FMN: CHAPTER-6

22 2 0
                                    

Few days have past and I was spacing out in my art studio while thinking on that phone call.

"I miss you."

"I miss you so much baby that it is still hurting me."

I just closed my eyes and tries to forget what he said and how he said to me.

"I miss you too that my heart is aching by just hearing your voice." sabi ko habang nakatingin sa mga mukha niya na pinaint ko.

It was painting of him smiling while trying to cook for me.

I smiled bitterly as I observe the details of my painting.

I just sigh and tries to focus on finishing it.

I was busy painting when my phone rings. I hurriedly pick it up while still holding the brush.

"Goodmorning mam." bungad sa akin ng secretary ko.

I hum as I acknowledged her.

"What can I do for you?" sabi ko habang nakatingin sa pinipaint ko ngayon.

"Mam. Tumawag po kasi yung nakabili ng paint niyo and kanina pa daw po nasa labas yung magpipick-up ng painting." nagaalalang sabi nito.

Nabitawan ko naman ang paint brush dahil sa sinabi nito.

"Kanina pa?" nagaalalang sabi ko.

"Mga 5 minutes na po."

Agad naman akong nagpasalamat at inend na ang tawag.

"Nakakahiya naman doon sa magpipickup." mahina kong sabi at pinulot ang brush bago binalik iyon sa lalagyan.

I looked at myself and I was just wearing a white halter top and a matching short with it as it was a hot weather.

Kaya naman kinuha ko ang hoodie na nakapatong sa upuan at susuotin ko iyon ng marealize ko na ito pala yung hoodie ni Felix na pinahiram sa akin noon

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Kaya naman kinuha ko ang hoodie na nakapatong sa upuan at susuotin ko iyon ng marealize ko na ito pala yung hoodie ni Felix na pinahiram sa akin noon.

I sighed and just put it on before I dash towards my gate.

I opened the gate and I saw someone standing a meter away and was talking to someone in phone.

"Ate? Gaano ba kaimportante sayo yung painting na yon at ako pa ang pagpipick-up in mo?" iritadong sabi nito.

Napatigil naman ako ng marinig ko ang boses nito.

"Can I just remind you? I just got back today and I am still wearing my uniform! For goodness sake ate, mukha ba akong delivery man sayo?" napipikon na sabi nito.

I looked at his clothes and he's still wearing the uniform just like he said.
He still look good in that uniform kahit na likod pa lang niya ang nakikita ko.

"Whatever. Kapag hindi pa din lumabas yung painting mo within another 5 minutes. Bahala ka na sa buhay mo. Naiinip na ako maghintay." walang emosyon na sabi nito at inis na inend ang tawag.

Forget Me Not [querenciaseries #1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon