Yssa's POV
Di ko na napigilang maluha. Ayoko sanang umiyak sa harap nya eh, I'm sure magagalit yun pagnakita akong umiiyak.
Kase nung mga bata pa kami, madalas akong sumasali sa kanila ng kaibigan nya kapag nag babasketball sila.
Di naman maiwasan na hindi magkasakitan sa larong yun kaya everytime na umiiyak ako kapag nasasaktan ako, he always scolded me , di daw pwede sa basketball yung mga mahihina, tapos pinagbabantaan nya ako na kapag umiyak pa ako, di nya na ako pasasalihin sa laro nila.
But when the game's end, pinapauna nya akong umuwi bago nya aawayin ang dahilan kung bat ako nasaktan sa laro. He's been my hero that time.
At yung pagkakamali nya sakin noon, napatawad ko na sya nun. The problem is, wala na sya ngayong handa na akong harapin sya at patawarin personally.
Nalala ko nung kinausap nya ako sa hospital last two years.
She's begging me to forgive Myca kahit wag nalang sya.
Ang sabi nya pa, magpaparaya sa para sa kasiyahan ko, pero hayaan ko lang daw syang lapitan ang anak nya.
Honestly pinag isipan ko yun, pero ayokong makapanira ng pamilya kaya lumayo-layo ako.
Tumakas ako sa hospital nung wala akong bantay.
I asked for Jen's help kaya she gave me money to start a new life in abroad.
No one knows where am I, si Jen lang talaga.
Luckily, I found job ng isang linggo lang.
Isang fashion line company ang pinagtatrabahuan ko sa States.
Binayaran ko kay Jen ang perang binigay nya sakin, ayaw nya na sanang tanggapin dahil di naman na ako iba sa kanya, but I insisted.
Pero ilang months lang din ng sumunod sya sakin dun, yun pala, naghiwalay sila ni Aleijah.
I let her stay on my apartment.
Sa ilang bwan naming pagsasama, unti-unti naming naibalik ang kung anong meron kami sa nakaraan.
Yes, she's my girlfriend... Again.
.
.
.
Umupo ako sa mahabang upuan sa harap.
I keep on crying habang si mom naman ay kinakausap si Jen. Or should I say, pinapakwento sa kanya ni mom ang lahat nangyare sakin this passed 2 years.
Nang tumahan na ako, may bata na bigla nalang lumapit sakin.
She's so cute.
I guess 1 to 2 years palang sya.
Paika-ika itong naglalakad, it seems like kakatuto nya lang maglakad.
"Cawwy Obwee"
Sabi nya sabay taas ng kamay nya indicating that she want me to carry her.
Inayos ko yung strips ng buhok na nasa mukha nya.
"You want me to carry you princess?"
I want to call her princess dahil mukha talaga syang prinsesa.
She nod her head with matching puppy eyes pa yan.
Tell me, how can I resist this kid?
Binuhat ko sya saka ako tumayo.
Ilang minuto ko din syang binubuhat at kinakausap.
HAHAHA ang daldal nya kasi kahit di naman naiintindihan yung pinagsasabi nya. She just mumbled every words that she's saying.
'mommy' at 'daddy' lang ang nasasabi nya perfectly.
I'm tickling her dahilan ng pagkahulog ng hair clip nya.
I put her down at habang pinupulot ko yung clip nya, may pamilyar na boses ang nagsalita.
"Aubrey, gosh you made me worry"
Nanigas ang katawan ko at parang ayoko nang iangat ng mukha ko.
Bumilis ang tibok ng puso ko at namamawis yung noo ko.
Years passed pero ganun parin ang nangyayare sa sistema ko whenever I'm near her.
Binuhat nya ang bata na kani-kanina lang ay nilalaro ko.
I slowly lifted my head.
She gasped when she saw my face.
"Y-yssa?"
I closed my eyes when I heard her calling my name.
My name became more beautiful when she was the one who's saying it.
I've missed that voice so much.
I open my eyes and composed my self.
"Myca"
I smiled to her and playing cool kahit sobrang affected ako sa pagkikita namin.
I saw her eyes dazzling when I spoke.
Pero maya-maya rin ay parang naiiyak ang mga magagandang mata nya.
"How are you?"
I asked her.
"I-im fine. Nice to see you again.
Btw, this is.... my Daughter"
