Survivor 2020|NisBar

18

Bireysel sembol oyunu.

Bugün olan sembol oyunu biraz daha farklıydı. Bir havuzun etrafında mekanizmalar vardı ve tutunmaya çalışıyordunuz. Önce erkekler çıktı ve biz izledik.

İçimden Barış kazansın diye dua ediyordum.

Önce Sercan düşmüştü, hemen yanında Barış vardı ve o da düşmüştü.

"Olsun olsun gel." dedim Barış'a.

Benche yanıma oturdu ve oyunu izlemeye başladı.

"Nasıl düştüm yaa."

"Bir şey olmaz,çok tatlıydın." diyerek güldüm. Ve su doldurup ona verdim.

Erkeklerde sembolü Yasin kazanmıştı. Kızlar çıkacaktı ama mekanizmalar farklıydı. Aycan yanıma geldi.

"Hangisinde yarışacaksın Nisa?" dedi. Ben de baktım ve Barış'ın yarıştığı mekanizmanın boş olduğunu gördüm.

"Mor olanda."

herkes yerini almıştı. İlk önce Elif halatı bıraktı ve suya düştü. benim de ellerim ipten dolayı yanmaya başlamıştı.

"Hadi Nisa hadi kızım biraz daha dayan." diye bağırdı Barış. kafamı çevirip ona kocaman güldüm.

"Nisa Aycan düşürecek şimdi, biraz daha dayanın." dedi Yasin.

Evrim suya düşünce sadece Aycan ve ben kalmıştık.

biraz daha bekledikten sonra artık avuç içlerim yanmaya başlamıştı. son anda Aycan bırakmasaydı ben bırakacaktım.

Aycan bırakır bırakmaz bende kendimi suya bırakmıştım. Yüzerek kıyıya geldim ve Barış bana elini uzatınca elini tuttum. Elimin acısı şimdi aklıma gelmişti. Benche doğru yürürken elime bakmıştım ve bazı yerlerin soyulduğunu bazı kısımların da kanadığını gördüm.

benche oturur oturmaz Barış yanıma oturup ellerimi tuttu.

"Ne oldu ellerine?" diye sordu ama yüzüme bile bakmıyordu,sadece ellerimle ilgileniyordu.

"Bir şey yok,halat kesti sanırsam." diye geçiştirmeye çalıştım çünkü herkes durmuş bizi izliyordu.

"Baksana kanamış,gel bi krem sürdürelim." dedi Barış bütün ciddiyetiyle ve beni bileğimden tutup kaldırdı.

yürürken de kendi kendine mırıldanıyordu.

"Ne gerek vardı bu kadar keskin halat koymaya,al işte kızın elleri gitti." bu söylediğini duyunca ona orda sarılıp öpmek istemiştim.

akşam,gönüllüler.

Akşam Barış'ın Acun medyayla olan iddia oyunu vardı,ama ben bileğimdeki sakatlıktan dolayı klinikteydim. Maçı izlemeyi çok istemiştim ama maalesef izleyemeyecektim.

Barış

(Biliyorum hepiniz Barışkonun bakış açısını istiyodunuz yaziyim dedim.💘)

Adada Nisa yoktu,geçen basketbol oyununda bileği incinmişti ve oyunlara çıkamıyordu. O yokken ada çok sessizdi.

Berkan oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi.

"Ya oğlum düşme bu kadar,sanki kız öldü."

"Senin vereceğin örneğe sıçayım."

Berkan yavaşça güldü ve ayağa kalktı.

"Hadi oğlum toparlan akşama maç var sen bu kafayla çıkarsan biz biraz zor kazanırız." diye beni yükseltmeye çalışıyordu.