Check, if you like stay

Bitiriyorum artik

Atildim, bilinmeyen yollarda atildim.

Kimse bulamadi beni, ben de kendimi bulamadim. Bir tek ailem buldu beni.

Birsey olmak istemiyorum artik.

ne isem o olmak istiyorum.

Bunu okumaniz icin yazmiyorum.

Bunu kendim icin yaziyorum, ben bunu kendime yaziyorum.

Bilinmeyen yollarda atildim. Kendimi aradim, sanirim yine kimse beni sevmedi diye. Insanlar seni guclu gorunce sevilmeye ihtiyac duymadigini dushunuyor. Oysaki ben guclu olabilmek icin, guclu durabilmek icin okadar cok seyi feda ediyorum ki. Ben bashariyorum, evet , ama ben diger tum basharabilenler gibi degilim. O insanlar kismetli . O insanlar kendinden hic bir sey odunc vermek zorunda degil. Bohluk ile savashmak zorunda degil. Onlad sadece Allahic onlara cizdigi kismeti yashiyorlar. Ben kismetli miyim, evet. Ama hic bir kismet elime calishmayarak gelmedi. Hep kan ter ile bashardim. Siz yapiyorsunuz - seveniniz var, yardim edeniniz var, af edeniz var, gozunuze bakaniniz var, sadece mutlulugunuzu dileyen var, belki de paraniz var. Bir seylerin ustune basarak ilerliyorsunuz, onlara guveniyorsunuz. Bashkasina guveniyorsunuz. Ben hic bir zaman kimseye guvenmedim. Evet, oyle gunler oldu ki kendime guvenip yoluma devam etmek icin gucum yoktu, sadece biri beni bu durumdan kurtarsin istedim. Artik kafamda bunlara bir isim aramaya biraktim. Bu da benim hikayem, bunlar da benim duygularim, herkez gibi ben de bir insanim. Gozum kapali guvendigim olmushtur tabi. Hem de en gucsuz oldugum zamanlar. o zamanlar ne olursa olsun, ben kabullendim, kaybettim mi, tamam, sorun yok, kazandim mi, tamam, guzel. Ama bildim ki bunlar benim basharilarim veya basharisizliklarim degil. Ben degilim o cunki. Peki ben kimdim? Ben kimim? Evet, sorunlarimi cozmeye calishirken bir isim aramish olabilirim, cok fazla batmish da olabilirim, kendimi ezmish olabilirim, kendimi yanlishlara suruklemish olabilirim, ben de insanim, benim de kaygilarim var. Evet ben hatalar yapmish olabilirim, gucsuz kalmish olabilirim. Ama hepsi bu azina sictimin dunyasina yaranmak icindi. Ben sevgiye muhtacim, sevgisiz yashamaya okadar alishmishim ki insanlardan uzaklashmaya calishirken onlari sevmedigimi duhsunebilirler, herseyi bir tiyatro gibi sushunebilirler, ama sadece onlarin dogrulari yok bu hayatta. Benim dogrularim da var. Sevdigimde, sevindigimde cok ushakca oluyorum, cunki sanirim o duyguyu nasil kontrol altina alacagimi bilmiyorum, sonuna kadar, derinlerine kadar yashamak istiyorum. Guvenmek istiyorum, sonra da yater bana , kirilmaktan korur beni, ihtiyac duymam, depolarim kalbimi. Ben boyleyim, bazen cok sovuk, bazen cok seven, canini veren. Ben boyleyim. Buna bir isim aramiyorum artik. Asperger mi diyeceksin, Autism mi diyeceksin, umrumda degil. Ben birsey olmak isyemiyorum artik, bir isim aramak, anlamak istemiyorum. Gercekler sanirim cok aci , ve ben onari tattim. Kaldiramam ben onlari. Sadece bir taraf gercek yok. Senin gercegin benim gercegim degil. Insanlarin beni nasil gordugune gore kendimi algilamam dogru degil. Ben kendimi nasil hissediyorsam oyle degerlendirmem gerekiyor. Bunu anladim. Evet, kendime dishardan bakinca diyorum: Bu neden teen kafasini simdi yashiyor, geri kalmish, bu her seyde geri kaliyor. Ama oyle degil ishte. ben farki hissediyorum olaylari. Senin gordugun gibi degil. Bir de benim acimdan bak demeye de korkuyorum, cunki hic bir zaman benim gordugumu gormeyeceksin. Bu yuzden herkezin dogrulari kendisi icin. Bir sahir dogar, yazar, oldugunde , kacinci generasyon olur da bu yazari anlar. Hic biri degil. Biz sadece o insanin icinden gelen kelimeleri kendimize gore degerlendirip bir anlam ifade ediyor mu etmiyor mu diye karar veririz. Bos kelimeler her zaman daha buyuk kitleye hitap etmishtir, cunki herkez kendinen birsey koyabiliyor, cunki anlami derin degil, cok bilgi yok icerisinde. Bu bir yazarin nekadar iyi veya kotu olmasinla bir alakasi yok.  Insanlar herkezin icnde buyuk bir dunya oldugunu kabul etmek istemiyor. Ben bunlari konushurken, onlar derken, biliyorum ki ben de goremiyorum o dunyalari, kendimi de suclamam gerekiyor, bu yuzden kendimi kotu hissediyorum. Buyuk tabloya bakiyorum. bu da cok acimasizca, kendim icin. bunu yapmamayi tercih ediyorum. Ama nasil biri icin kotu konushurken ben de kendimde aramayayim o kaliteleri. Bunu bitirmek zorundayim.