Hünkar Sultan Aşkı - ARA VERİLDİ

48.BÖLÜM

Bidar gece kabus görür. Yeni anne olduğu için naimeye zarar gelmesi en korktuğu şeydir. Bunun rüyasını görüp sıçrayarak uyanır. Bağırır birden.

B: Naime!?

Abdulhamid bir an sıçrayıp kalkar.

A: noldu naimeye?

Der etrafına bakınır.  Bağırmalarına naime beşikte ağlamaya başlar uyanır. Bidar ağlar

B: kızım! Kabus gördüm... Çok şükür kabusmuş sadece...

Abdulhamid Bidar'a korkuyla bakıp nefes nefese kızını alır. Bidar'ın yüzünü sever.

A: tamam korkma geçti

Bidar ağlar. Hemen kocasından alır kızını. Kendine bastırıp sımsıkı sarılır. Ona sarılıp ağlar.

B: çok korktum ben

A: sakin ol sultanım... İyi misin?

B: değilim... Onu kaybediyordum rüyamda

Abdulhamid karısını göğsüne yatırır.

A: tamam geçti... Sadece rüyaydı

Bidar kızını hala bırakmaz. Nefes nefese öpüp koklar onu.

B: çok korkuyorum ben... Ona iyi anne olamayıp ona kötü hayat vermekten

A: düşünme öyle kötü şeyler... Sen çok iyi bir annesin

B: sence kızımız da mutlu mu bizimle?

A: tabiki mutlu...

B: gerçekten mi?

Bidar dolu gözlerle masumca bakar. Abdulhamid bidara sarılmış uyuyan naimenin yüzüne bakar. Naime uykusunda gülümsüyordur.

A: uyurken bile gülümsüyor... Nasıl mutlu olmaz

Bidar'ın gözünden tek damla yaş akar. Kocasının göğsüne yatar. Kızını da göğsüne yatırır. Sarılır onlara sımsıkı. Çok mutludurlar beraber. Sabah bidar gözünü açtığında naimeyi görür. Çoktan uyanmıştır. Ama anne babasını uyandırmadan kendi kendine etrafa bakınır. Çok usludur. Annesini görünce güler tatlı tatlı sevdirir kendini. Bidar'ın gözlerinin içi güler ta. Kızının saçlarını okşar. Naimeyi yatırır önüne. Gülerek onu öpe seve kızına güzel kıyafetler giydirir. Naime yatakta bakar kendisiyle ilgilenen annesine. Tatlı gülme seslerine Abdulhamid gözlerini açar. Bidar onu farketmez. Kızıyla gülerek oynamaya devam eder.

B: annesinin birtanesi.. Minik kızımm. Sen annenle oynamaya mı başladın? Büyüyormuymuş benim kızım?

Öper burnunu. Naime güler yine. Abdulhamid sırıtır görünce.

A: günaydın sultanlarım. Neşeniz bol olsun

Bidar ona bakıp gülümser.

B: günaydın hünkarım

Hünkar karısını öper uzun uzun sonra kendini sevdirmeye çalışan kızıyla göz göze gelir. Öpmek için yaklaşır. Naime sakalını çeker. Abdulhamid ahlar sonra güler.

A: sakal sevmiyor musun sen?

Naime suratını ekşitir. Dudak büzer. Sakalını atmak ister gibi çekmeye devam eder. Çıkaramayınca ağlar.
Abdulhamid küçük ellerini tutup sakalından çeker.

A: ağlama kızım

B: sakalın mı battı ondan mı ağlıyor?

A: hayır sultanım... Sakalımı yerinden çıkaramadı ondan ağlıyor

Bidar kahkaha atar. Kocasının yanağını öper. Kızını alır. Minik ellerini öper.

B: hadi hünkarım sen hazırlan. Ben de kızımızı doyuruyum

A: tamam sultanım...

