PROLOGUE

14 0 0
                                    

People come and people go. We met people by the most unexpected time. We lose people along the way. But, there are some people who's willing to come back that we thought they wouldn't.

We hang around with them, we had fun, we enjoyed a lot pero gaya ng sabi ng iilan, kung may dadating ay may aalis at kung may aalis, may bagong dadating.

Aminin man natin o hindi, Hindi mawawala ang kahit na katiting na pag-asa sa ating sarili na sila ay babalik at dadating.

May mga makakasama tayong tao na akala natin ay panghabang-buhay. But I thought she's different. Instead of staying, she left without saying a word. She just left.

For me, Everything in this world is temporary.

For me, I value the bond that we had because at the end of the day, all that matters are the memories. Sa kabila ng lahat na aking napagdaanan, sa lahat ng iyak at sakit na nararamdaman.

Sarili lang natin ang ating masasandalan.

Sa kabila ng daan-daang tao na aking nakakasalamuha, siya lang ang nagparamdam sa akin ng kakaiba. Mas nagiging exciting ang aking buhay. Binigyan niya ng kulay ang buhay kong muntik ng walang patutunguhan. Siya lang.

"Bakit hindi kita makilala?," I asked.

"Who do you care?,"she answered.

"Dahil ako ang taong nagmahal, patuloy kang minamahal at handa kang ipaglaban," lakas-loob kong sinabi kahit ang sakit. Mahirap tanggapin at ayaw kong tanggapin.

Akala ko hindi niya ako makakalimutan pero ang bigat sa kalooban na ang taong nangako at nagpasaya sa'yo ay ibang-iba na ngayon.

"Kalimutan mo na ako at magpanggap ka nalang na hindi tayo nagkatagpo. Masasaktan ka lang."walang emosyon niyang sambit.

Masasaktan ka lang...

"Nabura na lahat na masasaya at masasakit na ala-ala na nasa aking isip. Lahat-lahat kaya kalimutan mo na ako." she added.

With that, she left me dumbfounded. She just left. I can't even say what I am feeling and the words that I am carrying years ago.

Those were the last words that she said after years of waiting. Those words are like daggers that tear my heart. With that feeling, several scenes and memories flashback through my head.

Ang sakit. Lahat ng pinaghirapan ko at ipinaglaban ko, napunta lamang sa wala pero isa lang ang masasabi ko..

Walang pinagbago. Siya pa rin. Mahal ko.

AnastasiaWhere stories live. Discover now