Forget Me Not [querenciaseries #1]

FMN: EPILOGUE

Author's note: this is the last chapter for 'Forget Me Not'. Enjoy~
--
Felix' Point of View

"Baby..."

I hummed. Still thinking I was dreaming.

"Felix, baby."

Iminulat ko ang isang mata dahil sa narinig na iyon sa bandang tainga.

"W-Why?" I whispered, still sleepy.

"I want donuts, Krispy Kreme." Ungot nito sa aking tainga pa rin.

Nararamdaman ko ang bigat niya sa ibabaw ko kaya sigurado akong nakadapa na naman siya sa akin. I could feel her body temperature on mine.

It has been two weeks nang pakasalan ko siya, civil wedding. Iyon kasi ang alam kong paraan para mabilisan siyang maging misis ko. After what happened between us at matapos kong malaman na parehas kaming nararamdaman hindi na ako nag-atubiling tawagan ang tatay ng katrabaho ko na isang Judge. Which is the best decision I've made.

Sa mga araw na kasama ko siya iyon na ata yung mga sandaling maliligayang araw ko. Pakiramdam ko naging mabuti akong mamamayan sa dating kong buhay para bigyan Niya ako ng ganitong kasiyahan. She was my happiness. She was the best decision in my life.

Tumingin ako sa bed side table upang tignan ang oras, freaking one in the morning.

"Baby it's one a.m." mahina kong sabi at ipipikit ko na uli ang mata ko.

Naramdaman ko naman ang paggalaw niya tila di sumasangayon.

"Bukas bibili tayo, baby." Inaantok ko pang ani saka siya niyakap, ipinikit pa ang mata.

"No! I want it now!" she suddenly exclaimed. Bigla naman itong lumayo sa akin kaya napamulat na ako dahil baka bumagsak siya sa kama!

"I want donut! Donut! Donut!" she exclaimed, being a brat.

Di pa siya nakuntento at hinahampas ako ng unan kaya naman tuluyan na akong nilubayan ng antok.

Nagugulat ko naman itong tinignan dahil ngayon lang siya nagkakaganiyan!

"Neve!" I warningly said.

Huminto naman ito saka ako tinignan, "Y-You... You d-don't love me na." nangingilid naman ang luha nito kaya nahabag ako.

"Of course not! I love you baby. It's just that I have meeting tomorrow----." I was trying to explain when she cut me off.

"No! You don't love me! I-Inuuna mo pa meeting mo kesa sakin t-tapos pinagtataasan mo pa ako ng b-boses!" humagulgol naman ito kaya naman niyayakap ko ito ngunit ipinagtutulakan ako.

What's happening to her?! I was so confused on what was happening.

"Lumayas ka!" she angrily said habang pinapahid ang mga luha.

Napalunok naman ako habang nakatingin sa kaniya.

P-Pinapalayas niya ako sa sarili kong bahay! Can you imagine that?!

"You can't do that baby, this is my house, too. Come on stop crying----" sinubukan ko muling aluhin ito ngunit lumayo siya at tumayo sa gilid ng kama.

Lalo namang lumakas ang hagulgol nito, "T-Then ako ang l-lalayas. N-Nakikitira lang naman ako dito. Nakisiksik lang naman a-ako. Babalik nalang ako sa art studio.. P-Para hindi ka na m-mahirapan----" hindi ko na siya pinatapos dahil agad akong naupo sa gilid ng kama saka hinapit ang bewang niya at hinarap ako sa kanya.

"Come on baby, What's your problem?" mahinahon kong ani saka tinatanggal ang tumatabon sa mukha nitong mga buhok at pinupunasan ang mga luha niya.