod ang hakbang ni Gabrielle habang nakapikit siya at madiin ang hawak sa baril. Hindi niya matagalan ang titig at tingin nang kaniyang Tito Benjamin. Mas lalo niyang naalala ang lahat. Mas lalong nagiging sariwa sa kaniyang isip ang kaniyang pagiging mahina at para siyang mababaliw dahil sa sobrang takot.
"Don't!!" Gabrielle yell out of frustration nang subukan siyang hawakan nang kaniyang Tito Benjamin. Garalgal ang kaniyang boses at kaunti na lang papatak na ang mga likido sa kaniyang mga mata. Umaatake na naman ang pagiging mahina niya. Umaatake na naman ang kaniyang pagiging duwag. Umaatake na naman ang kaniyang pagiging mangmang. Nakagat labi lamang ito habang tinutukan nang kaniyang sandata ang lalaking nasa kaniyang harapan. Pinipigilan niyang lumandas ang mga sakit at poot sa kaniyang pisngi, hanggang sa maaari ay ayaw niyang maramdaman ang mga ito. Nang dahil lamang sa isang pangyayare ay ang malakas at matibay na kaniyang sistema ay unti unting nagiging mahina.
