Maganang kumakain ang magkapatid. Hindi pansin ang mga matang nakatingin sakanila.
"So-" - pinigilan ni Xhardes si Alu ng akmang magsasalita ito. "Let them eat first" sumaludo si Alu at hindi na muling nagsalita pa.
Ng matapos ang pagkain ay pumunta sila sa may sala. Hindi nakalagpas sa mata ni Dawn lahat ng madadaanan nito. Kung sakaling kailangan niyang tumakas hindi siya mahihirapan. Sa ngayon, kailangan niyang makisakay sa trip nila. Kapag hindi nadala sa usapan, gagamit siya ng dahas. Pero sa tingin niya ay hindi naman hahantong sa ganong sitwasyon.
"Do you really intend to erase my memories?"
"Not all. Just the moment you are together with Nero and with us"
"Okay, do it"
"Xhardes can we talk privately?"- sa wakas nagsalita din sa Nero. Malalim ang boses nito." Sure"- ngumite si Xhardes, mukhang alam ang hahantungan ng pag-uusap nila but the thing is...
"I won't let you do that"
"You like her"
"Tss no"
"Then give me 100 reasons to stop removing her memories"
"Darn you, just don't do it old hag"
"Oh I'll still do it anyway"
"Tsk. Don't or I'll destroy all your collections"
"W-hat? Wala namang ganyanan"
"You trying me"
"Oy madaya ka e! Bina-blackmailed mo ko"
"Hmmm"
"But even you destroy my collections, I will. It's for your sake, Nero. I'm doing it for you"
"How can I change your mind?"
"Nothing you can do"
Sa huli ay wala ding nagawa ang lalaki sa naging desisyon ng kaniyang tiyo. And in the first time in history, he feels defeated and he don't like it.
I hope she will stay the same after this..
~∆~
Makaraan ang dalawang taon..
"Ate hehehehe ano to?"- lumapit si Dawn at tinignan ito. Napakamot siya sa batok niya "Hindi ko din alam eh hahaha"
Nasa isang pamilihan sila na napakaraming napakagandang ibinebenta. Magmula ng magising sila, dalawang taon na ang lumilipas ay nagising sila sa hindi pamilyar na lugar. Napakalayo sa lugar na pinagmulan nila. Hindi nila maintindihan kung bakit pakiramdam nila ay may kulang. Sino ang hindi magtataka kung pagkagising mo ay nasa ibang lugar ka na? Ang isa pang gumugulo sa isipan nila ay kung bakit lahat ng mga gamit nila ay kasama nila at may mga kayamanang naiwan sa kanila na hindi nila alam kung kaninong galing. Pero laking pasasalamat din nila ang nangyari, dahil mahihirapan silang hanapin ng mga gustong mapatay sila.
"Ate.. a-nong meron sa bagay na to?"- mabilis na tumibok ang puso ni Dawn ng makita ang kwintas na hawak ng kapatid. Kinuha ito ni Dawn at isinuot sa leeg niya. Hindi man lang niya namalayan na nahulog pala.
"Hindi ko alam.. basta pakiramdam ko napakaimportante nito"
"Ate ang ganda! Akin nalang hehehehe"
"Anything, wag lang to"
Nakasuot na sa leeg niya ang kwintas ng magising siya at wala siyang balak tanggalin ito.
