Sınır

Bölüm 1

Kokunun geldiği yer spor salonuydu. İçeriye baktığımda babamın da içlerinde olduğu 7-8 bilim insanının bir makineyi inceliyorlardı. "Tebrikler! Makine gerçekten çalışırsa kurtuluruz!" Sarı saçlı kadın sandalyeden kalkınca kavanozlar dolusu tarçın gördüm. O an aklıma gelen tek şey, bugünkü sütlaç ta tarçın olup olmadığı. Ve tabii ki makinenin bizi neyden kurtaracağı.

    Hızlı adımlarla sınıfa koştum. Dersin boş olduğunu öğrendim. Spor salonuna gittim. "Sınır'ın güçsüz noktalar nerede demiştin?" "Sessiz olsana! Bunu kimse bilmemeli. Sınırın güçsüz noktaları, prinç tarlasının yakınlarında ve," sesini daha da alçaltarak "bir tanede okulun arkasında var." Ne! Yani sınır kalkacak! Büyük ihtimal makine bunu düzeltecek. "Deterjan ve tarçın sınırı güçlendiriyor! Eğer makine işe yaramazsa sınır yok olacak . İşin ciddiyetinin farkında olmalıyız." iş ciddiydi ve sınır söz konusuydu.

   Okul çıkışı otobüsle gitmedim. Çünkü telefonla halamı aramam gerekiyordu. Telefonlar nadirdi. Her kasabada bir tane vardı.O da telefon kulesindeydi. Ben kule ye çıkıp telefonu açtım. Halam bu saatlerde telefonun yanında benim aramamı bekler. Onu aradım. Halamla biraz konuştuktan sonra bu gün spor salonunda duyduklarımı anlattım. " Ada sakın güçsüz  noktaların olduğu yerlere gitme." tamam dedim. Telefonu kapatınca telefonda kasaba isimleri dışında bir isim daha olduğunu gördüm "Çise" evet sadece bir isim yazıyordu. Aradım. Bir çocuk yanıt verdi telefona. "Merhaba" tanıştık Çise'yle ama ona sınırdan bahsedince ne dediğimi anlamadı.Evet! Biliyordum sınırın dışında yaşayan birileri vardı. Onu yarın arayacağımı söyleyip kapattım. Makinenin çalışmasını önlemem lazımdı. ama bunu tek başıma yapamam.

Eve sekizinci sınıfların otobüsüyle gittim. Annem atıştırmalık bir şeyler hazırlamıştı. Bir tabak alıp odama çıktım. sınırı güçlendiren karışımın deterjan+tarçın olduğunu biliyorum. Ama bizim sınırı etkisiz hale getirmemiz gerekiyor. " getirmemiz" dedim çünkü artık Çise de bizden biri.