Ruined

Martir

Kailan ka ba muling darating

Malapit na namang mag-takipsilim

At kahit na ilang ulit mo akong saktan

Basta sa susunod di mo na ako iiwan.~

"Alam ko kasi rei, mas masakit kung hindi mo nagawa lahat para sa kanya. Kesa sa ginawa mo lahat. Think about it, you'll end up having regrets if you didn't do those to him. I know you are broke right now. Makakaraos ka rin. Smile ka lang lagi. Tyaka nandito kaming mga kaibigan mo lagi. Plus points na lang yung mahal kita."

Those sounded like music to my ears. Even though he is Michael. It sounded so right.

Bakit si Michael ang kasama ko when I needed Stephanie the most.

"Tara. Dun muna tayo sa bahay."

Aya niya sakin. Habang pinupunasan niya ng panyo yung luha ko.

"Bakit?" Tanong ko

"Gagawa tayo ng baby."

"Pakyu." Batok ko sakanya. Aba.

"Pinapatawa ka lang eh. Dun ka muna sa bahay umiyak. Alam ko namang ayaw mo pa umuwi. At your state, you would not even bother to fix yourself." Kinuha niya yung milktea. Wala pang kalahati ang bawas.

Nag'lakad kami papuntang sakayang ng tricycle sa may kanto.

"Kuya sa may Silangan."

Sumakay na kami sa loob.

"Wait lang. May tumatawag " sabi ko sakanya.

"Sino yan?"

"Unregistered beh eh." Kinuha niya yung phone ko at siya sumagot.

"Hello?"

Ni-loud speak namin.

"Reian."

"Tigilan mo si Reian, stephen."

In-end niya kaagad yung call.

"Si stephen talaga yun?" Tanong ko sa kanya

"Oo. "

Hinawakan niya yung kamay ko.

"Shhh. Sorry ni-loudspeak ko. " niyakap niya ko ng mahigpit.

Naiiyak na naman ako. Bakit ba ayaw akong tigilan ni Stephen? Wala bang balak mag-sorry si Steph? So pagpapalit niya talaga ako sa lalaki?

"Tara." Inalalayan niya ako palabas ng tricycle.

Pumasok na kami sa loob ng bahay nila.

"Nasaan mama mo?" Tanong ko sa kanya habang umuupo.

"Laguna. May inaayos sila dun sa kabila eh. Tubig oh." Abot niya sa akin ng baso.

"Pwede ba ako dito mag-overnight?" Tanong ko sa kanya.

"Sa akin okay lang. Magpaalam ka. Sabado naman bukas."

Paapaalam pa. Hahaha. Joke. Magpapaalam ako.

Tinawagan ko na nanay ko.

"Hello ma. Mag-oovernight kami dito kanila anna. May tinatapos pa kasi kami para sa dyaryo. Kailangan na kailangan kasi eh."

"Paano damit mong pamalit?" Tanong ng nanay ko.

"Ako na bahala dun."

"Sige. Magtext ka kung anong oras ka uuwi bukas ah. Baka kasi walang tao dito." Yes. Pumayag.

"Ay bakit?"

"Pupunta ako sa parañaque. May inaayos pa sa bahay eh." Ohh. E di okay. Pwede akong magtagal dito

"Ah. Sige. Bye. Pinapakain na kaki eh."

Kahit nga hindi.

Pinuntahan ko si Michael sa kwarto niya.

"Michael."

Lingon niya sa akin habang nagbibihis ng pantaas.

"Pahiram damit." Ngiti ko sa kanya.

"Eto oh." Hinagisan niya ako ng boxers at ng malaki na t-shirt. Lumabas muna siya ng kwarto. Dito na daw ako magbihis.

"Tapos na ko." Sigaw ko.

Humiga na ako sa kama niya. Gusto ko lang talaga matulog.

"Michael. Dito ka sa tabi ko. Umupo ka."

Umunan ako sa lap niya habang siya nakasandal sa pader habang nakaupo.

"Ganito muna tayo. Mas comfortable ako dito." Pinikit ko na mga mata ko.

(Michael's POV)

Buti naman at natulog na lang tong si Reian. Pagod na to siguro.

I should be over all the butterflies
I'm into you
And baby even on our worst nights
I'm into- -

"Hello?" Sagot ko sa phone ni Reian.

"Sorry Reian."

Isang babaeng umiiyak sa phone.

Si stephanie.