Der banyoya gider. Hünkar hazırlanırken bidar kızını doyurur. Naime uyumayı hiç sevmez. Annesinin kucağında etrafa bakar. Bidarın kolyesi ilgisini çeker onu çekiştirir bu kez.

Bidar bir an öne gider.

B: dur kızım napıyorsun?

Naime dudak büzer. Annesi kızdı sanar. Ağlamaya başlar.

B: birtanem... Ağlama

Naime susar hemen. Tekrar kolyesini tutar. Bidar kolyesini elinden çeker.

B: o oyuncak değil kuzum

Abdulhamid hazırlanmış gelir.

A: benim kızıma oyuncak lazım artık demekki. İlgisini her şey çekiyor.

B: kesinlikle... Artık sen yaparsın dimi?

Der kocasına bakarak

A: yaparım. Ama bezden bebek falan yapabilirsiniz Senihayla

B: onları yapıcaz zaten...

Der naimeye göz kırpar. Naime anlamaz. Hala annesinin kolyesini çeker. Koparır sonunda. Tüm boncuklar etrafa dağılır. Abdulhamid ve Bidar şaşkınca bakar. Bidar kızının elinden kolyeyi alır.

B: kızım naptın ya?

Naime kızdı sanar yine. Dudak büzer.Bidar hemen büzdüğü dudağını parmağıyla oynayarak konuşur.

B: kızmadım kızım

Naime annesinin göğsüne yatar. Ama bu kezde annesinin kıyafetindeki düğmeyle oynar. Rahat durmaz. Abdulhamid güler.

A: kahvaltıya gidelim yoksa işimiz var bu minikle

Bidar güler. Kızını doğrultur. Yemeğe geçerler. Abdulhamid bidar odadan çıkınca kolyenin taşlarını toplar cebine koyar. Çıkar sonra. Masaya geçerler.

V: kızım naimeyi zülfete ver rahat ye istersen

Bidar Zülfet'e bakar. Kolyesi ve elbisesi boncukludur.

B: yok validem böyle iyi

Abdulhamid farkeder gülmeye başlar. Diğerleri şaşırır.

V: noldu oğlum?

A: bir şey olmadı validem

Naime masa örtüsünün ucundaki boncuğu görür oraya atlar tutar ucunu aniden çeker. Bardak yere düşünce korkup ağlar. Bidar kızını geri çeker. Göğsüne yatırır.

B: tamam kızım korkma

Herkes şaşkın bakar.

V: nasıl oldu o?

B: boncuğu görünce hoşuna gitti

Valide gülmeye başlar.

V: ilgisini çekiyor böyle şeyler tabi artık

B: valla sabahtan beri neler çekiyoruz

V: dokunup onları anlamaya çalışıyor normal kızım.

Gülerler. Seniha naimeyi öper.

S: benim yeğenim boncuk mu seviyor?

Naime aniden onunda saçını tutar. Seniha saçını tutar. Canı yanmıştır. Bidar kızının ellerinden tutup geri çeker.

B: kızım yapma

Naime etrafa bakar. Gülmeye başlar. Bidar dayanamaz öper gülerek. Çok tatlıdır. Abdulhamid kızını sever.

A: kızma ona annesi

B: kızmıyorum da sabahtan beri kırıp dökmediği yer kalmadı

A: olsun böyle öğrenecek. Kızıma laf yok

Naimenin ellerini öper. Naime babasına güler. Sonra Hünkar mabeyne geçer. Bidar kızını ayakta sallıyordur. Naime hala uyumaz. İnat eder. Etrafa bakar annesinin kucağında. Şahika naimeyi alır.

Ş: kızım sen getir de naimenin kıyafetini değiştirelim. Üzerine bir şey dökmüş.

B: tamam anne

Bidar kızını annesine verip odaya gittiğinde aynanın önünde kırılan kolyesini yapılmış görür. Gülümser. Kocasının düşünceli tavrına tekrar aşık olur.